Σάββατο 29 Οκτωβρίου 2011

O Nίκος Πιλάβιος μιλάει για τον Κρισναμούρτι

Ο Κρισναμούρτι, σημάδεψε με το έργο του και την παρουσία του όλο τον εικοστό αιώνα, μεταφορικά αλλά και κυριολεκτικά αφού γεννημένος το 1895, στις Ινδίες, πέθανε σε ηλικία 91 ετών το 1986, στο Όχαϊ τής Καλιφόρνιας, στην Αμερική.

Για περισσότερα από εξήντα χρόνια γυρνούσε όλο τον κόσμο κηρύσσοντας αυτό ακριβώς που δήλωσε όταν απαρνήθηκε τον ρόλο του Μεσσία για τον οποίο τον προόριζαν οι Θεοσοφιστές: «η αλήθεια είναι μια χώρα δίχως μονοπάτι», και συνεχίζοντας πάντα να έχει μοναδικό σκοπό του να κάνει «τους ανθρώπους άνευ όρων ελεύθερους», διδάσκοντας στην ουσία, «την μεγαλύτερη τέχνη απ’ όλες, την τέχνη της ζωής».

Ανέπτυξε μία μοναδική φιλοσοφία, που ήταν αληθινά πρωτότυπη και πρωτογενής, αφού ο ίδιος δεν είχε διαβάσει ποτέ του κανένα φιλοσοφικό ή θρησκευτικό βιβλίο. Δεν κουράστηκε να λέει ότι οι θρησκείες ήταν ανθρώπινη επινόηση χωρίς τίποτα το ιερό, ότι ο άνθρωπος μπροστά στο φόβο του για το άγνωστο και την ανικανότητά του να πλησιάσει εκείνο που πραγματικά είναι ιερό, επινόησε τον «θεό», και τον έπλασε κατ’ εικόνα και ομοίωση τού ίδιου, και όχι το αντίθετο όπως έχει «αυτοδιαμορφωθεί» ο Χριστιανικός κόσμος να πιστεύει. Ένα από τα βασικά στοιχεία της φιλοσοφίας του είναι ότι η σκέψη είναι μία μορφή ύλης, ένα εργαλείο που ο άνθρωπος το έχει θεοποιήσει, δημιουργώντας ψυχολογικά τον σκεπτόμενο, που είναι καθαρά δημιούργημα της σκέψης, και χωρίς αυτήν ο σκεπτόμενος ως χωριστή – ανεξάρτητη από τη σκέψη- οντότητα δεν υπάρχει.

Όλη η φιλοσοφία του Κρισναμούρτι είναι ένα πρακτικό εργαλείο, ένα «πολυεργαλείο» θα έλεγε κανείς, που σου δίνει την δυνατότητα να δουλεύεις σε τρία επίπεδα: στο ψυχολογικό, (όχι σαν ανάλυση αλλά σαν παρατήρηση και μη-επιλεκτική επίγνωση) στο φιλοσοφικό (ως καθημερινή πρακτική εφαρμογή κι όχι θεωρητική άποψη) και σε κάτι πραγματικά ιερό (θρησκευόμενη ζωή χωρίς θρησκεία).

Ο Κρισναμούρτι ένιωθε τους κινδύνους των καιρών και την επιτακτική ανάγκη για δράση. Και για να ανταποκριθούν οι ομιλίες του, τόσο στο στυλ όσο και στην ουσία, γίνονταν με το πέρασμα του χρόνου όλο και πιο ευκρινείς και οι διάλογοι λιγότερο ελλειπτικοί. Παρόλα αυτά, το ουσιαστικό μήνυμα έμενε και μένει πάντα το ίδιο: «Μόνο όταν κανείς δει τη ζωή όπως είναι, όταν κανείς δει τον εαυτό του όπως είναι, τότε μόνο μπορεί να προχωρήσει παραπέρα».

Σε όλη τη διάρκεια της ζωής του ο Κρισναμούρτι επέμενε ότι δεν ήθελε οπαδούς. «Το να είσαι οπαδός κάποιου είναι ηθικά βλαβερό, όποιος κι αν είναι αυτός», έλεγε. Δεν δημιούργησε κανενός είδους οργάνωση με πιστούς και μαθητές και δεν έδωσε σε κανένα το δικαίωμα να παρουσιάζεται ως αυθεντία στην ερμηνεία του έργου του. Οι ομιλίες του, τα ημερολόγια και τα γράμματά του, έχουν διασωθεί σε βιβλία και σε εκατοντάδες μαγνητοταινίες και βιντεοκασέτες.

Αν οι ιδέες του Κρισναμούρτι γίνουν πιο πλατιά αποδεχτές στο μέλλον θα είναι επειδή θα αντηχούν τους πόθους των ανθρώπων, επειδή θα μιλούν βαθιά σε όσους έχουν απογοητευτεί από τις πανέξυπνες μακρόβιες ιδεολογίες που σκοπεύουν στον μετασχηματισμό της κοινωνίας. Αν συμβεί κάτι τέτοιο θα γίνει επειδή ο λόγος του Κρισναμούρτι αντηχεί πέρα από τα σύνορα του χρόνου και του χώρου. Η φωνή του έχει σωπάσει, αλλά το μήνυμά του δεν θα πάψει ποτέ να μιλάει στις καρδιές των ανθρώπων που τις κρατάνε ανοιχτές για ν’ ακούνε μ’ αυτές..

