Πέμπτη 23 Ιουλίου 2009

Κραυγή...

"...Σήμερα ο Θεός είναι αργάτης, αγριεμένος από τον κάματο, από οργή κι από πείνα. Μυρίζει καπνό, κρασί κι ιδρώτα.Βλαστημάει, πεινάει, γεννάει παιδιά, δεν μπορεί να κοιμηθεί, φωνάζει στ' ανώγια και στα κατώγια της γης και φοβερίζει.
Ο αγέρας άλλαξε, αναπνέμε μιαν άνοιξη βαριά, γιομάτη σπόρους. Φωνές σηκώνουνται. Ποιός φωνάζει; Εμείς φωνάζουμε, οι άνθρωποι-οι ζωντανοί, οι πεθαμένοι κι οι αγέννητοι. Μα κι ευτύς μας πλακώνει ο φόβος και σωπαίνουμε.
Ξεχνούμε από τεμπελιά, από συνήθεια, από αναντρία. Μα ξάφνου πάλι η Κραυγή ξεσκίζει σαν αιτός τα σωθικά μας.
Γιατί δεν είναι απόξω, δεν έρχεται από αλάργα για να ξεφύγουμε. Μέσα στην καρδιά μας κάθεται η Κραυγή και φωνάζει.
<<Κάψε το σπίτι σου!>> φωνάζει ο Θεός.<<Έρχουμαι! Όποιος έχει σπίτι δεν μπορεί να με δεχτεί. >>Κάψε τις ιδέες σου, σύντριψε τους συλλογισμούς σου! Όποιος έχει βρει τη λύση δεν μπορεί να με βρει.
>>Αγαπώ τους πεινασμένους, τους ανήσυχους, τους αλήτες. Αυτοί αιώνια συλλογιούνται την πείνα, την ανταρσία, το δρόμο τον ατέλειωτο-Εμένα!
>>Έρχουμαι! Παράτα τη γυναίκα σου, τα παιδιά σου, τις ιδέες σου κι ακλούθα μου. Είμαι ο μέγας Αλήτης.
>>Ακλούθα! Περπάτα απάνω από τη χαρά κι από τη θλίψη, από την ειρήνη, τη δικαιοσύνη, την αρετή! Εμπρός! Σύντριψε τα είδωλα τούτα, σύντριψέ τα, δε χωρώ! Συντρίψου και συ για να περάσω!>>
Φωτιά! Να το μέγα χρέος μας σήμερα, μέσα σε τόσο ανήθικο κι ανέλπιδο χάος.
Πόλεμο στους άπιστους! Άπιστοι είναι οι ευχαριστημένοι, οι χορτασμένοι, οι στείροι.
Το μίσος μας είναι χωρίς συμβιβασμό, γιατί κατέχει πως καλύτερα, βαθύτερα από τις ξέπνοες φιλάνθρωπες αγάπες, δουλεύει τον έρωτα.
Μισούμε, δε βολευόμαστε, είμαστε άδικοι, σκληροί, γιομάτοι ανησυχία και πίστη, ζητούμε το αδύνατο, σαν τους ερωτεμένους.
Φωτιά να καθαρίσει η γης!...
...Ο Θεός φωνάζει στην καρδιά μου:Σώσε με!
Ο Θεός φωνάζει στους ανθρώπους, στα ζώα, στα φυτά, στην ύλη: Σώσε με!
Άκου την καρδιά σου κι ακλούθα τον.Σύντριψε το σώμα σου κι ανάβλεψε: Όλοι είμαστε ένα!
Αγάπα τον άνθρωπο, γιατί είσαι συ.
Αγάπα τα ζώα και τα φυτά, γιατί ήσουνα συ, και τώρα σε ακλουθούν πιστοί συνεργάτες και δούλοι.
Αγάπα το σώμα σου, μονάχα με αυτό στη γης ετούτη μπορείς να παλέψεις και να πνεματώσεις την ύλη.
Αγάπα την ύλη, απάνω της πιάνεται ο Θεός και πολεμάει.Πολέμα μαζί του.
Να πεθαίνεις κάθε μέρα.Να γεννιέσαι κάθε μέρα. Ν' αρνιέσαι ό,τι έχεις κάθε μέρα. Η ανώτατη
αρετή δεν είναι να 'σαι ελεύτερος, παρά να μάχεσαι για ελευτερία.
Μην καταδέχεσαι να ρωτάς:<<Θα νικήσουμε; Θα νικηθούμε;>>Πολέμα!..."

Ν.Καζαντζάκης από την "Ασκητική"

5 σχόλια:

Καραβάκι είπε...

Μοναδικός ο Καζατζάκης και πάντα διαχρονικός.Πολέμα... και μην καταδεχτείς να ρωτήσεις... θα νικηθούμε;θα νικήσουμε;
Την καλησπέρα μου!

dimitrisp(σε χρονο ενεστωτα) είπε...

ναι Aza,όπως το λες...
ήταν από αυτούς τους ανθρώπους που ήξεραν από ωραία άλογα και τα έδειχναν και στους υπόλοιπους (κινέζικο ρητό)...
καλή σου νύχτα!

Καραβάκι είπε...

Τι κρύβεται πίσω από το ρητό;Δεν το έχω ξανακούσει Δημήτρη.Μα είναι όμορφες οι εικόνες που δίνει...Την καλησπέρα μου!

dimitrisp(σε χρονο ενεστωτα) είπε...

...όπως κάθε τι που κρύβει μέσα του μια σοφία έτσι και αυτό το ρητό "δουλεύει" σε δυο ή και περισσότερα επίπεδα που σε περιμένουν να τ'ανακαλύψεις...
κι εγώ πρώτη φορά το διάβασα στο μπλογκ του αγαπημένου μου Φίλου του Παραμυθά κι αναφέρονταν στους Δάσκαλους όπως λέμε Φίλους του...
για μένα τώρα όπου άλογο βάζω τη διάνοια,τη σοφία,το φως την ηλιακή ή σεληνιακή δύναμη,τον καθαρό νου που τιθασεύεται και καβαλικεύεται από "ήρωες"(λεξικό συμβόλων του Τζ.Κούπερ)κλπ
εγώ πάλι το βλέπω και ως ά-λογο και τότε αποκτάει μια άλλη έννοια σε ένα άλλο επίπεδο...
από προσωπική μου εμπειρία παρατήρησα οτι όλα αυτά τυπώνονται σένα μέρος μέσα μας που συνηθίζουμε να το λέμε υποσεινήδητο και σε κάποια ανύποπτη στιγμή εμφανίζεται μπροστά σου να σ'ερμηνεύσει και να ερμηνευτεί...
την καλησπέρα μου,ευχαριστώ που πέρασες και τα είπαμε Αza!

dimitrisp(σε χρονο ενεστωτα) είπε...

άκου κι ένα άλλο αγαπημένο τραγούδι που θα σου πει περισσότερα από εμένα

http://www.youtube.com/watch?v=rc-is-bLRFU&feature=related

Αρχειοθήκη ιστολογίου