Παρασκευή 27 Απριλίου 2012

Ευλογία!


H προεκλογική περίοδο είναι ευλογία για τούτο τον τόπο.Ούτε νέοι φόροι,ούτε χαράτσια,ούτε χρεοκοπίες.Και όλοι αυτοί που με θυμό και περιφρόνηση σου κούναγαν το δάχτυλο(δείκτης εμπρός στην κάμερα,μέσος πίσω από αυτήν) και σε έκαναν να ξυπνάς από εφιάλτες το βράδυ,ντύθηκαν με το αγγελικό τους χαμόγελο...
Τώρα προβληματίζονται περισσότερο κι από εσένα,σε καταλαβαίνουν,ζητάνε ταπεινά συγνώμη και σου υπόσχονται...
Και εμείς ξεχνιόμαστε...ησυχάζουμε...ελπίζουμε...και ανέμελα δραπετεύουμε από τους φόβους και τις ευθύνες μας!
Θα μας ΕΞΑ(σ)ΦΑΝ(λ)ΙΣΟΜΕΝ!

Πέμπτη 26 Απριλίου 2012

When you 're a stranger

Να ακούσω ένα ωραίο ΜΠΑΜ...


Δεν έχουν περάσει πολλές μέρες από ένα μικρό ατύχημα που μου συνέβη.Ευτυχώς δεν έπαθα τίποτα ένα μικρό "καρουμπαλάκι" ήταν...άλλοι μένουν "ανάπηροι" έτσι και πατήσουν "μπανανόφλουδα" και μάλιστα πολιτικοεπαναστατικοματική!
Πίστεψα ότι μπορούμε τώρα να συννενοηθούμε και να φτιάξουμε κάτι καλό...
Θεώρησα ότι είναι ώρα να σπάσει το απόστημα και να μπούνε οι βάσεις για ένα “άλλο” οικοδόμημα που δεν έχει σχέση με το σημερινό, που να μας ενώνει,που να είναι ανθρώπινο...
Πώς να χτίσεις όμως το καινούριο με παλιά υλικά;...πάλι ο ίδιος κύκλος θα γίνει...
Πώς να χτίσεις με νέα υλικά όταν ο καθένας από μας ακούει μόνο τον εαυτό του;...
Δεν είμαστε ικανοί(ακόμα) να συμφωνήσουμε ούτε στο πιο απλά πράγματα...
Δυστυχώς νομίζω πως η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων(και με βαθιά επίγνωση πρώτος εγώ!) παραμένουμε(ακόμα) ιδιώτες,τυφλοί,κουφοι,διαιρεμένοι!
Πόσο ακόμα;

Τρίτη 24 Απριλίου 2012

Shadow play


In the flinty light, it's midnight,
And stars collide.
Shadows run, in full flight,
To run, seek and hide.
I'm still not sure what part I play,
In this shadow play, this shadow play.

Well, In the half-light, on this mad night,
I hear a voice in time.
Well, I look back, see a half-smile,
Then it's gone from sight.
Tell me, why everyone have changed,
In this shadow play, this shadow play,
I have to find my way,
In this shadow play.

Sounds come crashing,
And I hear laughing,
All those lights just blaze away.
I feel a little strange inside,
A little bit of Jekyll, a little Mr. Hyde.

Sounds come crashing,
And I hear laughing,
All those lights just blaze away.
I feel a little strange inside,
A little Dr. Jekyll, a little Mr. Hyde.


Thoughts run wild, free as a child,
Into the night.
Across the screen a thin beam,
Of magic light.

Tell me why things don't look the same,
In this shadow play, this shadow play,
I have to find my way,
In this shadow play.
I have to get away,
In this shadow play,
Well help me find my way,
In this shadow play.

Ο Τραπεζίτης (ποίημα)


The Banker

Hello, my name is Montague William 3rd
And what I will tell you may well sound absurd
But the less who believe it the better for me
For you see I'm in Banking and big industry

For many a year we have controlled your lives
While you all just struggle and suffer in strife
We created the things that you don't really need
Your sports cars and Fashions and Plasma TV's

I remember it clearly how all this begun
Family secrets from Father to Son
Inherited knowledge that gives me the edge
While you peasants, people lie sleeping at night in your beds

We control the money that controls your lives
Whilst you worship false idols and wouldn't think twice
Of selling your souls for a place in the sun
These things that won't matter when your time is done