“Η αναζήτηση της αλήθειας” βιβλίο τσέπης εκδ.Καστανιώτη

επιλογή και μετάφραση κειμένων Νίκος Πιλάβιος

Δευτέρα 10 Οκτωβρίου 2011

κρίση-κρίση


Εχθές εντελώς τυχαία είδα στην τηλεόραση της ΕΤ3 τον Σταμάτη Κραουνάκη και τη Σπείρα του σε μια παράσταση που έδωσαν στις Πρέσπες.Αφού άκουσα ένα γνωστό τραγούδι του αγαπημένου συνθέτη στη συνέχεια ένας τετράστιχος επαναλαμβανόμενος ψαλμός κόντεψε να με φέρει σε μια κατάσταση έκστασης διονυσιακού τύπου.Έψαξα να βρω στο ίντερνετ το εν λόγω βιντεάκι αλλά δεν το βρήκα.Θα γράψω λοιπόν μόνο τους στίχους που ήταν και το τελευταίο πράγμα που θυμάμαι από το χθεσινό βράδυ πριν παραδοθώ στην αγκαλιά του Μορφέα:
κρίση-κρίση
μεθύσι-γ@μήσι
επιστροφή στη φύση
ακολουθείστε μας
Να λοιπόν και ένα καλό ξόρκι κόντρα στη μιζέρια των κακών μας των καιρών...

Δευτέρα 3 Οκτωβρίου 2011

Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντας

Αναδημοσίευση από το μπλογκ του Δ

...timeo Danaos et dona ferentīs.
Εάν εγώ ως άνθρωπος βρίσκω το νόημα της ζωής μου στη κατανάλωση ή στην αποπληρωμή των χρεών μου αναπόδραστο είναι εάν χάσω τη δυνατότητα εκπλήρωσης αυτού του νοήματος (λόγω της πτώσης του βιοτικού μου επιπέδου και της αδυναμίας πληρωμής των οφειλομένων) να ρέπω προς την απογοήτευση -το προηγούμενο δεν αναφέρεται σε άρνηση της κατανάλωσης, αλλά σε αυτό το οποίο γράφω, και μόνον αυτό, δηλαδή στην εύρεση του νοήματος της ζωής στη κατανάλωση.

Αλίμονο όμως εάν κάνω ανθρωπολογία της κατανάλωσης, του χρέους και του κέρδους -ή ακόμα της εργασίας και του εμπορεύματος...
Πόσο πιο μέτριος πια...

Τι μας λένε λοιπόν ορισμένοι στις μέρες μας;
Πως ο λόγος που υπάρχουμε είναι το γεγονός πως δανειστήκαμε.
Όχι ο αέρας, όχι το νερό και η γη, όχι ο Ήλιος, όχι το κορμί και τα συναισθήματα μας, όχι η νόηση και η βούληση μας, όχι οι άνθρωποι γύρω μας, αλλά ο δανεισμός!

Ο δανεισμός μας δίνει ζωή, και η ζωή δεν μπορεί παρά να είναι ελεύθερη -στη δυνατότητα του να καταναλώνουμε- ζωή, και η ελεύθερη -στη δυνατότητα του να καταναλώνουμε- ζωή είναι το νόημα μας.

Η ελεύθερη -αυτή- ζωή που προκύπτει από τον δανεισμό είναι το νόημα μας λοιπόν’
Έτσι αποφάσισαν να μας μάθουν και έτσι μας έμαθαν (και έχουν πάρα πολλά μέσα για αυτό τον σκοπό και πάρα πολλούς «επιστήμονες» -πάνω από το κεφάλι μας, αλλά και μέσα σε αυτό) και έτσι επιλέξαμε να μας μάθουν.

Και όταν αυτή η ελεύθερη -στη δυνατότητα του να καταναλώνουμε- ζωή δεν είναι δυνατόν να συνεχιστεί,...
Τότε τι μένει;...

Μα ο δανεισμός μας φυσικά! Οι οφειλές μας, το χρέος μας...
Οφείλεις!

Και εάν έχουμε αδυναμία να πληρώσουμε τα χρέη μας, τις οφειλές μας;
Εάν δεν έχουμε τη δυνατότητα ούτε για αυτό; -που μας συνδέει με το παλιό νόημα της ζωής μας και που ήταν η ίδια του η προϋπόθεση.
Τότε τι μένει;...

Τότε μένει η απογοήτευση, τότε δε μένει παρά η υποταγή -αυτό είναι το νόημα τους.

Έξυπνο ψυχολογικό τρικ, δεν μπορώ να πω...

Ίσως για κάποιον που τον διατρέχουν έντονα πουριτανικά ενοχικά σύνδρομα αυτομαστίγωσης, ίσως για κάποιον που θέλει να εξασφαλίσει μια θέση στον παράδεισο μέσα από την εργασία του -που είναι η καλύτερη προσευχή. Ίσως τέλος για κάποιον που η λέξη ενοχή έλκει την καταγωγή της από την πολύ ηθική έννοια χρέος...

