Να ακούσω ένα ωραίο ΜΠΑΜ...

Δεν έχουν περάσει πολλές μέρες από ένα μικρό ατύχημα που μου συνέβη.Ευτυχώς δεν έπαθα τίποτα ένα μικρό "καρουμπαλάκι" ήταν...άλλοι μένουν "ανάπηροι" έτσι και πατήσουν "μπανανόφλουδα" και μάλιστα πολιτικοεπαναστατικοματική!
Πίστεψα ότι μπορούμε τώρα να συννενοηθούμε και να φτιάξουμε κάτι καλό...
Θεώρησα ότι είναι ώρα να σπάσει το απόστημα και να μπούνε οι βάσεις για ένα “άλλο” οικοδόμημα που δεν έχει σχέση με το σημερινό, που να μας ενώνει,που να είναι ανθρώπινο...
Πώς να χτίσεις όμως το καινούριο με παλιά υλικά;...πάλι ο ίδιος κύκλος θα γίνει...
Πώς να χτίσεις με νέα υλικά όταν ο καθένας από μας ακούει μόνο τον εαυτό του;...
Δεν είμαστε ικανοί(ακόμα) να συμφωνήσουμε ούτε στο πιο απλά πράγματα...
Δυστυχώς νομίζω πως η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων(και με βαθιά επίγνωση πρώτος εγώ!) παραμένουμε(ακόμα) ιδιώτες,τυφλοί,κουφοι,διαιρεμένοι!
Πόσο ακόμα;