Σάββατο 27 Φεβρουαρίου 2010

...μ' αρέσεις...

στίχοι-μουσική-ερμηνεία Γιώργος Ρους

Η μέρα κυλάει
Για να 'ρθει η επόμενη να φέρει σκέψεις, μυαλό, αέρα
Και πριν να πιάσεις το νόημα περνάει
Στην αγκάλια μου έλα
Είναι καλύτερη απ' τις πόλεις η δική μου η τρέλλα
Μα πρόσεξε μη μείνεις εκεί

Το ξέρεις μ' αρέσεις, μα μη με πιστέψεις
Σ' αυτόν τον κόσμο που μόνος μου ζω δεν υπάρχουν κανόνες
Μα μόνο εξαιρέσεις

Και ψάχνεις για κάτι
Σε ένα φιλί, σε μια ματιά, σ' ένα χαμόγελο, σ' ένα άδειο κρεβάτι
Κι ας ξέρεις τίποτα δε θα 'ναι εκεί
Μα η αγάπη είναι εδώ
Χτυπάει την πόρτα μας και μείς σαν μια γροθιά τ' όνειρό της
Κι αυτή μας δείχνει το άσχημο προσωπό της

Το ξέρεις μ' αρέσεις, μα μη με πιστέψεις
Σ' αυτόν τον κόσμο που μόνος μου ζω δεν υπάρχουν κανόνες
Μα μόνο εξαιρέσεις

Άδειο το βλέμμα
Ο πόνος μέσα στο μυαλό, μέσα στο σώμα και στέμμα
Να μη το δείξεις, να μη μου το πεις
Μα πήγε αργά
Για να τραβήξουμε ξανά κι οι δυο σε αντίθετους δρόμους
Τι κι αν πονάω, τι κι αν πονάς

για τη Μαρία... το ξέρω της αρέσει...

Παρασκευή 26 Φεβρουαρίου 2010

Μέρες αδέσποτες...(εντελώς)

Στίχοι: Χρήστος Θηβαίος
Μουσική: Χρήστος Θηβαίος
Πρώτη εκτέλεση: Χρήστος Θηβαίος

Σαν και σένα μ' ένα κόμπο στο λαιμό
σε ώρες άσχετες ξεσπάω το θυμό
σαν κι εσένα στις πλατείες της σιωπής
τον ίσκιο μου τραβάω

Σαν κι εσένα διαμελίζομαι στο φως
μες σ' αυτό το πλαστικό το καθεστώς
και τη νύχτα στα κομμάτια μου γυρνώ
και τα ξανακολλάω

Μέρες αδέσποτες σφυρίζουν στο μπαλκόνι μου
μέρες αδέσποτες σφηνώθηκαν στην πόλη μου
σημαδεύουνε το μέλλον πετυχαίνουν το παρόν
και με στρίμωξαν σ' ατέλειωτο κρυφτό

Σαν κι εσένα το πρωί στην αγορά
ψάχνω ένα φτηνό ζευγάρι φτερά
μου πουλούν κάτι κλεμμένα τελικά
κι όμως επιμένω

Παίρνω φόρα και ζυγίζω τον καιρό
το κορμί μου στο κενό να εμπιστευτώ
και ξεχνάω πως κι αυτό τον ουρανό
τον έχουν πουλημένο

Μέρες αδέσποτες σφυρίζουν στο μπαλκόνι μου
μέρες αδέσποτες σφηνώθηκαν στην πόλη μου
σημαδεύουνε το μέλλον πετυχαίνουν το παρόν
και με στρίμωξαν σ' ατέλειωτο κρυφτό

Πέμπτη 25 Φεβρουαρίου 2010

... είμαστε ίσοι...

Ο Δερβίσης

Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
Μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης
Πρώτη εκτέλεση: Άλκηστις Πρωτοψάλτη

Όλοι στον θάνατο είμαστε ίσοι
κάτω απ' την φούστα του Δερβίση
αναστενάζοντας φωτιές
Την πόρτα του άγνωστου χτυπάμε
Ξεχωρισμένοι εφ΄όσον πάμε
Χώματα σώματα ψυχές

Σιγά σιγά και ταπεινά
Γιατί όποιος πίνει κοινωνά
Κι όποιος θυμάται φταίει
Κι όποιος φταίει τον Θεό ξυπνά

Πολλά τ'ανθρώπου τα δεινά
Μα εκείνος πού΄χει ζήσει
Γεννιέται χάνεται
Γυρνάει κι αισθάνεται ξανά

Πες πως ο θάνατος είναι ένα αμάξι
Που σκάρτα η φύση το΄χει φτιάξει
Στον κόσμο να΄ρθει μια βραδυά
Στα πονηρά να μας πλευρίσει
Πού ζούνε οι μόνοι να ρωτήσει
- Αμάν και τάχα μου
Μας λέει κι η βλάχα μου η καρδιά
σιγά...