But as long as they're there to control the masses
I just sit back and consider my assets
Safe in the knowledge that I have it all
While you common people are losing your jobs

You see I just hold you in utter contempt
But the smile on my face well it makes me exempt
For I have the weapon of global TV
Which gives us connection and invites empathy

You would really believe that we look out for you
While we Bankers and Brokers are only a few
But if you saw that then you'd take back the power
Hence daily terrors to make you all cower

The Panics the crashes the wars and the illness
That keep you from finding your Spiritual Wholeness
We rig the game and we buy out both sides
To keep you enslaved in your pitiful lives




So go out and work as your body clock fades
And when it's all over a few years from the grave
You'll look back on all this and just then you'll see
That your life was nothing, a mere fantasy

There are very few things that we don't now control
To have Lawyers and Police Force was always a goal
Doing our bidding as you march on the street
But they never realise they're only just sheep

For real power resides in the hands of a few
You voted for parties what more could you do
But what you don't know is they're one and the same
Old Gordon has passed good old David the reigns

And you'll follow the leader who was put there by you
But your blood it runs red while our blood runs blue
But you simply don't see its all part of the game
Another distraction like money and fame

Get ready for wars in the name of the free
Vaccinations for illness that will never be
The assault on your children's impressionable minds
And a micro chipped world, you'll put up no fight

Information suppression will keep you in toe
Depopulation of peasants was always our goal
But eugenics was not what we hoped it would be
Oh yes it was us that funded Nazis!

But as long as we own all the media too
What's really happening does not concern you
So just go on watching your plasma TV
And the world will be run by the ones you can't see

Written By Craig-James Moncur
16/10/2009

Δευτέρα 23 Απριλίου 2012

"Σημειώσεις"





Όλη η ζωή είναι επιλογές,μόνο στη μοναχικότητα δεν υπάρχει επιλογή.
Επιλογή,οποιουδήποτε είδους,σημαίνει σύγκρουση.Στην επιλογή υπάρχουν αναπόφευκτα αντιθέσεις.Αυτές οι αντιθέσεις,εσωτερικές και εξωτερικές,γεννάνε σύγχιση και δυστυχία.Για να ξεφύγει κανείς από αυτή τη δυστυχία,κάνει να μοιάζουν οι θεοί,τα πιστεύω,ο εθνικισμός και η αφοσίωση σε διάφορα μοντέλα δραστηριότητας,σαν πραγματικές ανάγκες.
Ξεφεύγοντας με αυτές τις κάνεις να αποκτήσουν πολύ μεγάλη σημασία,αλλά η φυγή είναι ο δρόμος της ψευδαίσθησης και τότε εμφανίζονται ο φόβος κι η ανησυχία.Ο δρόμος της επιλογής είναι ο δρόμος της θλίψης όπου ο πόνος δεν έχει τέλος.Η επιλογή,η εκλογή,θα υπάρχει πάντα όσο υπάρχει εκείνος που επιλέγει-που είναι η συσσωρευμένη μνήμη πόνου και ευχαρίστησης-και κάθε εμπειρία επιλογής,το μόνο που κάνει είναι να δυναμώνει τη μνήμη,που η αντίδρασή της γίνεται σκέψη και συναίσθημα.
Η μνήμη έχει μόνο μερική σημασία,καθώς είναι φτιαγμένη για να αντιδρά μηχανικά κι αυτή η αντίδραση είναι η επιλογή.Δεν υπάρχει ελευθερία στην επιλογή.Διαλέγεις σύμφωνα με τον τρόπο που έχεις ανατραφεί,σύμφωνα με την κοινωνική,οικονομική και θρησκευτική διαμόρφωσή σου.Η επιλογή δυναμώνει,χωρίς εξαίρεση,αυτή τη διαμόρφωση.Δεν υπάρχει φυγή από αυτή τη διαμόρφωση που μόνο γεννάει όλο και περισσότερα βάσανα.
Υπήρχαν μόνο μερικά σύννεφα μαζεμένα γύρω από τον ήλιο,ήταν πολύ χαμηλά στον ορίζοντα και φλογισμένα.Οι φοίνικες ήταν σκοτεινοί κόντρα στο φλεγόμενο ουρανό.Στέκονταν στα χρυσοπράσινα ρυζοχώραφα απλωμένοι μέχρι τον ορίζοντα.Υπήρχε κι ένας που ήταν κλεισμένος στον εαυτό του,μέσα στο κιτρινωπό πράσινο του ρυζιού.Δεν ήταν μόνος παρόλο που έμοιαζε εγκατελειμμένος και μακρινός.Φυσούσε ένα απαλό αεράκι από τη θάλασσα και μερικά σύννεφα κυνηγούσαν το ένα το άλλο,τρέχοντας γρηγορότερα από το αεράκι.Οι φλόγες έσβηναν και το φεγγάρι δυνάμωνε τις σκιές.Παντού υπήρχαν σκιές που σιγοψυθίριζαν η μια την άλλη.Το φεγγάρι ήταν ακριβώς από πάνω και οι σκιές απέναντι στο δρόμο ήταν σκοτεινές και απατηλές.Ένα νερόφιδο διέσχιζε το δρόμο,γλιστρούσε ήσυχα απέναντι κυνηγώντας ένα βάτραχο.Στα ρυζοχώραφα υπήρχε νερό και τα βατράχια κόαζαν σχεδόν ρυθμικά.Εκεί στη μακριά λωρίδα νερού δίπλα στο δρόμο,κυνηγούσαν το ένα το άλλο με τα κεφάλια τους ψηλά,έξω από το νερό.Βουτούσαν,ξανάβγαιναν για να εξαφανιστούν και πάλι.Το νερό ήταν λαμπερά ασημένιο,αστραφτερό,ζεστό όταν το άγγιζες και γεμάτο μυστηριώδεις ήχους.Περνούσαν βοιδάμαξες που μετέφεραν ξύλα για τη φωτιά στην πόλη.Ένα κουδούνι ποδηλάτου άρχισε να χτυπάει,ένα φορτηγό με δυνατά εκτυφλωτικά φώτα κορνάρισε για να του ανοίξουν δρόμο,ενώ οι σκιές έμεναν ακίνητες.
Ήταν ένα υπέροχο βράδυ κι εκεί,σε εκείνο το δρόμο που ήταν πολύ κοντά στην πόλη,υπήρχε μια βαθιά σιωπή που δεν τη διέκοπτε ο παραμικρός ήχος,ούτε καν το φεγγάρι και το φορτηγό.Ήταν μια σιωπή που καμμιά σκέψη,καμμιά λέξη δεν μπορούσε να την αγγίξει,μια σιωπή που ταίριαζε με τα βατράχια και τα ποδήλατα,μια σιωπή που σε ακολουθούσε.Περπατούσες μέσα της,την ανέπνεες,την έβλεπες.Δεν ήταν δειλή,ήταν εκεί επίμονη και σε καλωσόριζε.Πήγε πέρα από σένα,στην αχανή απεραντοσύνη,και μπορούσες να την ακολουθήσειςε αν ησύχαζαν εντελώς οι σκέψεις σου και τα συναισθήματά σου,ξεχνώντας τον εαυτό τους και χάνοντάς τον μαζί με τα βατράχια στο νερ,δεν είχαν καμιά σημασία και μπορούσαν εύκολα να αποξεχαστούν,για να ξαναχρησιμοποιηθούν όταν ήθελες.Ήταν ένα μαγευτικό βράδυ,γεμάτο από διαύγεια και φευγαλέα χαμόγελα.
Η επιλογή γεννάει πάντα δυστυχία.Παρακολούθησέ την και θα δεις να καραδοκεί,να απαιτεί,να επιμένει,να εκλιπαρει και πριν το καταλάβεις,θα βρίσκεσαι πιασμένος στο δίχτυ των αναπόφευκτων υποχρεώσεων,ευθυνών και απογνώσεων που φέρνει.Παρακολούθησέ την και θα έχεις επίγνωση αυτού που πραγματικά συμβαίνει.
Έχε επίγνωση αυτού που συμβαίνει,δεν μπορείς να αλλάξεις αυτό που συμβαίνει,μπορείς να το κουκουλώσεις,να το βάλλεις στα πόδια,αλλά δεν μπορείς να το αλλάξεις.Είναι εκεί.Αν το αφήσεις ήσυχο χωρίς να παρεμβαίνεις με τις απόψεις σου και τις ελπίδες σου,τους φόβους σου και τις απελπισίες σου,με τις υστερόβουλες και πανούργες κρίσεις σου,θα ανθίσει και θα φανερώσει όλη τη δαιδαλώδη μορφή του,όλες τις λεπτές κινήσεις του-και υπάρχουν πολλές-τη φαινομενική σημασία και ηθική του,τα κρυμμένα του κίνητρα και τις κρυμμένες φαντασιώσεις του.
Αν αφήσεις εκείνο που πραγματικά συμβαίνει ήσυχο,θα σου δείξει όλα αυτά και περισσότερα.Αλλά πρέπει να έχεις μια χωρίς επιλογές επίγνωσή του,περπατώντας ήσυχα.Τότε θα δεις ότι η επιλογή,έχοντας ανθίσει,πεθαίνει και μένει η ελευθερία,όχι ότι είσαι ελεύθερος,αλλά υπάρχει ελευθερία.Εσύ είσαι εκείνος που κάνει τις επιλογές,εσύ είσαι εκείνος που σταμάτησε να τις κάνει.Δεν υπάρχει τίποτα να επιλέξεις.Μέσα από αυτήν την χωρίς επιλογές κατάσταση ανθίζει η μοναχικότητα.
Ο θάνατος της επιλογής δεν είναι ποτέ το τέλος της.Πάντοτε ανθίζει και πάντοτε είναι καινούρια.Το να πεθαίνεις για το γνωστό σημαίνει να είσαι μόνος.Κάθε επιλογή βρίσκεται στο πεδίο του γνωστού.Η δράση σε αυτό το πεδίο φέρνει πάντα θλίψη.Τέλος της θλίψης υπάρχει στη μοναχικότητα.
"Σημειώσεις" Κρισναμούρτι

