Δεν ξέρω αν περιέχομαι... θα ήθελα όμως πολύ. Έστω και για μιά νύχτα. Χρόνια και χρόνια ψάχνω για λέξεις που θα μπορούσαν να μπουν στη θέση της απώλειας. Στην ουσία δεν γέμισε ποτέ ο χώρος της. Πάντα θεωρείται ανοησία να φιάχνει κανείς φωτοοστέφανο, για στιγμές ασήμαντες. Τέλειωσε το φως και εγώ ακόμα φτιάχνω φωτοστέφανα Τέλειωσαν και τα γράμματα και εγώ ακόμα φιάχνω σχηματισμούς λέξεων για γεμίσω την απουσία... Μένει ακόμα μιά νύχτα λοιπόν?
αγαπημένο μου FRACTAL, δεν ξέρω αν φτιάχνεις φωτοστέφανα... μπορεί ομως εύκολα κανεις να μάθει κοντά σου,τι σημαίνει χαρμολύπη... τις λέξεις δεν τις φτιάχνεις εσύ...βγαίνουν αβίαστα μέσα απ'την ψυχή σου. η απώλεια δεν είναι αιτία,είναι αφορμή... ίσως η μονη που μπορεί να μας θυμίζει οτι μας μένει άλλη μια νύχτα... ...μερικές φορές αισθάνομαι στα μπλογκς σαν ραδιοπειρατης παρελθόντων χρόνων...γι'αυτό λοιπόν εξαιρετικά σου ξαναφιερώνω αυτό το υπέροχο τραγούδι και σου ξαναθυμίζω πως... ΝΑΙ,ΑΥΤΗ Η ΝΥΧΤΑ ΜΕΝΕΙ...
Και όμως και αυτή η νύχτα ήταν σαν όλες τις άλλες. Το φεγγάρι χθες βγήκε πολύ αργά. Περασμένες 11 τη νύχτα. Και δεν περπάτησα στα χωράφια αλλά σε μια φρέσκια άσφαλτο, που είχε προορισμό το λιμανάκι του χωριού μου, αλλά δεν έφτασα μέχρι εκεί. Αν και για εκεί είχα ξεκινίσει. Να μην ξεχάσω να φιάξω φωτοστέφανο για τις στιγμές της πορείας που απώλεσε τον προορισμό της πάνω στην άσφαλτο. Όταν βγήκε το φεγγάρι είχα ήδη νικηθεί από το φως του. Κάμποσες αχτίνες φωτός είχαν δεθεί θυλιά γύρω από το λαιμό μου, και έκανα ένα ανήευχο ύπνο που μύριζε χλωροφόρμιο..
...πόσες αμέτρητες φορές εχω βιώσει κι εγώ αυτές ακριβώς τις εμπειρίες!!!... άλλη μια μάχη λοιπόν νικημένοι στα σημεία... ...απ'την άλλη όμως η αποκοτιά του μεθυσμένου μου δίνει μια ελπίδα...ακουσε,έρχεται αργά... ίσως μας μένει άλλη μια νύχτα!...
Ίσως. Πάντα έτσι γίνεται με τα ίσως. Δίνουν συνέχεια αναβολές. Δεν μπορείς να τους ξεφύγεις. Σε μαγεύουν όπως μιά καλαμένια φλογέρα που μαζεύει γύρω της τους ήχους, και τους οργανώνει σε μουσική. Μιά μουσική που νομίζεις πως έρχεται από πολύ μακρυά και έχει λαχανιάσει. Ας πουμε λοιπόν πως με αυτή τη μουσική θα περιμένουμε την επόμενη νύχτα. Και ας πουμε πως αυτή η νύχτα που μένει θα είναι η νύχτα εκείνη.
...ακούμε λοιπόν τη μουσική και περιμένουμε... μπορεί και κάποια στιγμή να έχω τη χαρά να ακούσω ,τις αληθινές μουσικές, που αληθινά αγαπάμε ,σε αληθινό χρόνο ,παρέα με έναν από τους καλύτερους Φίλους μου...το αγαπημένο FRACTAL... ΙΣΩΣ...
IΣΩΣ.. Το βέβαιο είναι πως φεύγω για τη θάλασσα. Πάω να ακούσω τις μυστικές φωνές των κυμμάτων που έρχονται από πολύ μακρυά... Αλήθεια αναρωτήθηκες ποτέ από που έρχονται τα κύμματα?
πολλές φορές μου ψιθύρισαν στ'αυτί κι εγώ μένοντας μαγεμένος δε μπόρεσα ούτε ερώτηση να κάνω ούτε κάτι άλλο να σκεφτώ... ομολογώ ότι στο δικό σου σπίτι σκέφτηκα για πρώτη φορά αυτήν την ερώτηση και σου λέω οτι τη σχετική σου ανάρτηση τη διαβάζω τακτικά ... μόνο ένα κύμα μπορείνα ξέρει τόσα για τα κύματα και εδώ βλέπω άλλη μια ιδιότητα του FRACTAL... αναρωτιέμαι λοιπόν πώς έμαθα τόσο γρήγορα να μιλάω με τα κύματα;΄...
Ήξερες πάντα. Τα κύμματα διδάσκουν Έχω περιγράψει τον τρόπο. Και έχω κάνει σχετική ανάρτηση. "Μαθητεία στα κύμματα" Τα κύμματα σήμερα, είχαν καινούρια πράγματα να μου πουν. Τα άκουσα με προσοχή. Βυθήστικα μέσα τους. Έτσι πρέπει για να μιλήσουν τα κύμματα.. Να πλησιάσει τις υπόγειες στιβάδες τους. Να πάρεις στους ώμους σου το βαρύ φορτίο τους. Έστω για λίγο. 'Οσο να νιώσεις την απόλυτη ηδονή από την ένωσή τους
...πότε άστρα πότε άκρη της αβύσσου... δεν ξέρω τι κυνηγάμε FRACTAL μου,αλλά σ'ακολουθώ και σ'αυτό το ταξίδι...εχω να λέω όμως για την αγέρωχη και θαρραλέα ψυχή σου ...μάθε όμως οτι ο φίλος σου δεν είναι και από τα πιο γενναία πλάσματα...όμως κάτι μου λέει να σ'ακολουθήσω... ...με τον Δία τα καταφέραμε...αγγίξαμε τ'ολόχρυσο φεγγάρι...ο Ποσειδώνας φοβάμαι όμως οτι είναι πιο επικίνδυνος αλλά εμείς εμπρός...βυθιζόμαστε!!!...
Ζούμε, και αυτό είναι υπέροχο!. Ούτε μιά ρυτίδα δεν έχει η ψυχή μας. Θα πεθάνουμε νέοι και αγέρωχοι. Κάποτε θα αποχωρήσουμε,όπως οι ωραίοι κολυμβητές από τη θάλασσα.. Με το κεφάλι ψηλά στους στητούς ώμους. Θα έχουμε πονέσει, θα έχουμε γελάσει, θα έχουμε κυνηγήσει θύελες. Τα κίτρινα φύλλα θα συνεχίσουν να σωριάζονται στις γωνιές των πεζοδρομίων.. Κάτι λυπημένες βαρκούλες θα χαζεύουν ώρες ατέλειωτες τους γλάρους στα μεγάλα ηλιοβασιλέματα του Καλοκαιριού. Και μεις θα τα ξέρουμε όλα. Και όλα θα μιλούν για μας... Και με τον Ποσειδώνα θα πιούμε κρασί στην κούπα ενός αχινιού, μέσα στη σπηλιά τηςΚίρκης. Μην τον φοβάσε. Καλή σου Νύχτα φίλε.
Αυτό κατάλαβα κι εγώ,πήγαμε και γυρίσαμε...ναι,θα ξαναπάμε...και μια φορά να κάνεις ένα τέτοιο ταξίδι δε μπορεί κανένας και τίποτα να σε κρατάει δεμένο και φυλακισμένο... Δε φοβάμαι πια κανέναν Ποσειδώνα... ΣΗΜΑΣΙΑ ΕΧΕΙ ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΟΥΜΕ.
17 σχόλια:
Δεν ξέρω αν περιέχομαι...
θα ήθελα όμως πολύ. Έστω και για μιά νύχτα.
Χρόνια και χρόνια ψάχνω για λέξεις που θα μπορούσαν να μπουν στη θέση της απώλειας.
Στην ουσία δεν γέμισε ποτέ ο χώρος της.
Πάντα θεωρείται ανοησία να φιάχνει κανείς φωτοοστέφανο, για στιγμές ασήμαντες.
Τέλειωσε το φως και εγώ ακόμα φτιάχνω φωτοστέφανα Τέλειωσαν και τα γράμματα και εγώ ακόμα φιάχνω σχηματισμούς λέξεων για γεμίσω την απουσία...
Μένει ακόμα μιά νύχτα λοιπόν?
αγαπημένο μου FRACTAL,
δεν ξέρω αν φτιάχνεις φωτοστέφανα...
μπορεί ομως εύκολα κανεις να μάθει κοντά σου,τι σημαίνει χαρμολύπη...
τις λέξεις δεν τις φτιάχνεις εσύ...βγαίνουν αβίαστα μέσα απ'την ψυχή σου.
η απώλεια δεν είναι αιτία,είναι αφορμή...
ίσως η μονη που μπορεί να μας θυμίζει οτι μας μένει άλλη μια νύχτα...
...μερικές φορές αισθάνομαι στα μπλογκς σαν ραδιοπειρατης παρελθόντων χρόνων...γι'αυτό λοιπόν εξαιρετικά σου ξαναφιερώνω αυτό το υπέροχο τραγούδι και σου ξαναθυμίζω πως...
ΝΑΙ,ΑΥΤΗ Η ΝΥΧΤΑ ΜΕΝΕΙ...
Και όμως και αυτή η νύχτα ήταν σαν όλες τις άλλες. Το φεγγάρι χθες βγήκε πολύ αργά. Περασμένες 11 τη νύχτα. Και δεν περπάτησα στα χωράφια αλλά σε μια φρέσκια άσφαλτο, που είχε προορισμό το λιμανάκι του χωριού μου, αλλά δεν έφτασα μέχρι εκεί. Αν και για εκεί είχα ξεκινίσει.
Να μην ξεχάσω να φιάξω φωτοστέφανο για τις στιγμές της πορείας που απώλεσε τον προορισμό της πάνω στην άσφαλτο. Όταν βγήκε το φεγγάρι είχα ήδη νικηθεί από το φως του. Κάμποσες αχτίνες φωτός είχαν δεθεί θυλιά γύρω από το λαιμό μου, και έκανα ένα ανήευχο ύπνο που μύριζε χλωροφόρμιο..
...πόσες αμέτρητες φορές εχω βιώσει κι εγώ αυτές ακριβώς τις εμπειρίες!!!...
άλλη μια μάχη λοιπόν νικημένοι στα σημεία...
...απ'την άλλη όμως η αποκοτιά του μεθυσμένου μου δίνει μια ελπίδα...ακουσε,έρχεται αργά...
ίσως μας μένει άλλη μια νύχτα!...
Ίσως. Πάντα έτσι γίνεται με τα ίσως. Δίνουν συνέχεια αναβολές.
Δεν μπορείς να τους ξεφύγεις.
Σε μαγεύουν όπως μιά καλαμένια φλογέρα που μαζεύει γύρω της τους ήχους, και τους οργανώνει σε μουσική. Μιά μουσική που νομίζεις πως έρχεται από πολύ μακρυά και έχει λαχανιάσει.
Ας πουμε λοιπόν πως με αυτή τη μουσική θα περιμένουμε την επόμενη νύχτα. Και ας πουμε πως αυτή η νύχτα που μένει θα είναι η νύχτα εκείνη.
...ακούμε λοιπόν τη μουσική και περιμένουμε...
μπορεί και κάποια στιγμή να έχω τη χαρά να ακούσω ,τις αληθινές μουσικές, που αληθινά αγαπάμε ,σε αληθινό χρόνο ,παρέα με έναν από τους καλύτερους Φίλους μου...το αγαπημένο FRACTAL...
ΙΣΩΣ...
IΣΩΣ..
Το βέβαιο είναι πως φεύγω για τη θάλασσα. Πάω να ακούσω τις μυστικές φωνές των κυμμάτων που έρχονται από πολύ μακρυά...
Αλήθεια αναρωτήθηκες ποτέ από που έρχονται τα κύμματα?
πολλές φορές μου ψιθύρισαν στ'αυτί κι εγώ μένοντας μαγεμένος δε μπόρεσα ούτε ερώτηση να κάνω ούτε κάτι άλλο να σκεφτώ...
ομολογώ ότι στο δικό σου σπίτι σκέφτηκα για πρώτη φορά αυτήν την ερώτηση και σου λέω οτι τη σχετική σου ανάρτηση τη διαβάζω τακτικά ...