Τετάρτη 24 Φεβρουαρίου 2010

"et preterea censeo Carthago delenda est"

Στίχοι: Κώστας Τριπολίτης
Μουσική: Δήμος Μούτσης
Πρώτη εκτέλεση: Δήμος Μούτσης

Θα σου πάρω βιολιά και ένα ντέφι γλυκό να σου παίζουν
Ερηνούλα μου, Ερηνούλα μου

Mεταξύ μας όπως βλέπεις τα περιθώρια στενεύουν
Ερηνούλα μου, Ερηνούλα μου

Τις καμμένες πόλεις, τα νεκρά παιδιά θυμάμαι και το αίμα
Ερηνούλα μου, Ερηνούλα μου

και η δικιά μου η ζωή, δίχως νόημα δίχως φωνή και μ' άδειο βλέμμα
Ερηνούλα μου, Ερηνούλα μου

Πέφτει σύρμα, πέφτει σύρμα και οι μισθοφόροι που σε κυβερνούν
πέφτει σύρμα, πέφτει σύρμα, οι ίδιοι αύριο θα σε δικάζουν
και "Χαίρε, Καίσαρα μελλοθάνατε" θα σου πουν
αυτά που λες, "et preterea censeo Carthago delenda est"

Με τρομάζεις σαν των γηπέδων τις φωνές και τις σημαίες
Ερηνούλα μου, Ερηνούλα μου

φοβισμένος σε κοιτάζω διπλωμένες κρατώντας τις κεραίες
Αχ Ερηνούλα μου, Ερηνούλα μου

Πέφτει σύρμα, πέφτει σύρμα και οι μισθοφόροι που σε κυβερνούν
πέφτει σύρμα, πέφτει σύρμα, οι ίδιοι αύριο θα σε δικάζουν
και "Χαίρε, Καίσαρα μελλοθάνατε" θα σου πουν
αυτά που λες, "et preterea censeo Carthago delenda est"

Ξεκινάς να με βρεις κι όλο πέφτεις θαρρείς σ'ένα τοίχο
Ερηνούλα μου, Ερηνούλα μου

και ερωτεύεσαι εκεί δίχως χρώμα, δίχως οσμή και δίχως μύθο
Αχ Ερηνούλα μου, Ερηνούλα μου

Πέφτει σύρμα, πέφτει σύρμα και οι μισθοφόροι που σε κυβερνούν
πέφτει σύρμα, πέφτει σύρμα, οι ίδιοι αύριο θα σε δικάζουν
και "Χαίρε, Καίσαρα μελλοθάνατε" θα σου πουν
αυτά που λες, "et preterea censeo Carthago delenda est"

Αλλά εγώ Θα σου πάρω βιολιά και ένα ντέφι γλυκό να σου παίζουν
Ερηνούλα μου, Ερηνούλα μου...

Τρίτη 23 Φεβρουαρίου 2010

ΕΤΕΗ ΔΕ ΟΥΔΕΝ ΙΔΜΕΝ...

Εν βυθώ η αλήθεια

Στίχοι: Μαρία Κ. Παπαδοπούλου
Μουσική: Μαρία Κ. Παπαδοπούλου
Πρώτη εκτέλεση: Μαρία Παπαδοπούλου

Κύμα στο νερό
η ζωή που φέρνει στη ζωή η αγάπη.
Κύμα στο νερό
νερό από θαύμα στη μήτρα της μάνας.
*Ετεή δε ουδέν ίδμεν
Εν βυθώ η αλήθεια.

