Ας θυμηθούμε...

Ας θυμηθούμε για λίγο έναν προ-προ...προπαπού μας ,τον Ηράκλειτο.Όταν ακούω το κελάρυσμα του νερού, τον βλέπω σε μιαν άκρη καθιστό να ψιθυρίζει:
Για τους ανθρώπους δεν είναι το καλύτερο το να γίνονται όσα θέλουν.
Αν δεν ελπίζεις στο ανέλπιστο, ποτέ δεν θα βρεις την αλήθεια, γιατί είναι δυσεύρετη και δυσπρόσιτη.
Η φύση αγαπά να κρύβεται.
Τον κόσμο ετούτο, που είναι για όλα ο ίδιος,ούτε θεός ούτε άνθρωπος τον έπλασε,μα ήταν πάντα και είναι και θα είναι φωτιά αιώνια, που ανάβει με μέτρο και σβήνει με μέτρο.
Ο ήλιος είναι νέος κάθε μέρα.
Ανήφορος και κατήφορος είναι ένας και ίδιος δρόμος.
Τα πάντα ρέουν και τίποτα δεν μένει.Τα παντα κυλούν και τίποτα δεν μένει σταθερό.
Δεν μπορείς να μπεις δυο φορές στο ίδιο ποτάμι.
Ξεχνουν και δεν προσέχουν ό,τι συμβαίνει γύρω τους στον ξύπνιο τους, οι άνθρωποι, όπως στον ύπνο τους...