Είναι κρίμα να χάνεις αγαπημένα πρόσωπα.Μα το καλύτερο απο όλα είναι να μη τα ξεχνάς και να τα τιμάς με όποιον τρόπο μπορείς.Έστω και με ένα όμορφο τραγούδι σαν κι αυτό.
Φίλε Δημήτρη ούτε εγώ τον ξεχνάω τον Παναγιώτη γιατί ήταν μοναδικός και εγώ τουλάχιστον που τον γνώρισα λιγότερο από εσένα ήταν αρκετό για να καταλάβω τι ψυχούλα ήταν. Δυστυχώς πάντα τα καλύτερα παιδιά την πατάνε...
Συνέχισε την καλή δουλειά που κάνεις και καλή δύναμη για την αυριανή την μέρα που προβλέπεται δύσκολη...
Φίλε TRANEMEDIA χαίρομαι που σε συναντάω και στα μπλογκς! σου εύχομαι ολόψυχα καλή συνέχεια και να μη σκέφτεσαι καμιά δυσκολία...μαθαίνουμε και μέσα από τη δουλειά μας ακόμα,να τα ξεπερνάμε όλα...υγεία μόνο! Φιλιά!
Ένα τραγούδι που ανασταίνει τις πραγματικά λαϊκες ψυχές. Δεν θα ξεχάσω ποτέ πως το χόρευε ένα παιδί που δούλευε στις οικοδομές. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τα τεράστια χέρια του και τα δουλεμένα δάχτυλα. Σίγουρα ο φίλος σου θα το ένιωθε βαθειά μέσα του, και σίγουρα θα τον αναστήνει στη μνήμη σου.
ήταν ένα όμορφο,αδύνατο και ψηλό παλικάρι ο Τάκης ή Γιώτης και δεν ήθελε με τίποτα να γίνει Παναγιώτης...και το κατάφερε ο Παναγιωτάκης μας...αποκοιμήθηκε καβάλα στη μηχανή του και έφυγε για ταξίδια άλλα... δεν έκανε για οικοδομή το αδύνατό του σώμα αλλά το πάλευε...είχε έρθει για να είμαστε παρέα ,έφυγε ξαναγύρισε,έφυγα κι εγώ ξαναγύρισα στην οικοδομή και δουλεύαμε μαζί με κέφι. Την 1/09/2000 έχασε το παρελθόν και το μέλλον του και τον φεβρουάριο του 2008 τη ζωή του. Ο πόνος τελείωσε η απουσία του όμως...
Η ανάμνηση νοπή για το πρόσωπο το αγαπημένο Ελπίζω να μη γίνει ποτέ από τη μνήμη ξεχασμένο Εύχομαι φίλε μου να τον θυμάσαι με συμπόνια Ακόμα και αν περάσουνε χίλια μύρια χρόνια.
Ήταν απόσπασμα από την εκπομπή "Βραδυνή Έμπνευση" :-)
Δημήτρη. Πόσες φορές έχω έρθει κάτω από το παράθυρό σου μήπως και ξεφύγει καμιά νότα τραγουδιού από τις χαραμάδες. ΄΄Εφυγες? Γιατί δεν ακούγονται μουσικές? Πρόσεξε μην τσακιστεί η σκιά σου στα βράχια. Τώρα που φθεινοπωριάζει ο ήλιος φωτίζει πλάγια τη Γη. Και οι σκιές μακραίνουν. Δεν μπορείς εύκολα να τις μετράς. Καλή νύχτα.
χμ! έχεις δίκιο! οι σκιές και των δυο κόσμων έγιναν μια και γυρεύουν να πετάξουν στα βράχια όποιον τολμάει να κάνει στον ωκεανό της ζωής βουτιά! κολυμπάμε και τραγουδάμε εως να συναντηθούμε με την αγια σιωπή! καλό σου βράδυ καλό μας Fractal!
13 σχόλια:
Μια ευχή για το φθινόπωρο που έρχεται σιγά σιγά... Να είναι όμορφο και με πολλά χρώματα!Την καλησπέρα μου Δημήτρη.
Είναι κρίμα να χάνεις αγαπημένα πρόσωπα.Μα το καλύτερο απο όλα είναι να μη τα ξεχνάς και να τα τιμάς με όποιον τρόπο μπορείς.Έστω και με ένα όμορφο τραγούδι σαν κι αυτό.
