Κυριακή 16 Μαΐου 2010

Άνθρωποι μονάχοι.


...από τον φίλο Δ στο:
http://inreparabile.blogspot.com/

Για τον μοναχικό άνθρωπο

Μέχρι κάποια περίοδο στη ζωή μου δεν μπορούσα να κατανοήσω γιατί -εδώ και λίγες δεκαετίες- υπάρχει η τάση να συγχέεται ο μοναχικός άνθρωπος, με τον αντικοινωνικό άνθρωπο.

Ο μοναχικός άνθρωπος δεν είναι εφεύρημα ή δημιούργημα της εποχής μου, τον συναντώ σε όλες τις εποχές και σε όλες τις παραδόσεις, είτε ως Ήρωα των μυθολογικών αφηγήσεων και της αρχαίας ελληνικής Τραγωδίας, ως Ήρωα του Shakespeare (Σαίξπηρ) και του Goethe (Γκαίτε) είτε ως καλλιτέχνη, περιηγητή, ασκητή, τυχοδιώκτη ή φιλόσοφο, ακόμα και ως επιστήμονα. Βέβαια στις μέρες μου ο μοναχικός άνθρωπος δεν είναι τόσο θελκτικός, οι εποχές των Ηρώων έχουν διάγει έναν…μεταμοντέρνο θάνατο.

Ο μοναχικός άνθρωπος ως αντίποδας του κοινωνικού ανθρώπου λοιπόν…αφού έτσι επιθυμούν.

Πόσο μοναχικός ή κοινωνικός είναι ένας άνθρωπος;

Για ποιο λόγο ο μοναχικός άνθρωπος να αποτιμάται από την οπτική γωνιά του κοινωνικού ανθρώπου και ο κοινωνικός άνθρωπος από την οπτική γωνία του μοναχικού;
Στη περίπτωση του κοινωνικού ανθρώπου, η αξία του -εφόσον μας απασχολεί τόσο πολύ να αξιολογούμε, δηλαδή να ιεραρχούμε- προκύπτει από τις αξίες της κοινωνίας, στη περίπτωση του μοναχικού ανθρώπου, η αξία του προκύπτει από το τι είναι αυτό που τον διακρίνει, τον απομονώνει από αυτό που καθιστά δυνατή τη μοναχικότητα του και όχι από τις αξίες της κοινωνίας .

Γιατί πρέπει να εφαρμοσθεί το κοινωνικά ποθούμενο, να γίνουν όλοι οι άνθρωποι κοινωνικοί;
Γιατί να υπερισχύει το τυπικό;
Ομοιομορφία…ως προς τι;

Το κοινωνικό νομιμοποιεί και αναπαράγει τη νόρμα -την οποία παλιότερα σε κάποιες περιπτώσεις την δημιουργούσε κιόλας, πλέον αυτή κατασκευάζεται-, το μοναχικό την αμφισβητεί.
Αποτυγχάνει ισχυρίζονται, ο μοναχικός άνθρωπος να προσαρμοστεί στις νόρμες και τις νόμιμες συμπεριφορές. Δεν αποτυγχάνει κ.κ. ψυχονόμοι…επιλέγει να αμφισβητεί.
Και εάν γίνει κοινωνικός ο μοναχικός άνθρωπος…
Ποιος θα αμφισβητεί;

Οι μοναχικοί άνθρωποι έχουν τα ένστικτα, τις αξίες των κοινωνικών ανθρώπων εναντίον τους.
Ο μοναχικός άνθρωπος επιτηρείται, επιβλέπεται, είναι υπό παρακολούθηση από τον κοινωνικό άνθρωπο και όχι μόνο…
Πως μπορεί; πως μπορεί;...Και κυρίως, πως τολμά…
Ο αφανισμός του μοναχικού ανθρώπου;

Ως προς τι;

