"...Αλλά τι μπορεί να κάνει ένα ανθρώπινο ον-τι μπορούμε να κάνουμε εσείς και εγώ για να φτιάξουμε μια εντελώς διαφορετική κοινωνία; Βάζουμε στους εαυτούς μας μια πολύ σοβαρή ερώτηση: Υπάρχει κάτι που μπορούμε να κάνουμε; Τι μπορούμε να κάνουμε; Θα μας το πει κάποιος; Μερικοί μας το έχουν ήδη πει. Οι επονομαζόμενοι πνευματικοί οδηγοί που υποτίθεται ότι καταλαβαίνουν αυτά τα πράγματα καλύτερα απο μας, μας έχουν "πει" αλλά κι αυτοί δε μας έχουν οδηγήσει μακρύτερα.Μας έχουν πει ότι όλα τα μονοπάτια οδηγούν στην αλήθεια-εσύ έχεις το δικό σου μονοπάτι σαν ινδουιστής και κάποιος άλλος σαν χριστιανός και κάποιος άλλος σαν μουσουλμάνος και όλα συναντιόνται στην ίδια πόρτα-που είναι, αν το κοιτάξεις, τόσο φανερά παράλογο.Η αλήθεια δεν έχει μονοπάτι κι αυτή είναι η ομορφιά της αλήθειας, είναι ζωή. Ένα πεθαμένο πράγμα έχει μονοπάτι για να το φτάσεις γιατί είναι στατικό, αλλά μόλις δεις ότι η αλήθεια είναι κάτι ζωντανό, κάτι που κινείται, που δεν έχει σταμάτημα, που δεν είναι σε κανένα ναό, τζαμί ή εκκλησία και που καμία θρησκεία, κανένας δάσκαλος και κανένας φιλόσοφος, κανένας δε μπορεί να σε οδηγήσει σ' αυτή-τότε θα δεις ότι αυτό το ζωντανό πράγμα είναι αυτό που πραγματικά είσαι- ο θυμός σου, η βαρβαρότητά σου, η βία σου, η απόγνωσή σου, η αγωνία και η θλίψη μέσα στην οποία ζεις. Μέσα στην κατανόηση όλων αυτών βρίσκεται η αλήθεια, και μπορείς να την κατανοήσεις μόνο αν ξέρεις να βλέπεις αυτά τα πράγματα στη ζωή σου.Και δεν μπορείς να βλέπεις μέσα από μία ιδεολογία, ή ένα φίλτρο από λόγια, μέσα από ελπίδες και φόβους.
Βλέπετε λοιπόν ότι δεν μπορείτε να εξαρτιέστε από κανέναν.Δεν υπάρχει οδηγός, δάσκαλος, δεν υπάρχει αυθεντία. Υπάρχετε μόνο εσείς- η σχέση σας με τους άλλους και τον κόσμο- δεν υπάρχει τίποτε άλλο.
Μόλις το συνειδητοποιήσετε αυτό, είτε θα σας φέρει μεγάλη απελπισία, από την οποία δημιουργείται κυνισμός και πίκρα, ή αντιμετωπίζοντας το γεγονός ότι εσείς και κανένας άλλος είστε υπεύθυνος για τον κόσμο και τον εαυτό σας, για το τι σκέφτεστε, τι αισθάνεστε, τι ενέργειες κάνετε, όλη η προσήλωση στα προσωπικά σας βάσανα θα φύγει.Συνήθως βιαζόμαστε να ρίξουμε την ευθύνη στους άλλους, που είναι μία από τις μορφές της προσήλωσης."
Τζίντου Κρισναμούρτι:"Η απελευθέρωση απ' το γνωστό" εκδ.καστανιώτη
Κυριακή 19 Ιουλίου 2009
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αρχειοθήκη ιστολογίου
-
►
2014
(1)
- ► Ιανουαρίου (1)
-
►
2013
(15)
- ► Σεπτεμβρίου (3)
- ► Ιανουαρίου (2)
-
►
2012
(47)
- ► Δεκεμβρίου (3)
- ► Σεπτεμβρίου (2)
- ► Ιανουαρίου (8)
-
►
2011
(29)
- ► Δεκεμβρίου (4)
- ► Σεπτεμβρίου (2)
- ► Φεβρουαρίου (3)
- ► Ιανουαρίου (3)
-
►
2010
(45)
- ► Δεκεμβρίου (4)
- ► Σεπτεμβρίου (6)
- ► Φεβρουαρίου (12)
- ► Ιανουαρίου (3)
-
▼
2009
(72)
- ► Δεκεμβρίου (3)
- ► Σεπτεμβρίου (10)
-
▼
Ιουλίου
(16)
- ΤΟ ΜΑΓΙΣΣΑΚΙ
- Fata Morgana
- Επιστρέφοντας...
- ΙΔΑΝΙΚΟΣ ΚΙ ΑΝΑΞΙΟΣ ΕΡΑΣΤΗΣ - Mal du depart
- Σαν φως
- Πώς να σωπάσω...
- Κραυγή...
- Μια φυσαρμόνικα που κλαίει
- J Krishnamurti
- Αλήθεια
- Στης Πίκρας τα Ξερόνησα
- το δίχτυ
- μαύρος ο ήλιος σήμερα...
- "χτύπα το σκυλί και το λιοντάρι θα φρονιμέψει"
- Aυτή η νύχτα μένει...
- Zω σ'ένα σπίτι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου