Άκουσα έναν Φίλο να λέει ότι αυτό που μας κάνει να κατρακυλάμε στα σκοτάδια της θλίψης και του πόνου είναι η έλλειψη Προσοχής...
Και την Είδα αυτή την Προσοχή ...με τα μάτια ενός 7χρονου παιδιού που έκανε για πρώτη του φορά βόλτα με παγοπέδιλα στην αρρένα του τεχνητού παγοδρόμιου...
Παρατηρώντας με Προσοχή το συγκεκριμένο παιδί ήταν σαν να βρισκόμουν μέσα στην παγωμένη αρρένα ...έβλεπα μαζί του και ζούσα στο πρόσωπό του την ένταση, τον αγώνα που έδινε για να κρατήσει την ισορροπία του και να μπορέσει να βαδίσει, να γλιστρήσει το βήμα του πάνω στον πάγο...Μύρισα τον κρύο αέρα που φύσαγε στο πρόσωπο του παιδιού και του ανακάτευε τα μακριά καστανόξανθα μαλλιά του...Άγγιξα τον πάγο όταν έβαζε τα χέρια του για να σηκωθεί από την πρώτη τούμπα...ένιωσα να μαθαίνω και εγώ μαζί του...
Νομίζω ότι συνάντησα αυτό το παιδί που όλοι λένε ότι κρύβουμε μέσα μας...αυτό που δεν μεγάλωσε, δε σοβαρεύτηκε, δε λιγόστεψε την όρεξή του για παιχνίδι,δε νοιάστηκε να μάθει να μετράει και να μετριέται...αυτό που σε ότι εμείς κάνουμε εκείνο βγάζει τη γλώσσα και μας κλείνει πονηρά το μάτι...
Για να δω αυτό το παιδί ξανά, έπρεπε να Γευτώ αυτήν την Προσοχή που σε κάνει να είσαι εκεί...με όλο το πάθος για ζωή και όλες τις αισθήσεις σου παρόντες... καταδεκτικός και ευαίσθητος στο γεγονός που εκείνη τη στιγμή συμβαίνει μπροστά στα μάτια σου...είναι ένα θαύμα!
26 σχόλια:
Είναι ένα θαύμα όπως λες και είναι θαύμα να βρείς στις μέρες μας άνθρωπο να σε προσέχει.
Τί κάνεις τί αισθάνεσαι τι λες.
Όλοι βάζουμε το εγώ μπροστά και βλέπουμε τον εαυτό μας μόνο.
Με συγχωρείς το πήγα μακριά πήρα και χώρο. Έβαλα το "εγώ" μπροστά.
Το θέμα σου χτύπησε χορδή γι αυτό.
Σ΄ευχαριστώ και χαιρετώ.
Αφιερωμένο...
http://www.youtube.com/watch?v=DirLVY6ANcQ
καλημέρα Thalassenia,
δε νομίζω ότι πρέπει να ζητάμε συγνώμη για να γράψουμε και να μοιραστούμε αυτά που σεφτόμαστε!
έτσι ή αλλιώς όπως λες και εσύ το θέμα πάει από μόνο του μακριά και επιστρέφει παλι σε μας τους ίδιους τους εαυτούς μας! Γιατί εμείς τελικά είμαστε, από ένα σημείο και μετά , υπεύθυνοι για ότι μας συμβαίνει. Δεν είναι εγωιστικό λοιπόν όπως πολύς κόσμος νομίζει το να προσέξεις πρώτα τον εαυτό σου να τον καταλάβεις και να φροντίσεις για τις ανάγκες του όπως θα φρόντιζες το άλογό σου που θα σε οδηγούσε στη μάχη!Παρατηρώντας προσεκτικά κανείς την σύγχιση και την αταξία που υπάρχει μέσα μας, στο "εγώ" μας,όχι για να κάνει κάτι κανείς και να γίνει κάποιος, αλλά απλά για να μπορέσει να δει και να καταλάβει, μπορεί λοιπόν μια τέτοια θέαση του εαυτού μας να τον βάλει σε τάξη! και μόνο τότε θα μιλάμε για ανθρώπους που αληθινά συμπονουν και καταλαβαίνουν και προσέχουν τους άλλους γύρω τους!αν το σπίτι μας δεν είναι τακτοποιημένο πρέπει να αναρρωτηθούμε για το αν πραγματικά αγαπάμε και προσέχουμε το σύντροφό μας το παιδί μας το φίλο μας!
τώρα είδες πως παρέσυρες κι εμένα και πήρα τόσο χώρο:))
να είσαι καλά κοπέλα μου και να έχεις μια όμορφη μέρα!
Φίλε Ιωάννη ευχαριστώ πολύ για την αφιέρωση!Ταιριάζει πολύ με το ποστ και θα πω ότι με εκπλήσεις ευχάριστα με τις μουσικές επιλογές σου αν εξαιρέσουμε τον ΠΤ :) φαίνεται η ΦΕΜ να έχει δημιουργήσει ένα έντεχνο ρεύμα στην παρεούλα!
ΑΦΦΦ!!!
Βαφτησημίε μου καλή σου μέρα!Με όλο τον σεβαμό και την αγάπη που σου έχω θέλω να σου πω κάτι.Ξέρω ότι το το άνωθεν σχόλιό σου το έγραψες δίχως ίχνος κακίας και χάριν αστεισμου και μόνο.Αλλά όσον αφορά στα Π.Τ. σχόλια έχω μια ευαισθησία παραπάνω.
Εξάλλου δεν ακούω μόνο Π.Τ.Ακούω και Ξυλούρη,Καλογιάννη,Καλατζή.Αλλα και Ημισκούμπρια και Goin κριμένα κομμάτια από ξένη.
Σε φιλώ.Πλησιάζει και η μέρα που θα τα πούμε από κοντά!!!
αφού το ξέρεις ότι σε πειράζω :)...και να σου πω και κάτι μεταξύ μας ; ο ΠΤ μου είναι συμπαθής ως άνθρωπος και 3-4 τραγούδια του θα μπορούσα να τα ακούσω!
Την καλημέρα μου!
@Γιαννη! ναι δικό μου είναι το μεηλ ...νόμιζα ότι το είχες καταλάβει κι από το φέιςμπουκ!
Συγγνώμη που έγραψα το επώνυμό σου.Για να το σβήσεις σημαίνει ότι δεν ήθελες να φαίνεται εδώ.Επειδή όμως με Facebook δεν έχω πολλά πάρε-δώσε για αυτό μου διέφυγε.Με καλύπτει η συνομιλία που έχουμε η πάρε-ούλα μέσω των blog μας οπότε δσεν έχω ανάγκη το Facebook.
Σε φιλώ.Καλή σου νύχτα και καλό ξημέρωμα!!!
Ο νονός σου!!
η επωνυμία μου είναι δεδομένη και δεν έχω τίποτα να κρύψω αλλά είναι δικό μου θέμα το πότε και το αν θέλω να δώσω ή να δείξω κάτι!
νομίζω φίλε Γιάννη ότισε πιάνω αδιάβαστο γιατί το θέμα μας είναι η ΠΡΟΣΟΧΗ!
καλή σου νύχτα!
Έχει πλάκα, αφού απάντησα στα σχόλια του μπλο-γκούλι, ήρθα και από δω και έμεινα έκπληκτη με την ανάρτηση, για δυο λόγους:
Ο πρώτος, η Προσοχή είναι κλειδί, στην κατανόηση, πριν την προσοχή πρέπει να υπάρχει επίγνωση...
Το δεύτερο, αστειευόμενη, επανέλαβα τους στοίχους του τραγουδιού:
Μωρό μου ευαίσθητο...
Παιδί μου ευαίσθητο...
Αν δεν είσαι ευαίσθητος, δεν μιλάς για προσοχή!
Α, ξέχασα...φιλιά στην Θαλασέννια, είναι μια άλλη Ερωτευμένη με την Ζωή!
Φίλτατε φίλε μου γνωρίζω καλά το θέμα τοπυ εν λόγω post σου.Απλά δε θεωρώ το Facebook ΑΞΙΟ της δικής μου ΠΡΟΣΟΧΗΣ.Η επικοινωνία μέω αυτού δε κρύβει την ζεστασιά που κρύβει η επικοινωνία μεσω των δικών μας blog!
Καλό σου ξημέρωμα.Και να χαίρεσαι τον νονό σου βρε!!
ευτυχώς έχουμε μια καλή νεράιδα να μας βοηθάει να βάλουμε λίγη τάξη στο σπίτι μας!!!
επίγνωση-ευαισθησία-προσοχή!
να είσαι καλά γλυκιά μας Αιναφετς ΚΜΝΒβεβαίως-βεβαίως και καλή σου νύχτα!
Χρόνια σου πολλά φίλε Γιάννη !
σου εύχομαι κάθε ευτυχία!
:-) :-) :-)
Εδώ είμαστε....
Να πω και εγώ χρόνια πολλά στο θηρίο τον Γιάννη που συναντώ τόσο συχνά εδώ και που ποτέ δεν έτυχε να μιλήσουμε...
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΓΙΑΝΝΗ
Δημήτρη να χαίρεσε το νονό σου..
(Κατά δήλωση)
Δεν υπάρχει πιό συναρπαστική ζωή από τη ζωή παρέα με τα παιδιά.. Αυτό το ξέρουν καλύτερα όλοι εδώ μέσα.
Και δεν είναι δυνατόν να μην προσέχεις ότι προσέχουν..
