Σάββατο 11 Ιουλίου 2009

"χτύπα το σκυλί και το λιοντάρι θα φρονιμέψει"

....'Οταν τελείωσε ο τσαλαπετεινός το λόγο του, τα πουλιά άρχισαν να κατανοούν κάτι από τα αρχαία μυστήρια και τη σχέση αυτών και του Σίμουργκ.Αλλά μολονότι τους κυριάρχησε η επιθυμία να κάνουν αυτό το ταξίδι,δείλιαζαν να ξεκινήσουν, γιατί ο νους τους ταραζόταν ακόμα από αμφιβολίες,γι' αυτό και είπαν στον τσαλαπετεινό:"Θέλεις να εγκαταλείψουμε εμείς τώρα αμέσως τις ήσυχες ζωές μας; Εμείς τ' αδύνατα πουλιά δεν μπορούμε από μόνοι μας να περιμένουμε να βρούμε το δρόμο προς την ύψιστη κατοικία όπου έχει ο Σίμουργκ την ύπαρξή του".
Ο τσαλαπετεινός απάντησε:"Σας μιλώ σαν οδηγός σας.Αυτός που αγαπά, δε σκέφτεται τη δική του ζωή...για ν' αγαπάει αληθινά ένας άνθρωπος πρέπει να ξεχάσει τον εαυτό του, είτε είναι ασκητής είτε φιλήδονος. Αν οι επιθυμίες σας δε συμφωνούν με το πνεύμα σας , θυσιάστε τις και θα φτάσετε στο τέρμα του ταξιδιού σας. Αν το σώμα της επιθυμίας εμποδίζει το δρόμο απορρίψτε το. Μετά, στεριώστε το βλέμμα σας μπροστά και στοχαστείτε. Ένας αμαθής άνθρωπος θα ρωτήσει:"Τι σχέση υπάρχει ανάμεσα στην πίστη, τη μη πίστη και την αγάπη;". Αλλά εγώ λέω:¨Οι εραστές σκέφτονται τη ζωή τους; Ο εραστής βάζει φωτιά σε κάθε ελπίδα για σοδειά, βάζει τη λάμα στο λαιμό του, τρυπάει το σώμα του .Με την αγάπη έρχεται πόνος και το αίμα της καρδιάς. Η αγάπη αγαπά τα δύσκολα πράγματα.
Εσύ κεραστή, γεμιστή της κούπας! Γέμισε την κούπα μου με το αίμα της καρδιάς μου και αν δεν υπάρχει άλλο, δος μου τα κατακάθια.Η αγάπη είναι σκληρός πόνος που καταβροχθίζει τα πάντα. Μερικές φορές ξεσκίζει το πέπλο από την ψυχή, άλλες φορές το τραβάει και τη σκεπάζει. Ένα μόριο αγάπης είναι προτιμότερο απ' όλα όσα υπάρχουν ανάμεσα στους ορίζοντες, ένα μόριο του πόνου της καλύτερο από την ευτυχισμένη αγάπη όλων των εραστών. Η αγάπη είναι το ίδιο το μεδούλι των όντων...αλλά δεν μπορεί να υπάρχει πραγματική αγάπη χωρίς πραγματικό πόνο. Όποιος πατάει σταθερά στην αγάπη, εγκαταλείπει την πίστη, τη θρησκεία και την απιστία. Η αγάπη θ' ανοίξει την πόρτα στην πνευματική απλότητα και φτώχια και η φτώχια θα σου δείξει το δρόμο της απιστίας. Όταν δε μένει πια ούτε η απιστία ούτε η θρησκεία, το σώμα σου και η ψυχή σου θα εξαφανιστούν...τότε, θα είσαι άξιος για τα μυστήρια...αν θέλεις να τα βυθομετρήσεις, αυτός είναι ο μόνος τρόπος".
Προχωρήστε μπροστά, λοιπόν, χωρίς φόβο. Εγκαταλείψτε τα παιδιάστικα πράγματα και, πάνω απ' όλα, πάρτε θάρρος διότι πολλές-πολλές αντιξοότητες θα συναντήσετε απροσδόκητα".
...ένα πουλί είπε στον τσαλαπετεινό:" Φοβάμαι το θάνατο. Αυτή η κοιλάδα είναι πολύ βαθιά και εγώ δεν έχω τίποτα για το ταξίδι.Τόσο πολύ είμαι γεμάτος από το φόβο του θανάτου, που η ζωή μου θα μου φύγει στο πρώτο σημείο που θα κάνουμε στάση. Ακόμα κι αν ήμουν ένας ισχυρός εμίρης δε θα φοβόμουν λιγότερο...
Ο τσαλαπετεινός απάντησε:"Εσύ που είσαι τόσο άστατος και τόσο αδύναμος στη θέληση, θα ήθελες να μείνεις ένα σκέτο κάδρο από κόκαλα και μεδούλι;Δεν ξέρεις ότι η ζωή, μικρή ή μεγάλη, αποτελείτε από λίγες ανάσες;΄Δεν κατανοείς οτι όποιος έχει γεννηθεί, πρέπει κιόλας να πεθάνει; Ότι αυτός θα πάει μέσα στη γη και ο άνεμος θα διασκορπίσει τα στοιχεία που αποτελούσαν το σώμα του;
Ανατράφηκες για το θάνατο...και σ' έφεραν στον κόσμο με το σκοπό να σε πάρουν απ' αυτόν. Ο ουρανός είναι σαν ένα πιάτο αναποδογυρισμένο, που κάθε βράδυ βουλιάζει μέσα στο αίμα του ηλιοβασιλέματος. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι ο ήλιος, οπλισμένος μ' ένα γιαταγάνι, κόβει κεφάλια πάνω σ' αυτό το πιάτο.Είτε είσαι καλός είτε κακός, είσαι μια σταγόνα νερό ζυμωμένη με χώμα. Μολονότι σε όλη σου τη ζωή μπορεί να ήσουν σε θέση κυριαρχίας , στο τέλος θα παραδώσεις το φάντασμα με θλίψη".
Μετά από πολλές συζητήσεις και διαφωνίες τα πουλιά ξεκίνησαν το ταξίδι .Ο δρόμος για τον Σίμουργκ περνάει από 7 κοιλάδες:
1) η κοιλάδα της αναζήτησης
2) η κοιλάδα της Αγάπης
3) η κοιλάδα της κατανόησης
4) η κοιλάδα της ανεξαρτησίας και της απόσπασης
5) η κοιλάδα της ενότητας
6) η κοιλάδα της έκπληξης και της απορίας
7) η κοιλάδα της στέρησης και του θανάτου

απόσπασμα από το "Συνέδριο των πουλιών" του Φαρίντ Ουντίν Αμπού Χαμίντ Μωχάμετ Μπεν Ιμπραήμ γνωστός σαν Αττάρ ο Χημικός.

20 σχόλια:

τρεχαντιρι είπε...

Έκτατες υποχρεώσεις με κρατούν μακρυά από το μονοπάτι της κοιλάδας της αναζήτησης.
Στις ελάχιστες κενές στιγμές, βάζω τη μιά πέτρα πάνω στην άλλη και σημαδεύω τα περάσματα. Κάμποσα σπουργίτια κάθονται καταγής και περιμένουν με απορία να τελειώσω. Σε λίγες μέρες τους λέω. Θα είναι όλα όπως πρώτα..

dimitrisp(se xrono enestota) είπε...

ξύπνησα σήμερα το πρωί από ένα όνειρο...ήμουν σε ένα μισοσκότεινο δρόμο και πήγαινα να αγοράσω παιχνίδια.Στο δρόμο ένα μαύρο σκυλί αδέσποτο σκυλί με ακολουθούσε κι εγώ προσπαθούσα να το αποφύγω...ήταν πολύ βρώμικο και φοβόμουν ότι έτσι και το άγγιζα μόνο παράσιτα θα είχα για κέρδος...το σκυλί επέμενε να μ'ακολουθεί ενώ πρόσεξα ότι συγχρόνως έκανε προσπάθειες να ελευθερωθεί από τα χοντρά σκοινιά που του είχαν δέσει γύρω από το στόμα του και το λαιμό του.
Η σκηνή αυτή με συγκίνησε και χωρίς δεύτερη σκέψη σταμάτησα καταμεσίς του δρόμου να κόψω τα χοντρά σκοινιά που παίδευαν τ' άδέσποτο, με ένα από τα πολλά,παλιά μαχαίρια που βρήκα καταγής...
Κόβοντας τα σκοινιά αντί για σκυλί κράταγα πια στα χέρια μου ένα παιδάκι 6-8 ετών από γονείς μετανάστες,ορφανό όμως...
Προχωρούσαμε μαζί κι αυτό με όλη του την αθωώτητα μου μιλούσε για τον εαυτό του αλλά και για τους συμμαθητές του στο σχολείο οι οποίοι του έπαιρναν το χαρτζιλικάκι του και το κορόιδευαν αλλά αυτό δε στενοχωριόταν ούτε και κρατούσε κακία...
Όση ώρα μιλούσε το παιδί εγώ έκλαιγα μ'ένα κλάμα βουβό χωρίς δάκρυα και προσπάθεια μεγάλη έκανα για να κρύψω αυτά τ' αναφιλητά...
Αποφάσισα να φιλοξενήσω σπίτι μου το παιδί για όσο διάστημα χρειαζόταν...
Μόλις έφτασα όμως σπίτι σαν ξαφνικά να ξύπνησα και να μην υπήρχε τίποτα γιατί απλά είχα αποκοιμηθεί μπροστά στην οθόνη του η/υ την ώρα που διάβαζα αυτό το παραμύθι...
Όμως τα μάτια μου όταν σηκώθηκα απ' το κρεβάτι ήταν υγρά από αληθινά δάκρυα...
...ναι,τα σημάδια...προσοχή,πάμε χαμένοι χωρίς αυτά...τα σπουργίτια, οι μικροί αυτοί υποκριτες,θ' ακολουθήσουν κι αυτά...

τρεχαντηρι είπε...

Μεγαλώνει λοιπόν η παρέα. Το παιδι, τα σουργίτια, τα αδέσποτα σκυλιά....,.Περίεργη συντροφιά..
Κι όσοι δεν ήρθαν ακόμα περιμένουν κι αυτοί τη σειρά τους. Τι να τις κάνεις τέτοια ώρα τιις μετρήσεις.. Ο καθένας με τα μπαγάζιαα του, Το βάρος και τις αναμνήσεις του.
Στο δρόμο θα ανοίγουμε μιά-μιά τιις βαλίτσες μας και θα πετάμε έξω ότι άχρηστο.. Θα αφήσουμε κενό χώρο για νέες αναμνήσεις..

dimitrisp(σε χρονο ενεστωτα) είπε...

καλό μου τεχαντήρι ξέρω πως απο καιρό είσαι έτοιμο γι 'αυτό το ταξίδι και νομίζω ότι μέχρι και την ? κοιλάδα ξέρεις καλά τι παίζεται(γιατί σίγουρα έφτασες) και ετοιμάζεσαι για νέο "ρεκόρ"...
...έχω ήδη πέσει στη θάλασσα και το μόνο που δε χρειάζομαι είναι να κουβαλάω παιδιά και σκυλιά...άλλωστε για να γίνω ένας ωραίος κολυμβητής συγκεντρώνομαι μόνο στο να κολυμπάω καλά...να γίνομαι ένα με το νερό...

τρεχαντιρι είπε...

Κανέναν λοιπόν δεν θέλεις να πάρεις μαζί σου?
Τα κρατάς όλα για σένα. Κανένας να μην γίνει μάρτυρας της παρουσίας σου εκεί!
Μπορείς να φτάσεις στην κοιλάδα κολυμπώντας...
Τόσο το καλύτερο. Σαν τρεχαντίρι μπορώ να σου προοσφέρω τις υπηρεσίες μου.
Κλείνω τα μάτια και σε βλέππω΄. Μιά μικρή κουκίδα σταγόνας στο πέλαγος. Δυσκολεύομαι να τα ανοίξω ξανά. Φοβάμαι μη χάσω τη μικρή κουκίδα. Χωρίς τα σημάδια πάμε χαμένοι.

dimitrisp(se xrono enestota) είπε...