Το να αποτιμά ο κοινωνικός άνθρωπος την αξία των ανθρώπων σύμφωνα με το πόσο χρήσιμος είναι σε αυτόν καθένας από αυτούς, πόσο κοστίζει. Ένα γεγονός.
Η ηθική αξιολόγηση στο βαθμό που είναι κοινωνική αξιολόγηση μετρά τους ανθρώπους σχεδόν αποκλειστικά σύμφωνα με τα αποτελέσματα που προσφέρουν, πόσο πρακτικά, ωφέλιμα και εκμεταλλεύσιμα είναι, για τη κοινωνία βέβαια…

Ένας άνθρωπος με ιδιαίτερο γούστο, μη αναλώσιμος, που χρειάζεται προσπάθεια για να τον γνωρίσεις, να τον ανακαλύψεις, να τον καταναλώσεις -μιας και οι άνθρωποι μεταλλαχθήκαμε σε προϊόντα…ένας κουραστικός άνθρωπος.

Πως θα μπορούσατε να τον αξιολογήσετε όταν δεν μπορείτε να τον γνωρίσετε και κυρίως γιατί;

Η ηθική αξιολόγηση, η αξία ενός ανθρώπου υποτιμημένη, σχεδόν αγνοημένη, η αξία ενός ανθρώπου μόνο σε σχέση με άλλους ανθρώπους -και δη κοινωνικούς.

Ο κοινωνικός άνθρωπος δεν επιθυμεί το επιζήμιο, το επικίνδυνο, το αμφισβητήσιμο και καλώς πράττει εφόσον είναι επιλογή του, επιδοκιμάζει μόνο ένα μέρος από όσα χαρακτηρίζουν τον άνθρωπο γενικά, αυτά που χαρακτηρίζουν τον ίδιον, το αξιοπερίεργο είναι πως θέλει να εξαλείψει οποιαδήποτε ιδιότητα δεν τον χαρακτηρίζει και έχει και συμπαράσταση σε αυτή του τη προσπάθεια, ''επιστημονική''…εδώ και λίγες δεκαετίες.

Αφομοιώνει…και εάν δεν τα καταφέρει, εξοβελίζει, απομονώνει - ευτυχώς…

Ο κοινωνικός άνθρωπος ως ''καλός'' άνθρωπος.
Ο ''καλός'' άνθρωπος, ο μη έχων δηλαδή τη δύναμη να είναι ''κακός'', να αντιστέκεται, να προκαλεί, να λέει όχι, να διεκδικεί την διαφορετικοτητά του. Να είναι ικανός να είναι διαφορετικός.
Διεκδικώ την επιλογή μου να είμαι ''κακός'' -κατά τις αξίες του κοινωνικού ανθρώπου- , ανήθικος και διαφθορέας ανθρώπων, των κορμιών τους, των αισθημάτων και των σκέψεών τους.
Είπατε τίποτα;...
Δεν έχω κανένα λόγο να συγκινηθώ και να ενστερνιστώ τις επιλογές του κοινωνικού ανθρώπου, τη πίστη του.
Η πίστη ως μορφή αποποίησης, απόρριψης του εαυτού..
Όχι, ευχαριστώ.

Το κοινωνικό καθήκον είναι να γίνει ο άνθρωπος όσο το δυνατόν πιο χρήσιμος και να μοιάζει…να μοιάζει όσο το δυνατόν περισσότερο με αλάθητη μηχανή, γι’αυτό και αποκτά τις ιδιότητες -αποκαλούμενες και αρετές- της μηχανής.
Αισθάνεται μηχανικά, με χρήσιμο τρόπο, ως μια ύψιστη αξία .
Οτιδήποτε άλλο είναι επικίνδυνο, πέφτει σε ανυποληψία. Τα συναισθήματα γενικά πρέπει να κατέβουν σε μια χαμηλότερη βαθμίδα από κάποιο αλάθητο δικαστήριο.