*Στην πραγματικότητα δε γνωρίζουμε τίποτα,
η αλήθεια είναι στο βυθό
(Δημόκριτος)

Δευτέρα 22 Φεβρουαρίου 2010

το πεπρωμένο

Στίχοι: Βασίλης Δημητρίου
Μουσική: Βασίλης Δημητρίου
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Νταλάρας

Στο πεπρωμένο σου να δίνεις σημασία
και να προσέχεις πως βαδίζεις στη ζωή
όταν κοιμάσαι άλλος γράφει ιστορία
και κάποιος παίζει τη δική σου την ψυχή

Όλοι έχουμε γραμμένο που το λένε πεπρωμένο
και κανένας δεν μπορεί να τ' αποφύγει
δεν υπάρχει θεωρία ούτε τρένα ούτε πλοία
κι ο καθένας το παλεύει όπως ξέρει και μπορεί
από παιδί στον ύπνο μου έβλεπα φωτιές

Για την αγάπη όσα κι αν δίνεις είναι λίγα
και να το ξέρεις πως δεν έχει ανταμοιβή
δώστα και φύγε και μη χάνεις ευκαιρία
στο περιθώριο μη βάζεις την ψυχή

Όλοι έχουμε γραμμένο που το λένε πεπρωμένο
και κανένας δεν μπορεί να τ' αποφύγει
δεν υπάρχει θεωρία ούτε τρένα ούτε πλοία
κι ο καθένας το παλεύει όπως ξέρει και μπορεί
από παιδί στον ύπνο μου έβλεπα φωτιές

Κυριακή 21 Φεβρουαρίου 2010

Αλληλούια

Στίχοι: Σταμάτης Κραουνάκης
Μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης
Πρώτη εκτέλεση: Άλκηστις Πρωτοψάλτη

Ο μικρός Ιεζεκιήλ ήταν γόνος Ισραήλ
και τα βράδια τριγυρνούσε και τ' αστέρια μελετούσε
Είχε όνειρα και στιλ.
Είχε μάνα τη Ραχήλ και μπαμπά το Ραφαήλ
και στη Μεσοποταμία ένα μπάρμπα Καζαμία
που 'τρωγε όλο το σταφίλ.
Το τσιφτετέλι χόρευε δεν ήταν και προφήτης
μετά Χριστόν εξέλιπεν των προφητών το είδος
και ούτε που σκεφτόταν ν' αγιάσει,
το καημένο διότι είχε έξεις που δεν του το επέτρεπαν
δεκατριώ τον πάντρεψαν με μια γειτονοπούλα
μ' αυτός από μικρός το νου του στα θεάματα
και μια νύχτα στα χαμένα έφυγε κρυφά στα ξένα
κι έκανε την προσευχή του στο Θεό και στον κριτή του.

Ια - Ια - ό Χριστούλη μου Ραβί πάρε τα αργύρια δώσ' μου τα μαρτύρια
Ια - Ια - ό ό,τι και να μου συμβεί εγώ θα ψέλνω Σάββατα μεσ' στη συναγωγή.
Αλληλούια Αλληλούια ψωμί και χρήμα και θα γίνω εγώ
Αλληλούια - μεγάλη φίρμα μ' ένα τσιφτετέ
Αλληλούια θα σας τραγουδώ για την αγάπη
Αμάν Αμάν φως του κόσμου
Αμάν Αμάν φως του κόσμου Αμάν.

Πούλαγε όνειρα και στιλ καμπαρέ Ιεζεκιήλ
στο παλιό το Βερολίνο πράκτορες απ' το Κρεμλίνο
και τεκνά με σεξ απίλ.
Και πάνω που 'κανε σουξέ μια μέρα που 'φεξε
με Ταγκό και Γιόχαν Στράους βγήκε ο Χίτλερ κι είπε "ράους"
"δεν γουστάρω Ισραήλ".
Το τσιφτετέλι χόρευε δεν ήταν για σαπούνι
γιατί μετά Χριστόν υπήρχαν κρεματόρια.
Του βρήκαν διαβατήριο δυο κολλητοί σπιούνοι
όσοι μπορούσαν σώθηκαν υπάρχουνε και όρια
και μ' ένα σαπιοκάραβο καλώς τον στην Αστόρια.