καλό μου τρεχαντήρι,
είχα αυτή την καλή τύχη να γίνουμε συνοδοιπόροι και σαν τέτοιοι ο καθένας προσφέρει στο δρόμο ότι μπορεί και χαίρεται να μοιράζεται...
στο δρόμο αυτό κρυφά και φανερά κάποιοι μας ακολουθούνε και το δρόμο βρίσκουν ΜΟΝΟ αυτοί που προσκυνούν το χώμα που πατάνε...το να πάρω μαζί μου ή ν΄αφήσω πίσω μου οτιδήποτε είναι πέρα από τη δική μου θέληση...
στο δρόμο αυτό ξέρεις πολύ καλά πως θα χρειαστεί να κολυμπήσουμε,να στεγνώσουμε τα ρούχα μας και να περπατήσουμε ξυπόλητοι με τα σανδάλια στον ώμο,να σκαρφαλώσουμε κεραυνοχτυπημένους βράχους και να είμαστε έτοιμοι ακόμα και να πετάξουμε...
μην φοβάσαι και η κουκίδα βλέπει το τρεχαντήρι και κολυμπάει γοργά προς αυτό...συνέχισε να σημαδεύεις αφού ξέρεις καλύτερα από μένα τα περάσματα...

τρεχαντιρι είπε...

Καλή μέρααααααα
Τα τρεχαντήρια είναι παλιά σκέφη . Έχουν γερά σκαριά αλλά δεν είναι εξοπλησμένα με σύγγχρονη τεχνολογιά. Βλέπουν άστρα και πελάγη. Πιστεύουν και στους ψαλμούς που κάπου-κάπου ξεπετάγεται μέσα από τις σπηλιές των κορμοράνων. Κάνουν την προσευχή τους και συνεχίζουν το ταξείδι τους, σε στεριά, ουρανό και θάλασσα. Κάποια στιγμή όλα μπρδεύονται και γίνονται ένα. Είναι το τριπλό σημείο που λένε οι φυσικοί. που συνυπάρχει στερεά αέρια και υγρή κατάσταση των σωμάτων Εκείνη τη στιγμή ένα Fractal που σέβεται τον εαυτό του πρέπει να αποφασίσει πιό δρόμο θα πάρει..
Το δρόμο για τις αραχνιασμένες σπηλιές του ουρανού, Το δρόμο για τις πηγές των κυμμάτων ή το δρόμο για τα θερισμένα χωράφια. Είναι δύσκολος συνοδοιπόρος ένα τρεχαντίρι.
Πρέπει να το σκεφτείς πολύ.

dimitrisp(σε χρονο ενεστωτα) είπε...

πάντα μισούσα τις δεύτερες σκέψεις... αγαπούσα τις πρώτες κι ας έβγαζαν στο πουθενά.
fractal ή τρεχαντήρι ή οτιδήποτε άλλο,ο δρόμος δε λογαριάζει τεχνολογίες φυσικούς νόμους ή οποιαδήποτε επίκτητη γνώση...μόνο καρδιά χρειάζεται αν και ακόμη κι αυτή θα την εγκαταλείψουμε κάποια στιγμή...
συνέχισε να σημαδεύεις...

dimitrisp(σε χρονο ενεστωτα) είπε...

...ολοι οι δρόμοι οδηγουν ΕΚΕΙ...
καλη μερα και καλη εβδομαδα!

trexantiri είπε...

Φεύγω για ένα μικρό ταξείδι. Δεν θα αργήσω. Καλή εβδομάδα.

dimitrisp(σε χρονο ενεστωτα) είπε...

με το καλό να πας και να γυρίσεις!
να παιρνας καλά...καλό δρόμο!

τρεχαντιρι είπε...

Γύρισα απρόβέπτα. Θερισμένο χωράφι καταμεσήμερο! Το ήξερα μα είχα χαρά που θα έδεινα ακόμα μια παρουσία εκεί, ανάμεσα στα φρυγανισμένα αγκάθια. Έπρεπε να με βρουν ακόμα μια φορά μπροστά τους
Με βρήκαν.
Δεν ελπίζω και πολλά. Μόνο στα ερωτηματικά που ίσως να εισχορήσουν σαν αγκάθια στη σκέψη που δεν έχει γίνει πέτρα.
Γιατί η πέτρα
"ήχο κανένα δε γεννάει και κρύσταλλακαι φλόγες
παρά μονάχα ατέλειωτες αρρένες δίχως τοιχους"

dimitrisp(σε χρονο ενεστωτα) είπε...