Ως προς τι;

Αποτέλεσμα…
Ανάμεσα σε πολλά άλλα, η ανία, η μονοτονία που κάθε μηχανική δραστηριότητα συνοδεύει. Η εργασία ως μέσο και σκοπός συγχρόνως. Είμαστε πολύ κοντά στο να μάθουμε να γοητευόμαστε από την ανία.

Δεν αγγίζουμε πλέον ανθρώπους…μηχανές και πράγματα αγγίζουμε.

Ο μοναχικός άνθρωπος είναι πάντα στη δική του παρέα, είτε ασχολείται με ανθρώπους, είτε με τη φύση, είτε με τις τέχνες, είτε με βιβλία. Τιμά επιλέγοντας, δεχόμενος, ένας άνθρωπος που λέει όχι επιβεβαιώνοντας την ύπαρξη ενός ορίου, που λέει ναι από την πρώτη του κίνηση μόλις αποφασίσει να την κάνει εμπιστευόμενος, που πράττει ενεργητικά, που δεν υπομένει.
Ο μοναχικός άνθρωπος δεν θέλει να είναι μόνος, είναι κάποιος που δεν βρίσκει ανθρώπους του γούστου του.
Σε αύτο το σημείο θα θυμηθώ μια φράση που ειπώθηκε από έναν άνθρωπο που δεν είναι εν ζωή και τον οποίο ''γνώρισα'' μόνο μέσα από τα γραπτά του:

''Όταν προσδοκούμε από τους άλλους να μας ''καταλάβουν'', στην ουσία τους ζητούμε να συμμεριστούν την αυτοκατανόηση μας. Φιλία είναι η (σιωπηρή) συμφωνία ότι η μια πλευρά συμμερίζεται την αυτοκατανόηση της άλλης.''

Συμμεριζόμαστε, αποδεχόμαστε άραγε την αυτοκατανόηση των ανθρώπων γύρω μας;...ή μονάχα την (εγ)κρίνουμε ως αυτόκλητοι δικαστές;

Οι κοινωνικοί άνθρωποι δεν τιμούν και δεν να κατανοούν αυτή τη μοναχικότητα, τιμούν και κατανοούν τις δικές τους κοινωνικές συμπεριφορές.

Ο μοναχικός άνθρωπος γνωρίζει το στενόμυαλο οίκτο που νιώθουν οι κοινωνικοί άνθρωποι, το συναίσθημα αυτουπέρβασης, καλοσύνης και προσφοράς που νιώθουν όταν προσπαθούν να τον σώσουν…από τον εαυτό του! μέσω πιο…βολικών καταστάσεων και ανάλαφρων συμπεριφορών.
Μάλιστα θα πρέπει να εκτιμήσει ο μοναχικός άνθρωπος το ένστικτο και τη συμπεριφορά τους αυτή, που απορρέει από την πλήρη πίστη στο δικαίωμα τους να το κάνουν αυτό, να βοηθήσουν…

Μόνο να προσέξει ο μοναχικός άνθρωπος μήπως και δείξει αχαριστία…μπορεί να το μετανιώσουν και να εκδικηθούν...

Έφτασαν στο σημείο οι κ.κ. νέο-ιεράρχες (εδώ και λίγες δεκαετίες οι ιεράρχες δεν προέρχονται μόνο από τον θρησκευτικό χώρο, αλλά από τον κοσμικό-πολιτικό και επιστημονικό χώρο), οι ψυχονόμοι με τις παρωχημένες κεκαλυμμένες ψευτοθρησκευτικού τύπου αιτιοκρατίες τους και τα φανταστικά τους δημιουργήματα…να ισχυρίζονται πως ο μοναχικός άνθρωπος είχε ανύπαρκτες ή άσχημες οικογενειακές σχέσεις, ότι είναι ένας άνθρωπος που υποβαθμίζει τα συναισθήματα του!
Αυτοί που ορίζουν το πρέπον και το μη πρέπον των συναισθημάτων και των συμπεριφορών.

