Η ευτυχισμένη γυναίκα

Μια φορά κι έναν καιρό,όταν στην ανθρωπότητα βασίλευε η κατανόηση και η χαρά,ζούσε μια ηλικιωμένη,ευγενική γυναίκα.
Κάποια μέρα βρέθηκε καθισμένη σ' ένα ναό,γεμάτο με εικόνες φτιαγμένες από ανθρώπινα χέρια.Πικρά δάκρυα έτρεχαν από τα μάτια της καθώς κοιτούσε προς τους ουρανούς,αλλά δεν υπήρχε κανείς να την παρηγορήσει.Ώσπου,ύστερα από κάμποση ώρα,ένας φίλος του Θεού την πρόσεξε και τη ρώτησε για ποιο λόγο έκλαιγε.
"Ο Θεός πρέπει να μ' έχει ξεχάσει", είπε."Ο άνδρας μου είναι καλός κι ευγενικός.Τα παιδιά μου γερά και δυνατά.Το σπίτι το φροντίζουν για μας οι υπηρέτες μας.Όλα πάνε καλά για μένα και τους δικούς μου.Ο Θεός μας έχει ξεχάσει".
Ο φίλος του Θεού της απάντησε:"Ο Θεός δεν ξεχνάει ποτέ τα παιδιά του".
Όταν η ευγενική γυναίκα γύρισε στο σπίτι της,βρήκε το μεγάλο της γιο νεκρό.
Δεν έκλαψε στιγμή.
"Ο Θεός θυμήθηκε κι εμένα και τους δικούς μου",είπε.
Κρισναμούρτι "Παραβολές και ποιήματα" εκδ.Κέδρος