Κυριακή 19 Ιουλίου 2009

Μια φυσαρμόνικα που κλαίει

4 σχόλια:

Καραβάκι είπε...

Σε τούτο το ήρεμο άλσος μπορώ να απολαύσω τον απογευματινό καφέ μου... ανακαλύπτωντας τα μονοπάτια του...

dimitrisp(σε χρονο ενεστωτα) είπε...

ήρεμο φαίνεται αλλά κρύβει ένταση και πάθος...
μοιάζει μικρό αλλά πολλές φορές χάθηκα στα μονοπάτια που ανακάλυψα...
Aza,χαίρομαι που μπόρεσες να απολαύσεις μια βόλτα στο αλσος.
να είσαι πάντα καλά και να έχεις ένα όμορφο βράδυ!

Καραβάκι είπε...

Είναι ήσυχα εδώ.Αυτό μου αρέσει...

dimitrisp(σε χρονο ενεστωτα) είπε...

...κι εμένα μ'αρέσει να ζω μακριά από τους θορύβους...

Αρχειοθήκη ιστολογίου