Παρασκευή 6 Απριλίου 2012

Ρουμί


Απρόσμενα χτες βραδυ
εμφανίστηκε ο Εραστής.

Είπα στη νύχτα
"Μην του πεις τα μυστικά μου".
Κι η νύχτα απάντησε
"Ξέρει τα πάντα,
τί μυστικά να κρύψει το σκοτάδι απ'το φως;"

Είμαι τόσο μεθυσμένος
που δεν ξέρω ούτε απο που μπαίνω
ούτε από που να βγω.
Έχασα τη γη,το φεγγάρι και τον ουρανό.
Μη μου βάζεις άλλο κρασί στο κύπελο
ρίξε το κατευθείαν στο στόμα μου,
γιατί δεν ξέρω πια ούτε που είναι το στόμα μου.

Απάγγειλα έναν στίχο'
Ο Εραστής γέλασε.
Είπε:"Προσπαθείς να με κρατήσεις
με τα χαριτωμένα σου στιχάκια;"
Είπα:"Κι εσύ έπρεπε να μου τα κάνεις συντρίμμια;"
Είπε:"Ήταν τόσο μικρά.Πώς να με χωρέσουν;
Γι αυτό κομματιάστηκαν".

Πέμπτη 5 Απριλίου 2012

"Να είσαι πολύ μακριά..."