μόνο ένα κύμα μπορείνα ξέρει τόσα για τα κύματα και εδώ βλέπω άλλη μια ιδιότητα του FRACTAL...
αναρωτιέμαι λοιπόν πώς έμαθα τόσο γρήγορα να μιλάω με τα κύματα;΄...
Ήξερες πάντα. Τα κύμματα διδάσκουν Έχω περιγράψει τον τρόπο. Και έχω κάνει σχετική ανάρτηση.
"Μαθητεία στα κύμματα"
Τα κύμματα σήμερα, είχαν καινούρια πράγματα να μου πουν. Τα άκουσα με προσοχή. Βυθήστικα μέσα τους. Έτσι πρέπει για να μιλήσουν τα κύμματα.. Να πλησιάσει τις υπόγειες στιβάδες τους. Να πάρεις στους ώμους σου το βαρύ φορτίο τους. Έστω για λίγο. 'Οσο να νιώσεις την απόλυτη ηδονή από την ένωσή τους
...πότε άστρα πότε άκρη της αβύσσου...
δεν ξέρω τι κυνηγάμε FRACTAL μου,αλλά σ'ακολουθώ και σ'αυτό το ταξίδι...εχω να λέω όμως για την αγέρωχη και θαρραλέα ψυχή σου ...μάθε όμως οτι ο φίλος σου δεν είναι και από τα πιο γενναία πλάσματα...όμως κάτι μου λέει να σ'ακολουθήσω...
...με τον Δία τα καταφέραμε...αγγίξαμε τ'ολόχρυσο φεγγάρι...ο Ποσειδώνας φοβάμαι όμως οτι είναι πιο επικίνδυνος αλλά εμείς εμπρός...βυθιζόμαστε!!!...
Ζούμε, και αυτό είναι υπέροχο!.
Ούτε μιά ρυτίδα δεν έχει η ψυχή μας.
Θα πεθάνουμε νέοι και αγέρωχοι.
Κάποτε θα αποχωρήσουμε,όπως οι ωραίοι κολυμβητές από τη θάλασσα.. Με το κεφάλι ψηλά στους στητούς ώμους. Θα έχουμε πονέσει, θα έχουμε γελάσει, θα έχουμε κυνηγήσει θύελες.
Τα κίτρινα φύλλα θα συνεχίσουν να σωριάζονται στις γωνιές των πεζοδρομίων.. Κάτι λυπημένες βαρκούλες θα χαζεύουν ώρες ατέλειωτες τους γλάρους στα μεγάλα ηλιοβασιλέματα του Καλοκαιριού. Και μεις θα τα ξέρουμε όλα. Και όλα θα μιλούν για μας...
Και με τον Ποσειδώνα θα πιούμε κρασί στην κούπα ενός αχινιού, μέσα στη σπηλιά τηςΚίρκης. Μην τον φοβάσε.
Καλή σου Νύχτα φίλε.
Καλή σου νύχτα αγαπημένο μου FRACTAL!
...μην ξεχνάς όμως...ΑΥΤΗ Η ΝΥΧΤΑ ΜΕΝΕΙ!!!...εμπρός,πάμε...
Πήγαμε και γυρίσαμε.. Σαν ωραίοι κολυμβητές...Θα ξαναπάμε. Κι ας είναι όλλες οι νύχτες ολόϊδιες.
Σημασία έχει να πηγαίνουμε.
Αυτό κατάλαβα κι εγώ,πήγαμε και γυρίσαμε...ναι,θα ξαναπάμε...και μια φορά να κάνεις ένα τέτοιο ταξίδι δε μπορεί κανένας και τίποτα να σε κρατάει δεμένο και φυλακισμένο...
Δε φοβάμαι πια κανέναν Ποσειδώνα...
ΣΗΜΑΣΙΑ ΕΧΕΙ ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΟΥΜΕ.
Μόνο για μιά καλημέρα. Έχω εξαιρετικά επείγουσα δουλειά.. Θα τα πούμε αργότερα.
Ναι ΘΑ ΠΗΓΑΙΝΟΥΜΕ
Για αλλη μια φορα μενω άφωνη να βλέπω να χεις διαλέξει ένα από τα πιο κρυφα και λατρεμένα μου τραγούδια να σαι καλα
ευχομαι να εισαι και εσυ καλα ανωνυμη.
καληνυχτα!
Δημοσίευση σχολίου