Δευτέρα 29 Ιουνίου 2009

Ο Πολεμιστής...

Για τον πολεμιστή του φωτός δεν υπάρχει τίποτα το αφηρημένο.
Όλα είναι συγκεκριμένα και όλα τον αφορούν.Δεν κάθεται στην ασφάλεια της σκηνής του παρατηρώντας όσα συμβαίνουν στον κόσμο.Αποδέχεται την πρόκληση σαν μια ευκαιρία που του παρουσιάζεται για ν'αλλάξει τον εαυτό του.
Μερικοί σύντροφοί του περνούν τη ζωή τους επικρίνοντας την έλλειψη επιλογών ή σχολιάζοντας τις αποφάσεις άλλων.Ο πολεμιστής,όμως,μετατρέπει τη σκέψη του σε δράση.
Καμιά φορά αποτυγχάνει στο στόχο του και πληρώνει,χωρίς παράπονα,το τίμημα του λάθους.Άλλες φορές απομακρύνεται από το δρόμο και χάνει πολύ χρόνο για να ξαναβρεί τον πρωταρχικό σκοπό του.
Αλλά η προσοχή του πολεμιστή δεν αποσπάται.
Καμιά φορά ο πολεμιστής του φωτός έχει την εντύπωση ότι ζει δύο ζωές ταυτόχρονα.
Στη μία είναι υποχρεωμένος να κάνει όλα όσα δε θέλει,να αγωνιστεί για ιδέες στις οποίες δεν πιστεύει.Αλλά υπάρχει κι άλλη μία ζωή κι αυτός την ανακαλύπτει στα όνειρα,στις αναγνώσεις του, στις συναντήσεις με ανθρώπους που έχουν τις ίδιες απόψεις μ'αυτόν.
Ο πολεμιστής επιτρέπει πάντα στις δύο ζωές να προσεγγίσουν η μία την άλλη."Υπάρχει μία γέφυρα που συνδέει αυτό που κάνω με αυτό που θα μου άρεσε να κάνω",σκέφτεται.Σιγά σιγά τα όνειρά του αρχίζουν να κυριαρχούν στην καθημερινή του ζωή,μέχρι που αντιλαμβάνεται ότι είναι έτοιμος για ότι επιθυμούσε πάντα.
Τότε αρκεί μια σταλίτσα τόλμη και οι δύο ζωές θα γίνουν μία.
P.Coelho

Πέμπτη 25 Ιουνίου 2009

PASSPORT, PLEASE

το δακρυ και η θλιψη δε μας αθωωνουν... ωρα να παρουμε το δρομο της ευθυνης...

Τρίτη 23 Ιουνίου 2009

Φύγε

Ο δάσκαλος καθόταν μερικά μέτρα απ'την όχθη της μαγικής λίμνης και διαλογιζόταν.Κοίταζε τον ήλιο,είχε γίνει ο ήλιος,κι ήταν ευτυχισμένος.
Ένας μαθητής τον πλησίασε και του είπε:"Δάσκαλε, δίδαξέ μου την αλήθεια μέσα μου".
Ο δάσκαλος σηκώθηκε, έπιασε το μαθητή του από το κεφάλι και του το βούτηξε μέσα στο νερό της λίμνης.
Και του το κράτησε μέχρι που ο μαθητής κόντευε να πνιγεί.
Τότε τον έβγαλε έξω και τον ρώτησε:"Τι σκεφτόσουν όλη αυτή την ώρα ,μέσα στο νερό;΄"
"Τον καθαρό αέρα που μου έλειπε και πόσο μεγάλη αξία έχει που δεν το εκτιμούσα πριν.Τώρα το βλέπω..." αποκρίθηκε ο μαθητής.
"Φύγε", του είπε ο δάσκαλος, "δε θέλεις να μάθεις την αλήθεια...
Δεν έχεις αποφασίσει ακόμα!"

Σάββατο 13 Ιουνίου 2009

Η κόρ' επήεν σο παρχάρ'

σε βλέπω,σε ακούω...πιανόμαστε απ' το χέρι και μπαίνουμε στο Μεγα Κυκλο...

Πανουσης Τζιμης Κανελοριζα

...μοσχοβολάς και σε γεύομαι...

