Κυριακή 28 Νοεμβρίου 2010

Αμάραντος


Πόσο λίγοι βλέπουν τα βουνά ή ένα σύννεφο!Οι περισσότεροι κοιτάνε, κάνουν κάποιο σχόλιο και προσπερνάνε.Οι λέξεις, οι χειρονομίες, τα συναισθήματα εμποδίζουν να δεις.Δίνεται κάποιο όνομα σ' ένα δέντρο,σ' ένα λουλούδι, κατατάσσεται σε κάποιο είδος κι αυτό είναι όλο.Βλέπεις ένα τοπίο μέσα από μια κάμαρα ή από ένα παράθυρο κι αν τυχαίνει να είσαι ζωγράφος ή έχεις κάποια εξοικείωση με την τέχνη λες, αμέσως σχεδόν,ότι μοιάζει με κάποιους μεσαιωνικούς πίνακες ή αναφέρεις το όνομα του τάδε μοντέρνου ζωγράφου.Αν είσαι συγγραφέας κοιτάς με σκοπό να το περιγράψεις μετά.Αν είσαι μουσικός πιθανό να μην έχεις δει ποτέ την καμπύλη ενός λόφου ή τα λουλούδια στα πόδια σου.Είσαι παγιδευμένος στην καθημερινή σου άσκηση ή οι φιλοδοξίες σου σ' έχουν αρπάξει απ' το λαιμό.Αν είσαι κάποιου είδους επαγγελματίας, πιθανό δε βλέπεις ποτέ, τίποτα.Για να δεις πρέπει να υπάρχει η ταπεινότητα που η ουσία της είναι η αθωότητα.Υπάρχει εκείνο το βουνό με τον ήλιο που δύει επάνω του.Αν το δεις σαν για πρώτη φορά, σαν να μην το έχεις ξαναδεί ποτέ, αν το δεις με μάτια που έχουν ξεπλυθεί στο κενό, που δεν έχουν τραυματιστεί από τη γνώση, τότε είναι μια εκπληκτικη εμπειρία.Η λέξη "εμπειρία" είναι άσχημη, πάει με συναισθήματα,γνώση,αναγνώριση και συνέχιση.Εκείνο για το οποίο μιλάμε δεν είναι τίποτα από όλα αυτά.Είναι πάντα κάτι εντελώς καινούριο.Για να δεις αυτό το καινούριο πρέπει να υπάρχει ταπεινότητα,εκείνη η ταπεινότητα που δεν έχει μολυνθεί από περηφάνια, από ματαιοδοξία.[...]Το να "βλέπεις" εκείνη τη βουνοκορφή, τόσο εκθαμβωτική από τον ήλιο του δειλινού, με μάτια αμόλυντα από γνώσεις, παρόλο που την είχες δει χιλιάδες φορές, ήταν το να βλέπεις τη γέννηση κάτι καινούριου.Αυτό δεν είναι ανόητος ρομαντισμός ή συναισθηματισμοί με τις σκληρότητες και τα κέφια τους ή αισθήματα με κύματα ενθουσιασμού ή απογοήτευσης.Ήταν κάτι εντελώς καινούριο, που σ' αυτή την ολοκληρωτική προσοχή ήταν σιωπή.Μέσα απ' αυτό το κενό υπάρχει το καινούριο.
Κρισναμούρτι "Σημειώσεις" μετ.Ν.Πιλάβιος εκδ.καστανιώτη

Τετάρτη 24 Νοεμβρίου 2010

Κι εσύ τρελή με τυραννάς

Δες με, πίσω από λάστιχα, τροχούς,
βαλμένος σταθερά μέσα σε πρέσα.
Δες με, πίσω από γυάλινα φτερά
που φόρεσα γερά γιατί σ' αρέσαν.

Παρασκευή 19 Νοεμβρίου 2010

Ε! ΝΑ!



ψηλά σηκώνεις το κεφάλι
γεμάτο χρώματα το ουράνιο καφτάνι
κλέβεις στιγμές να βλέπεις
σινιάλο η ζωή σου κάνει
[δεν πέθανες ακόμη(?)]

εμεινες να κοιτάζεις μεθυσμένος
θέλεις να μάθεις ποιά είναι η ουσία
ως πότε θα βαδίζεις ζαλισμένος;
χορεύει η ζωή σου γελάει
[δεν πέθανες ακόμη(?)]

στο βλέμα του παιδιού σου
οίκτος και απορία
κι εσύ να θες να ερμηνεύεις
τώρα η ζωή σου γίνεται ιστορία
[δεν πέθανες ακόμη(?)]



ΥΓ «Το λουλουδάκι αυτό δεν ήταν για μας.
Το κόψαμε, το φάγαμε και το φτύσαμε μετά».
αλλά για τέτοια θα λέμε τώρα? Ε, όχι δα!
Εμείς «Να, να , να!...»

Αρχειοθήκη ιστολογίου