Αλλά εγώ δεν μιλώ αυτήν την γλώσσα, ούτε σκέφτομαι με αυτούς του όρους...

Εγώ μιλώ τη γλώσσα που μου λέει πως οι άνθρωποι στην προσπάθεια τους να εξασφαλίσουν τις προϋποθέσεις της ύπαρξης τους , τα υλικά αγαθά, σκέφτονται την αυτοσυντήρηση τους -και στην αυτοσυντήρηση συμπεριλαμβάνεται και η ταυτότητα τους, τα πνευματικά αγαθά, οι αξίες τους.
Μιλώ τη γλώσσα που μου λέει πως οι άνθρωποι από την ταυτότητα τους αντλούν νοήματα που τους κάνουν να αντιστέκονται και να μην παραιτούνται, να συνεχίζουν να παλεύουν, να αγωνίζονται’ γιατί το τελευταίο αυτό είναι που έχει νόημα’ το γεγονός ότι αγωνίζονται -για ποιο λόγο δεν θα το πω εγώ, δεν είμαι Δαναός...

Αυτό το γνωρίζουν πάρα πολύ καλά και μέσα από τέτοιου είδους ψυχολογικά τρικ προσπαθούν να δίνουν αυτοί το νόημα στις ζωές των -άλλων- ανθρώπων, και μόλις το νόημα αυτό τους το στερήσουν να τους ωθήσουν να παραιτηθούν, να υποταχθούν, να πάψουν να αγωνίζονται.

Αυτό που επιδιώκουν αυτές οι κυρίες και αυτοί οι κύριοι είναι η παραίτηση, η υποταγή...
...γιατί γνωρίζουν πολύ καλά πως:

«Ο πολιτισμός άρχισε με την ιδέα ότι τα πράγματα έχουν νόημα, και έκτοτε επιφυλάσσει την ανώτατη θέση της κοινωνικής ιεραρχίας σ' όποιων δίνει, διαφυλάσσει ή ερμηνεύει το νόημα των πραγμάτων.»
Παναγιώτης Κονδύλης

-------------------------------------------------------------------------------------------------

Αυτό που λείπει στις μέρες μας είναι το θάρρος, το σθένος’ είμαστε α-σθενείς...

«Δεν έχουμε το θάρρος ούτε την ικανότητα να δεχτούμε ότι το νόημα της ατομικής και συλλογικής ζωής μας δεν μπορεί πια να δίνεται από τη θρησκεία ή από μια ιδεολογία, δεν μπορεί να μας προσφέρεται σαν ΔΩΡΟ, και ότι πρέπει, κατά συνέπεια, να το δημιουργήσουμε μόνοι μας.»
Κορνήλιος Καστοριάδης

Οι συμβουλές όμως έχουν δωθεί από παλιά...
Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντας… γιατί μέσα σε αυτό το δώρο του ΝΟΗΜΑΤΟΣ υπάρχουν ενσωματωμένα τα συμφέροντα των Δαναών…

-------------------------------------------------------------------------------------------------

Η ιστορία των ανθρώπων είναι ιστορία της πάλης, του αγώνα τους υπέρ ή κατά ενός νοήματος ΥΠΟΤΑΓΗΣ.

Το να γίνουν οι άνθρωποι μικρότεροι και πιο εύκολα κυβερνώμενοι επιδιώκεται σαν να είναι «πρόοδος»!
Friedrich Wilhelm Nietzsche

πόλεμος πάντων μὲν πατήρ ἐστι, πάντων δὲ βασιλεύς, καὶ τοὺς μὲν θεοὺς ἔδειξε τοὺς δὲ ἀνθρώπους, τοὺς μὲν δούλους ἐποίησε τοὺς δὲ ἐλευθέρους.
Ἡράκλειτος

-------------------------------------------------------------------------------------------------

Αυτό που διαφεύγει από την εξουσία των ανθρώπων είναι πολύ πιο δυνατό απ’ αυτό που μπορούν να εξουσιάσουν.

Κώστας Αξελός.

http://inreparabile.blogspot.com/

Σάββατο 1 Οκτωβρίου 2011

Εν ώρα κινδύνου

Ένα πλοίο ταξίδευε σχεδόν ακυβέρνητο,έτοιμο να βυθιστεί από τα πελώρια κύματα του Ινδικού Ωκεανού.Οι επιβάτες ήταν γονατισμένοι,προσέυχονταν,μετανοούσαν και έκαναν τάματα για να σωθούν.Μόνο ο Νασρεντίν Χότζας που βρίσκονταν ανάμεσα στους επιβάτες ήταν όρθιος και ατάραχος.Ξαφνικά μέσα στη μέση του πανικού ο Χότζας φώναξε δυνατά:
-Ήσυχα φίλοι μου.Μη γίνεστε τόσο γενναιόδωροι και μην υπόσχεστε να γίνετε καλύτεροι άνθρωποι.Μου φαίνεται ότι βλέπω στεριά.

Αρχειοθήκη ιστολογίου