Σάββατο 25 Ιουλίου 2009

Σαν φως

Το φως να παίρνει τη ματιά, ο χώρος τα όνειρά σου και τα νερά του ποταμού να σε τραβάν μακριά, ότι κι αν ονειρεύτηκες να φεύγει από κοντά σου ν' απλώνεις μα τα χέρια σου να πέφτουνε βαριά...

και τί δε μου ΄χες ορκιστεί και τί δε μου 'χες τάξει, μα τώρα η απουσία μου σε κάνει και ξεχνάς...δέσε καλά τις μαγικές στιγμές μας με μετάξι και φώτισε τον ουρανό σχήμα της μοναξιάς.

Χωρίς πνοή χωρίς ματιά, μόνο με τα όνειρά μου, με τρόχισαν οι άνεμοι που πάντα κυνηγώ...αυτοί που με ορίζουνε, αυτοί που με πετάνε, αυτοί που με τινάζουνε στον τοίχο στο κενό...

κορμί που σκίζεται στα δυο στα βράχια του αοράτου, μνήμες θολές και μια γλυκιά λύπη της λησμονιάς, στης μοναξιάς τον κόκκινο από αίμα πίδακά του που ξεπετάγεται ΣΑΝ ΦΩΣ που φέγγει τη στεριά!

Το μαγικό στου φεγγαριού...ονειροπόλημά σου, το ΄χεις ξεχάσει κι είναι αργά, καιρός να κοιμηθείς με κάποιον που δεν τον χωρά η μαγική αγκαλιά σου, τις ώρες που περάσαμε μαζί θα μοιραστείς...

μα εγώ πονώ για 'σένα ναι και σιωπηλά υποφέρω ...μήπως τα μάτια που αγαπώ δακρύζουν στα κρυφά...τι κι αν με πούλησες φτηνά μια νύχτα και το ξέρω κάθε στιγμή σε φέρνω εδώ κοιτώντας τα νερά...

χορεύεις με τις μνήμες σου πετάς με τα όνειρά σου, αρχαίου δράματος χορός περνάς στην αγορά...πετάς τα ρούχα σου, γυμνός αγγίζεις τη χαρά σου , ΦΩΤΙΖΕΙΣ ΜΟΝΟ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΚΑΙ ΖΕΙΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΦΟΡΑ.

...τα τριζόνια κάποια στιγμή σταματούν το τραγούδι...εγώ, πάλι, γιατί δεν μπορώ?...








4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Εχεις μία απίστευτη σχέση με τη μουσική.
Σε τρέχω απο πίσω οπου πάς να ακούω τα πιο όμορφα τραγούδια.

Καλημέρα.

dimitrisp(se xrono enestota) είπε...

Καπετάνιε,ναι την αγαπάω τη μουσική,όπως όλοι οι άνθρωποι φαντάζομαι...
μη νομίσεις οτι έχω βαθια μουσική παιδεία,αλλά τα τραγούδια που μιλάνε στην ψυχή μου με παίρνουν κυριολεκτικά απ'το χέρι και με πάνε...αυτή η σχέση μου με τη μουσική με κάνει στο διαδίκτυο να νιώθω σαν τους ραδιοπειρατές των 80'ς...επίτρεψέ μου να αφιερώσω αυτό το τραγούδι σε εσένα και τους αληθινούς σου πειρατές που με τιμούν με τη συντροφιά τους..
μάθε ακόμη ότι γρατσουνάω μερικά τραγουδάκια στο μπουζουκάκι,αλλά μου το έσπασε ό γιος μου
κατα λάθος και αντι να πάρω μπουζούκι πήρα ένα αρμόνιο φορητό να κοπανάω τα πλήκτρα του..
αν καμια μέρα ακούσεις φασαρία απ'τα ύφαλα του πλοίου να ξέρεις ότι τραγουδούν οι πειρατές και σε περιμένουν...
καλημέρα Thalassokratora!

Ανώνυμος είπε...

Και εγω φίλε μου εχω μια καλη σχεση με την κιθάρα μου.
Αρκετα τα κοινα λοιπόν.

dimitrisp(se xrono enestota) είπε...

...Thalassokratora,πολύ χαίρομαι γι'αυτή σου τη σχέση...μακάρι κάποια στιγμή να μας δοθεί η ευκαιρία να παίξουμε και να τραγουδήσουμε παρέα αυτά που αγαπάμε(δεν έχω και την καλύτερη φωνή αλλά θα το παλέψουμε...)
την καλημέρα μου και καλή εβδομάδα!

Αρχειοθήκη ιστολογίου