Δευτέρα 27 Ιουλίου 2009

Επιστρέφοντας...

Ο Αλμουσταφά,ο διαλεχτός κι αγαπημένος, που ήταν τώρα ήλιος μεσημεριανός στη δικιά του μέρα,ξαναγύρισε στο νησί που γεννήθηκε, το μήνα του Τιχρίν, μήνα της θύμησης.
Και καθώς το καράβι του πλησίαζε στο λιμάνι, στάθηκε πάνω στην πλώρη με τους ναύτες μαζεμένους γύρω του. Κι η καρδιά του ήταν γεμάτη από τη χαρά του γυρισμού.
Και μίλησε κι είχε τη θάλασσα μες στη φωνή του,και είπε:"Κοιτάξτε, να το νησί που γεννηθήκαμε.Εδώ η γη μας γέννησε, ένα τραγούδι κι ένα αίνιγμα, τραγούδι στον ουρανό, αίνιγμα πάνω στη γη...και τί υπάρχει ανάμεσα γη και ουρανό που να μεταδώσει το τραγούδι και να λύσει το αίνιγμα, εξόν από το ίδιο μας το πάθος;
Η θάλασσα μας φέρνει άλλη μια φορά σε τούτα τ' ακρογιάλια. Δεν είμαστε παρά ένα ακόμα κύμα από τα κύματά της. Η θάλασσα μας αποστέλνει στον κόσμο για να πούμε το λόγο της, αλλά πώς μπορούμε να το κάνουμε αυτό, αν δε σπάσουμε τη συμμετρία της καρδιάς μας πάνω στο βράχο και την άμμο;
Γιατί αυτός είναι ο νόμος των θαλασσινών και της θάλασσας: αν ποθούν την ελευθερία, πρέπει να ξαναγυρίσουν στην καταχνιά.Το άμορφο γυρεύει πάντα τη μορφή, όπως και τ' αναρίθμητα νεφελώματα θα' θελαν να γίνουν ήλιοι και φεγγάρια...κι εμείς που αναζητήσαμε πολύ και ξαναγυρνάμε τώρα στο νησί, σα σκληρά καλούπια, πρέπει να γίνουμε ομίχλη ακόμα μια φορά και να μάθουμε από την αρχή. Και τί υπάρχει που μπορεί να ξαναζήσει και ν΄ανέβει στα ύψη, αν δεν κομματιαστεί σε πάθος και σ' ελευθερία;
Γιατί, παντοτινά θ' αναζητούμε τ' ακρογιάλια, για να μπορέσουμε να τραγουδήσουμε και ν' ακουστούμε. Αλλά τί να πεί κανένας για το κύμα που σπάζει εκεί που δεν υπάρχει αφτί για να τ' ακούσει; Είναι το ανάκουστο μέσα μας που τρέφει την πιο βαθιά μας θλίψη. Αλλά είναι και πάλι το ανάκουστο που σμιλεύει την ψυχή μας και της δίνει μορφή και πλάθει τη μοίρα μας".

Χαλίλ Γκιμπράν "Ο Κήπος του Προφήτη"

4 σχόλια:

Καραβάκι είπε...

Έχω όλα τα κείμενα του Γκιμπράντ,αλλά αυτό ποτέ δεν το συνάντησα πουθενά.Οι λόγοι του πάντα πλανιόταν σε αυλές.Ποτέ σε καράβια... Υπέροχος ο δάσκαλος όπως πάντα Δημήτρη.Και τα μηνύματα διαχρονικά.Καλό απόγευμα να έχεις!

dimitrisp(σε χρονο ενεστωτα) είπε...

...έτσι είναι Αza μου,αυτούς τους δάσκαλους τους διαβάζω και τους ξαναδιαβάζω και κάθε φορά είναι κι ένα διαφορετικό ταξίδι...
...όταν κάνω παρόμοιες αναρτήσεις έχω την αίσθηση οτι αυτοί υπαγορεύουν κι εγώ γράφω...έπειτα μου λένε να διαλέξω ένα τραγούδι...όπως λέει και το καλό μας Fractal πρέπει ν'άκούμε και τα τριζόνια...
καλό απόγευμα και σ'εσένα!

fractal είπε...

Η νέα μου ανάρτηση ήταν το σχόλιο που άφησα εδώ χθες, Δεν ξέρω γιατί δεν εμφανήστηκε. Ίσως αποκλείσθηκε. Με τη σκέψη αυτή το έκανα ανάρτηση. Για να σχολιασθεί

dimitrisp(σε χρονο ενεστωτα) είπε...

καλό μου FRACTAL,
σου ζητάω ακόμη μια συγνώμη...δε ξέρω γιατί δεν εμφανίστηκε και ούτε ξέρω που να βρω το σχόλιό σου...τόσο αμαθής είμαι στις ρυθμισεις...φαίνεται άλλωστε και από το μπλογκ μου ...
δε θα τολμούσα να λογοκρίνω σχόλιο και πόσο μάλον δικό σου που πιστεύω ξέρεις πόσο σε εκτιμώ και σε σέβομαι.
από την άλλη όμως είμαι ευτυχής που γίνομαι η αιτία (για 2η φορά?) μιας ακόμη υπέροχης ανάρτησης που μας ξαναταξιδεύει στη σελήνη...
πάντως κάποιος πρέπει να με βοηθήσει να βάλω τάξη στο μπλογκ...
σ'ευχαριστώ για την τιμή που μου κάνεις να με επισκέπτεσαι!

Αρχειοθήκη ιστολογίου