..."ο άνεμος θα καίει στη γη του Νείλου
η αρχαία μυρωδιά θα μας μεθά,
στον Τροπικό οπως θα'σαι του Καρκίνου,
μέσα σου θα γεννιέται μια Θεά...
μ' άγιο καπνό θα υφάνεις τον χρησμό σου
για να μου δώσεις όταν θα ζητώ...
να μπω ιεροφάντης στο ναό σου
να σ'ερμηνεύσω και να ερμηνευτώ"...


http://www.youtube.com/watch?v=PWW38Teui_E&feature=related

συνοδοιπόρος είπε...

Υπέροχο!
Δεν κατάλαβα όμως ποιός είναι ο παραλήπτης.
Μιά θεά ίσως?
Θα πάρεις τους στίχους στις αποσκευές σου?
Είπες πως καμιά επίκτητη γνώση δεν χρειάζεται για να ερμηνεύσεις και να ερμηνευτείς..
Μόνο η καρδιά που θα εγκαταλείψουμε κάποτε, ίσως και πριν θφάσουμε εκεί.
κάθε στιγμή χρειάζομαι όλα τα όπλα μου. και δεν έχω πολλά...Δεν έχω περιθόριο να τα καταθέσω..
μ'άκούς?

συνοδοιπορος είπε...

Άκουσα τη μουσική που έστειλες. Έχει βιιογραφικά στοιχεία?

dimitrisp(se xrono enestota) είπε...

...δεν περίμενα να βρω ένα μήνυμα με τόσα ερωτηματικά...
αν προσπαθήσω να απαντήσω σε όλα κάπου θα βγω ψεύτης...άλλωστε συνήθως οι απαντήσεις δεν έχουν τόση σημασία.
οι αποσκευές μου είναι γεμάτες τραγούδια και ποιήματα από "κάτι στιχάκια σαλεμένων ποιητών"...
να μην καταθέσεις τα όπλα...κράτα τα σφιχτά γιατί στο δρόμο όλα χρειάζονται εως ένα σημείο...
αύριο ο δρόμος μου περνάει από το φούρνο του πεθερού μου...θα τον βοηθήσω για 1-2 μέρες έως να γυρίσει το αλβανόπουλο που δουλεύει μαζί του...έχω να ξαναδιδαχτώ πώς βγάζει ο φούρναρης το ψωμί την σωστή στιγμή αφού έχει ψηθεί στην κατάλληλη θερμοκρασία...

dimitrisp(σε χρονο ενεστωτα) είπε...

http://www.youtube.com/watch?v=5pJEjVVEBLw&feature=related


αφιερωμένο στο fractal,τρεχαντήρι και σε οσους συνοδοιπορούν...
ο ...ραδιοπειρατής.

συνοδηπόρος είπε...

Γιατί το ερωτηματικά σε παραξένεψαν τόσο πολύ. Κάποτε λέγαμε (και το εννοούσαμε) πως οι ερωτήσεις ξεκινούν από ενδιαφέρον, και δεν φέρουν ένδεια ψυχής. Κρίμα. Το τραγούδι το άκουσαν τρεις φορές και οι τρεις αποδέκτες..
Δεν ήταν μεγάλο το ταξείδι σε χρόνο. Το υπολόγιζα μακρύτερο. Ήταν μακρυά όμως η σκιά του. Δεν γίνεται να κυνηγώ σκιές με όπλο μόνο τη φωνή μου!
Κάτι πρέπει να βρω. Ή να εγκαταλείψω.

Τρία σε ένα είπε...

Και συ; Εγκατέλειψες... Καλή δύναμη.

dimitrisp(σε χρονο ενεστωτα) είπε...

...χάθηκε η κουκίδα...

Αρχειοθήκη ιστολογίου