Καλό Μήνα Φίλε μου.
καλή μας Aza σέυχαριστώ!
σου εύχομαι από καρδιάς να είσαι γερή και να ζεις στιγμές ευτυχίας!
καλό φθινόπωρο για όλους μας!
Φίλε Γιάννη να είσαι καλά!
εύχομαι υγεία ευτυχία και καλή τύχη στη ζωή σου(να γνωρίσεις μια ΚΜ!)
Φίλε Δημήτρη ούτε εγώ τον ξεχνάω τον Παναγιώτη γιατί ήταν μοναδικός και εγώ τουλάχιστον που τον γνώρισα λιγότερο από εσένα ήταν αρκετό για να καταλάβω τι ψυχούλα ήταν. Δυστυχώς πάντα τα καλύτερα παιδιά την πατάνε...
Συνέχισε την καλή δουλειά που κάνεις και καλή δύναμη για την αυριανή την μέρα που προβλέπεται δύσκολη...
Φίλε TRANEMEDIA χαίρομαι που σε συναντάω και στα μπλογκς!
σου εύχομαι ολόψυχα καλή συνέχεια και να μη σκέφτεσαι καμιά δυσκολία...μαθαίνουμε και μέσα από τη δουλειά μας ακόμα,να τα ξεπερνάμε όλα...υγεία μόνο!
Φιλιά!
Ένα τραγούδι που ανασταίνει τις πραγματικά λαϊκες ψυχές. Δεν θα ξεχάσω ποτέ πως το χόρευε ένα παιδί που δούλευε στις οικοδομές.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ τα τεράστια χέρια του και τα δουλεμένα δάχτυλα.
Σίγουρα ο φίλος σου θα το ένιωθε βαθειά μέσα του, και σίγουρα θα τον αναστήνει στη μνήμη σου.
Βαφτησιμιέ μου είπαμε καλή η πλάκα αλλά μη το χοντραίνουμε!!! :-) ΚΝ είπαμε ΚΝ.Τα ΑΦ μου.
ήταν ένα όμορφο,αδύνατο και ψηλό παλικάρι ο Τάκης ή Γιώτης και δεν ήθελε με τίποτα να γίνει Παναγιώτης...και το κατάφερε ο Παναγιωτάκης μας...αποκοιμήθηκε καβάλα στη μηχανή του και έφυγε για ταξίδια άλλα...
δεν έκανε για οικοδομή το αδύνατό του σώμα αλλά το πάλευε...είχε έρθει για να είμαστε παρέα ,έφυγε ξαναγύρισε,έφυγα κι εγώ ξαναγύρισα στην οικοδομή και δουλεύαμε μαζί με κέφι. Την 1/09/2000 έχασε το παρελθόν και το μέλλον του και τον φεβρουάριο του 2008 τη ζωή του.
Ο πόνος τελείωσε η απουσία του όμως...
Την καληνύχτα μου φίλε Γιάννη και οκ ΚΝ!
Η ανάμνηση νοπή για το πρόσωπο το αγαπημένο
Ελπίζω να μη γίνει ποτέ από τη μνήμη ξεχασμένο
Εύχομαι φίλε μου να τον θυμάσαι με συμπόνια
Ακόμα και αν περάσουνε χίλια μύρια χρόνια.
Ήταν απόσπασμα από την εκπομπή "Βραδυνή Έμπνευση" :-)
Δημήτρη. Πόσες φορές έχω έρθει κάτω από το παράθυρό σου μήπως και ξεφύγει καμιά νότα τραγουδιού από τις χαραμάδες.
΄΄Εφυγες? Γιατί δεν ακούγονται μουσικές?
Πρόσεξε μην τσακιστεί η σκιά σου στα βράχια. Τώρα που φθεινοπωριάζει ο ήλιος φωτίζει πλάγια τη Γη. Και οι σκιές μακραίνουν. Δεν μπορείς εύκολα να τις μετράς.
Καλή νύχτα.
χμ! έχεις δίκιο! οι σκιές και των δυο κόσμων έγιναν μια και γυρεύουν να πετάξουν στα βράχια όποιον τολμάει να κάνει στον ωκεανό της ζωής βουτιά!
κολυμπάμε και τραγουδάμε εως να συναντηθούμε με την αγια σιωπή!
καλό σου βράδυ καλό μας Fractal!
Δημοσίευση σχολίου