Σμύρνη 1922 καταστροφη μικρασια εχε γεια παναγια

σε κουβαλώ απάνω μου

Δευτέρα 8 Ιουνίου 2009

απο τον "Αγαπημένο" του Τζ.Ρουμί

Εγώ είπα: Τα μάτια μου
Εκείνος είπε: Θα κυλήσουν σαν τον Όξο ποταμό
Εγώ είπα: Η καρδιά μου
Εκείνος είπε: Θα χύνη δάκρυα όλη τη νύχτα
Εγώ είπα: Το σώμα μου
Εκείνος είπε: Θα το καταστρέψω σε δυο τρεις μέρες
και θα το πετάξω έξω απ' την πόλη.

Δεν είπα τίποτε άλλο.


Έκλαιγα και μ' έκαιγε το κλάμα μου
Σώπαινα και μ' έκαιγε η σιωπή μου
Κάποτε σταμάτησα τις υπερβολές
Στάθηκα στη μέση
αλλά κι εκεί κάηκα.


Λέω: Μάτια μου Λες: Αυτόν ψάξε να βρεις
Λέω: Σπλάχνα μου. Λες: Ξεκοίλιασέ τα
Λέω: Καρδιά μου. Ρωτάς: Τι έχει μέσα;
Λέω: Καίγομαι για σένα. Λες: Αυτό σου πρέπει.


Δίχως να κοιτάζω
μπορώ και βλέπω τα πάντα μέσα μου.
Τα μάτια μου είναι άχρηστα
τώρα που μπορώ να δω
ολόκληρο τον κόσμο
με τα δικά Του μάτια.

Τρίτη 2 Ιουνίου 2009

προχώρα


'' ...μα γρήγορα η καρδιά πέφτει πάλι αιματωμένη,έχασε πάλι την ελπίδα και την ξαναπιάνει ο Μέγας φόβος.
Καλή η στιγμή, παράτα πίσω σου το νου και την καρδιά,τράβα μπροστά, κάμε το τρίτο βήμα.
...νίκησε το στερνό, τον πιο μεγάλο πειρασμό,την ελπίδα.Τούτο είναι το τρίτο χρέος.
Πολεμούμε γιατί έτσι μας αρέσει, τραγουδούμε κι ας μην υπάρχει αυτί να μας ακούσει. Δουλεύουμε κι ας μην υπάρχει αφέντης, σα βραδιάσει, να μας πλερώσει το μεροκάματο μας.Δεν ξενοδουλεύουμε.Εμείς είμαστε οι αφέντες.Το αμπέλι τούτο της γης είναι δικό μας,σάρκα μας κι αίμα μας...''
Ν.Καζαντζάκης από την ''Ασκητική''

Ας θυμηθούμε...




Ας θυμηθούμε για λίγο έναν προ-προ...προπαπού μας ,τον Ηράκλειτο.Όταν ακούω το κελάρυσμα του νερού, τον βλέπω σε μιαν άκρη καθιστό να ψιθυρίζει:
Για τους ανθρώπους δεν είναι το καλύτερο το να γίνονται όσα θέλουν.
Αν δεν ελπίζεις στο ανέλπιστο, ποτέ δεν θα βρεις την αλήθεια, γιατί είναι δυσεύρετη και δυσπρόσιτη.
Η φύση αγαπά να κρύβεται.
Τον κόσμο ετούτο, που είναι για όλα ο ίδιος,ούτε θεός ούτε άνθρωπος τον έπλασε,μα ήταν πάντα και είναι και θα είναι φωτιά αιώνια, που ανάβει με μέτρο και σβήνει με μέτρο.
Ο ήλιος είναι νέος κάθε μέρα.
Ανήφορος και κατήφορος είναι ένας και ίδιος δρόμος.
Τα πάντα ρέουν και τίποτα δεν μένει.Τα παντα κυλούν και τίποτα δεν μένει σταθερό.
Δεν μπορείς να μπεις δυο φορές στο ίδιο ποτάμι.
Ξεχνουν και δεν προσέχουν ό,τι συμβαίνει γύρω τους στον ξύπνιο τους, οι άνθρωποι, όπως στον ύπνο τους...

Αρχειοθήκη ιστολογίου