Ότι προσέχουν στον κόσμο που τα περιβάλει είναι ένα θαύμα αλλά και ότι προσέχουν σε εμάς είναι η ευχή και η ππππροσδοκία τους τους να το κάνουμε πιό όμορφο και καλό.
Μου συνέβει να δω ένα παιδί προσχολικής ηλικίας που είχε βάλει μέσα σε ένα παλιό κλουβί μερικές πέτρες και το ρώτησα αν ήθελε οι πέτρες να είναι πουλιά...
Έβαλε τα κλάματα γεμάτο απογοήτευση..
Δεν είναι κλουβί, μου είπε. Είναι τσάντα μο και αυτά είναι τα βιβλία μου....
κατάλαβα πως η ευχή του ήταν να είχα περισσότερη φαντασία!
η αλήθεια είναι ότι αν προσέχουμε μαθαίνουμε πολλά πράγματα και ακόμα περισσότερα από τα παιδιά που έτσι κιαλλιώς τα ξέρουν όλα(όπως λέει κι ο Σαββόπουλος)!!!
Την καλημέρα και τα φιλιά μου αγαπημένο Φράκταλ!
καλησπέρα και καλή χρονιά φίλε Δημήτρη... ομολογουμένως πολύ ενδιαφέρον το κείμενο... είμαστε όντα της Πρώτης Προσοχής καθώς θα έλεγε και ο Καστανέντα αλλά καμιά φορά ούτε καν της Πρώτης...
Να μπορέσει να δει μέσα του κανείς ναι και να γίνει καλύτερος.
Αλλά να γίνει κάποιος για τους άλλους μόνο, εκεί τα χαλάμε.
Φαντάζομαι συμφωνείς.
Για τα λόγια που είπαμε και το χώρο που πιάσαμε DIMITRISP
σου έχω ένα βραβείο.
Κόπιασε αν θέλεις να το πάρεις.
Βαφτησημιέ μου αν περιμένεις να δεις πνευματική πρόοδο από εμένα σώθηκες!!!Για το Fractal δε μπορώ να εκφέρω γνώμη!!!
Καλό Σ/Κ
φίλε nimertis'
χαίρομαι που ο ποιητής βρίσκει ενδιαφέρον το κείμενο ενός ημιμαθή σαν κι εμένα! έψαχνα να σου απαντήσω με ένα απόσπασμα του Καστανέντα αλλά αυτό ήταν η αφορμή να ξαναδιαβάσω ένα βιβλίο του μέσα σε μια ημέρα και να σου πω φίλε μου απλά ένα ευχαριστώ και μια καληνύχτα!
ξεκινάμε από το "εγώ" για να καταλήξουμε στο "εμείς" κάπως έτσι το εννοούσα Thalassenia!
Σ΄ευχαριστώ πολύ κι από ΄δω για το βραβείο! το ωραιότερο όμως βραβείο είναι όταν συναντάω φίλους που μπορώ να μοιραστώ λίγες σκέψεις και να ανταλλάξω δυο κουβέντες μαζί τους!
σ΄ευχαριστώ και πάλι καλή μου ,καλή σου νύχτα!
καλό Σ/Κ κεχαριτωμένε νονέ μου!
"Δε νοιάστηκε να μάθει να μετράει και να μετριέται..." Μένω σε αυτό και υποκλίνομαι σε κάθε "παιδί" που δεν έμαθε να μετρά και να μετριέται, γνωρίζει ωστόσο, ίσως καλύτερα από τον καθένα μας, το πραγματικό μέγεθος της ζωής, τη διάρκεια της ευτυχίας, την ωριμότητα της αναγνώρισής της στα δευτερόλεπτα που μόλις προσπέρασαν.
Καλή χρονιά,
με υγεία
και δημιουργία
σκοτεινή ροή σ΄ευχαριστώ!
ξέρεις στα μπλογκς έχω συναντήσει αληθινούς φίλους σαν εσένα και πολύ χαίρομαι γι΄αυτό!
και δεν πιστεύω ούτε στιγμή ότι υπάρχει κάτι το ψεύτικο ή ότι απλά κρατάμε όσο μπορούμε μια εξειδανικευμένη εικόνα για μας και τους άλλους γιατί όταν συναντάω και ξεχωρίζω έναν αληθινό φίλο η σκέψη ελάχιστα μετέχει...
Μακάρι να είναι έτσι. Θέλω να το πιστεύω. Στο αληθινό στο αυθεντικό, χωρίς επιχρίσματα, δικαιολογίες, μασκαρέματα. Το πιο όμορφο πράγμα απ' όλα είναι η αλήθεια. Ακόμα κι αν μας πονά πολλές φορές, είναι η μόνη που μας λυτρώνει και τελικά μας απελευθερώνει.
Δημοσίευση σχολίου