Αλληλούια ψωμί και χρήμα και θα γίνω εγώ ...
Αλληλούια - Αλληλούια

Άλλαξ' όνομα και στιλ δίπλα στο Σεσίλ Ντε Μίλ
το μεγάλο σκηνοθέτη και αμέτι – μουχαμέτι
του αλλάξαν το προφίλ
έγινε δημοφιλής είχε δέκα γραμματείς
γραμματείς και φαρισαίους μικρομεγαλομεσαίους
γλύφτες από γενετής.
Το τσιφτετέλι χόρευε μεγάλε και μεγάλε
αλλά μετά Χριστόν εξέλιπεν το είδος
και ούτε που σκεφτότανε ν' αγιάσει στο φινάλε
γιατ' είχε από μικρός το νου του στα θεάματα
ποιον άλλο εαυτό να βρει να ξεφρικάρει κατάπιε ένα συρτάρι
αναφρανίλ οράματα κι έκανε την προσευχή του στο Θεό και στον κριτή του.

Ια - Ια - ό ό,τι και να μου συμβεί εγώ θα ψέλνω Σάββατα μεσ' στη συναγωγή.
Αλληλούια Αλληλούια - Ψυχή και ύλη του Παράδεισου
Αλληλούια - χτυπάω την πύλη, μ' ένα τσιφτετέ
Αλληλούια! κορμιά και πάθη
Αλληλούια - θα σας τραγουδώ για την αγάπη
Αμάν, Αμάν φως του κόσμου
Αμάν, Αμάν φως του κόσμου, Αμάν, Αμάν

Πέμπτη 18 Φεβρουαρίου 2010

ιος


Μικρόβιο-φονιάς, για τους ανθρώπους όλεθρος...
κλεισμένο σε παγόβουνα,
αιχμάλωτο αιώνες...
μα έτσι το 'φερε ο καιρός κι οι φυλακές να λιώσουν...
κι ελεύθερο να τριγυρνά να ψάχνει για κεφάλια...
σ' όσους ακούν με προσοχή αναίμακτα εισβάλλει, μέσα απ' αυτί ορθάνοιχτο...πορεία στο λαβύρινθο ευθύς να ξεκινήσει...
στο διάβα του λέξεις-σκέψεις, συνειρμούς πνίγει και κατατρώει...και όταν δε μείνει ούτε αχ...ο πόνος να μιλήσει...
το μάτι είναι η έξοδος...φεύγει να βρει και άλλους ... με λέξεις να χορτάσει...
μα δεν ανησυχώ, διόλου δε μας φοβάμαι...σε θάνατο από λοιμό το 'χουν καταδικάσει....
αιώνες τώρα οι άνθρωποι... τ΄αυτιά έχουν σφραγίσει...

Πέμπτη 11 Φεβρουαρίου 2010

εμένα με το είπανε...


...πως την καλύτερη ζωή την κάνουν οι μπεκρήδες...πάπια χήνα μου να΄χεις το κρίμα μου...


(με αφορμή το υπέροχο βιβλίο που διάβασα πρόσφατα "τα τραγούδια του πατέρα" εκδ.Αιγέας
αφιερωμένο σε όλους τους φίλους...)

Τρίτη 9 Φεβρουαρίου 2010

...knocking...


...κρούση...


...υπόκρουση...


...απόκρουση...


...σύγκρουση...


...παράκρουση;...


...ανάκρουση!...


Δευτέρα 8 Φεβρουαρίου 2010

Δευτέρα 1 Φεβρουαρίου 2010

Παραμύθι


Ο βασιλιάς πρόσταξε:
-Σε καταδικάζω να πεθάνεις, αλλά να πεθάνεις ως Ξίος και όχι ως Εσύ!

Ο Ξίος, οδηγήθηκε σε μια χώρα εντελώς διαφορετική.Το όνομά του αλλαγμένο, τα χαρακτηριστικά του παραμορφωμένα αριστοτεχνικά.

Κι οι ντόπιοι να του φτιάχνουνε το παρελθόν, μια οικογένεια, χαρίσματα ολωσδιόλου διαφορετικά από τα δικά του. Έτσι κι αναθυμόταν κάτι από την περασμένη του ζωή, τον αντικρούανε, τον έλεγαν τρελό, κτλ...Του είχαν ετοιμάσει μια οικογένεια, γυναίκα και παιδιά,που λογιάζονταν δικά του.

Εν τέλει, όλα του 'λεγαν πως ήταν αυτός που δεν ήταν.

(Paul Valery,Histoires Brisees(1950) στο βιβλίο των Χ.Λ.Μπόρχες και Α.Μ.Κασάρες "Σύντομες και παράξενες ιστορίες")

Αρχειοθήκη ιστολογίου