Δευτέρα 12 Σεπτεμβρίου 2011

Ονειρο


Καθώς οι σταγόνες της βροχής τρύπωναν από του στενού βαγονιού τις χαραμάδες
και με έλουζαν,
έκλεισα τα μάτια και ένιωσα μια γλυκιά ζάλη.
Το τραίνο έτρεχε πιο γρήγορα,
από τη στιγμή που ξεκίνησε τροχιά πετάλου να διαγράφει.
Μέσα στο βαγόνι,
σαν λευκό κελί με τοιχώματα μαλακά,
δεν ήρθε ο φόβος (όπως συνήθιζε παλιά)
λέξεις ατέλειωτες στη σειρά να αραδιάζει.

4 σχόλια:

Άιναφετς είπε...

Ευτυχώς, τίποτα δεν θα είναι όπως πριν...

ΑΦ! και καλή μας "σχολική" χρονιά!

dimitrisp(σε χρονο ενεστωτα) είπε...

ξέρεις Άιναφετς, πριν λίγο άκουγα τον Κ να ρωτάει για το ποια είναι η σχέση που έχει ο Θάνατος με τη δημιουργία και την αγάπη...
τίποτα δεν είναι όπως πριν...ευτυχώς!
Να είσαι καλά ΚΜΝΒ με υγεία να ανταμώνουμε...Φιλιά!

Παπαστρατής Το "Θηρίο" Ιωάννης είπε...

Τίποτα πια... δεν είναι όπως πρώτα...

Και έτσι αλλάζει και του νου η ρότα...

Μπορούμε ,όμως, ακόμα να χαμογελάμε...

Καλή σχολκή χρονιά στα αντράκια σου και απο έδω ΑΦΔημήτριε!!

dimitrisp(σε χρονο ενεστωτα) είπε...

Καλή και φωτεινή εβδομάδα να έχεις φίλε μου Γιάννη,σ' ευχαριστώ για τις ευχές.
Να είσαι καλά.

Αρχειοθήκη ιστολογίου