Δεν θα πρέπει ποτέ να είσαι για πολύ εδώ.
Να είσαι πολύ μακριά,έτσι ώστε να μην μπορούν να σε βρουν,να μην μπορούν να σε “πλησιάσουν” για να σε βάλουν στα δικά τους καλούπια,για να σε πλάσουν όπως θέλουν.
Να είσαι τόσο μακριά όσο και τα βουνά,όσο ο αμόλυντος αέρας.
Να είσαι τόσο μακριά ώστε να μην έχεις ούτε γονείς ούτε σχέσεις ούτε οικογένεια ούτε χώρα.
Να είσαι τόσο μακριά ώστε ούτε εσύ να ξέρεις που είσαι.Μην τους αφήσεις να σε βρουν.
Μην έρχεσαι σε πάρα πολύ κοντινή επαφή μαζί τους.
Μένε πολύ μακριά,εκεί όπου ούτε κι εσύ να μην μπορείς να σε βρεις.
Κράτα μια απόσταση που να μην μπορεί κανένας να τη διασχίσει.
Εχε πάντα ανοιχτό ένα “πέρασμα” που να μην μπορεί κανείς να έρθει σένα απ’ αυτό.Μην κλείσεις την πόρτα γιατί δεν υπάρχει πόρτα,μόνο ένα ανοιχτό,ατελείωτο πέρασμα.Αν κλείσεις οποιαδήποτε πόρτα,εκείνοι θα είναι πολύ κοντά σε σένα,και τότε είσαι χαμένος.
Μένε πολύ μακριά,εκεί όπου δεν μπορεί να σε φτάσει η αναπνοή τους,γιατί η αναπνοή τους ταξιδεύει πολύ μακριά και πολύ βαθιά.
Μη μολύνεσαι απ’ αυτούς,από τα λόγια τους,από τις χειρονομίες τους,από τις φοβερές γνώσεις τους.Έχουν φοβερές γνώσεις,αλλά να βρίσκεσαι μακριά τους,εκεί όπου ούτε εσύ θα μπορείς να σε βρεις.Γιατί σε περιμένουν στην άλλη γωνία,μέσα σε κάθε σπίτι,για να σε βάλουν στα δικά τους καλούπια,για να σε πλάσουν όπως θέλουν,για να σε κάνουν κομμάτια κι ύστερα να σε συναρμολογήσουν πάλι σύμφωνα με τη δική τους εικόνα.Οι θεοί τους-οι μικροί και οι μεγάλοι-είναι “κατ’ εικόνα και ομοίωσή τους”,σκαλισμένοι από το νου ή από τα χέρια τους.
Σε περιμένουν:ο άνθρωπος της εκκλησίας και ο κομμουνιστής,ο πιστός και ο άπιστος,γιατί και οι δύο είναι το ίδιο,νομίζουν ότι είναι διαφορετικοί,αλλά δεν είναι γιατί και οι δύο θα σου κάνουν πλύση εγκεφάλου μέχρι να γίνεις ένας απ’ αυτούς,μέχρι να επαναλαμβάνεις τα λόγια τους,μέχρι να λατρέψεις τους θεούς τους,τους παλιούς και τους καινούριους.Έχουν στρατούς στο όνομα των θεών τους καί των πατρίδων τους και είναι ειδικοί στο να σκοτώνουν.
Μένε μακριά,γιατί σε περιμένουν ο εκπαιδευτικός και ο επιχειρηματίας.Ο ένας σε εκπαιδεύει για τον άλλο,για να προσαρμοστείς στις απαιτήσεις της κοινωνίας τους,που είναι κάτι θανατερό.Έχουν κατασκευάσει αυτό το πράγμα που το ονομάζουν “κοινωνία και οικογένεια”.Αυτά τα δύο είναι οι αληθινοί θεοί τους,το δίχτυ όπου θα μπλεχτείς.Θα σε κάνουν επιστήμονα,μηχανικό ή ειδικό σε κάτι,σχεδόν στα πάντα:από τη μαγειρική και την αρχιτεκτονική έως τη φιλοσοφία.
Μένε πολύ μακριά γιατί σε περιμένουν ο πολιτικός και ο μεταρρυθμιστής.Ο ένας σε στέλνει να φωνάζεις στο πεζοδρόμιο και ο άλλος μετά σε “μεταρρυθμίζει”,και θα χαθείς στην ερημιά των λόγων τους που μ’ αυτούς ακριβώς σ’ εξαπατούνε.
Μείνε μακριά γιατί σε περιμένουν και οι ειδικοί σε θέματα του θεού και εκείνοι που ρίχνουν βόμβες:οι πρώτοι πρώτα θα σε πείσουν να ρίχνεις βόμβες και οι άλλοι θα σε μάθουν πώς να το κάνεις.Υπάρχουν πολλοί τρόποι να βρεις το θεό,όπως επίσης υπάρχουν και πάρα πολλοί τρόποι να σκοτώνεις.
Αλλά εκτός από όλους αυτούς που σε περιμένουν,υπάρχουν και ορδές άλλων που είναι έτοιμοι να σου πουν τι να κάνεις και τι να μην κάνεις.
Μείνε μακριά από όλους τους,τόσο μακριά που να μην μπορεί κανείς να σε βρει,ούτε εσύ ο ίδιος.Θα σου αρέσει και σένα να παίζεις με όλους αυτούς που σε περιμένουν,αλλά το παιχνίδι γίνεται κάποια στιγμή τόσο πολύπλοκο και διασκεδαστικό που θα χαθείς μέσα σ’ αυτό.Δεν θα πρέπει να μένεις για πάρα πολύ εδώ.
Να είσαι τόσο μακριά,που ακόμη κι εσύ να μην μπορείς να σε βρεις.

Κρισναμούρτι “η αναζήτηση της αλήθειας” επιλογή-μετάφραση Ν.Πιλάβιος

μέσα απ’ την καρδιά μου
στα παιδιά μου.

Αρχειοθήκη ιστολογίου