Αυτοί οι συμπεριφοριστές…

Γνωρίζουν, ισχυρίζονται, ότι ο μοναχικός άνθρωπος δυσκολεύεται να επικοινωνήσει και να εμπιστευτεί –ποιους; εσάς; Ορθά πράττει ο…μοναχικός άνθρωπος, προφανώς ακόμα τα ένστικτα του δεν έχετε καταφέρει να τα απονεκρώσετε, δεν έχετε προλάβει να τα ενοχοποιήσετε…ιεράρχες.

Ένας άνθρωπος που δεν μιλά σε έναν ανθρωπομέτρη, σε έναν ψυχονόμο, σε έναν συμπεριφοριστή, ένας υγιείς άνθρωπος.

Ποια αφελής ηθικιστικού τύπου ψυχοθεώρηση συμπέρανε πως ο μοναχικός άνθρωπος δεν επικοινωνεί; δεν επιζητά τη συντροφιά των άλλων; πολύ συγκεκριμένων άλλων όμως…

Ο μοναχικός άνθρωπος, ένας επαναστατημένος άνθρωπος κατά Camus (καμύ), αρνείται, αλλά δεν παραιτείται, δεν σωπαίνει μπροστά στη παραδοχή μιας κατάστασης αν την κρίνει άδικη, αν την κρίνει…γιατί κάποιες φορές οι κοινωνικοί άνθρωποι πιστεύουν πως εάν σωπαίνεις και δεν κατά-κρίνεις δεν έχεις ούτε κρίση ούτε επιθυμία.

Ο μοναχικός άνθρωπος θέλει να αντιτάξει κάτι που προτιμά σε κάτι που δεν είναι του γούστου του, όχι μέσα από την επιβολή, αλλά μέσα από τις επιλογές του. Κάθε αξία δεν συνεπάγεται και επανάσταση, αλλά κάθε προσωπική επιλογή διαφορετικότητας συνεπάγεται μια σιωπηλή αξία…για τον μοναχικό άνθρωπο.

Απασχολεί των μοναχικό άνθρωπο η γνώμη άλλων;
Ο μοναχικός άνθρωπος φοβάται να χάσει τον έλεγχο;
Τα εγχειρίδια τι λένε γι’αυτά; –Για να δω σε ποια κατηγορία ανήκεις…
Σελ. 239 κατηγορία δ) κάτι…dis-order (έχει ενδιαφέρον το δεύτερο συστατικό της λέξης)
προσέξτε μονό να είναι αξιόπιστη η μετάφραση…

Παρεπιμπτόντως…στο αγγλοσαξονικό εγχειρίδιο των κ.κ. ψυχο-επιστημόνων υπάρχει αναφορά στον όρο μοναχικότητα στη περιγραφή της antisocial personality dis-order;…μιας και ο μοναχικός άνθρωπος ταυτίζεται με τον αντικοινωνικό.
Θα ασχοληθώ εκτενώς μαζί τους -και με άλλους ''βελτιωτές'' της ανθρωπότητας- κάποια άλλη στιγμή.
Μία τελευταία δήλωση προς αυτούς :

Κατασκευάζετε νόρμες με τις οποίες ζουν κοινωνίες και κατόπιν εορτής έρχεστε και επιβεβαιώνεται συμπτώματα μιας ασθένειας που οι ίδιοι είσαστε αιτία.
Παίρνετε μια επιθυμία, σε σχέση με το πώς θέλετε να είναι η κοινωνία και την μετατρέπεται σε νόρμα, πάνω στην οποία τοποθετείτε ένα σκοπό.

Ως προς τι;…

Υπάρχουν άραγε τόσο πολλοί κοινωνικοί άνθρωποι ή τόσο αδύναμοι μοναχικοί άνθρωποι;
Τη μάσκα! Τη μάσκα γρήγορα...
Εάν υπάρχει ελευθερία η μοναχικότητα είναι ελευθερία.
Η μοναχικότητα είναι επιλογή.

Ο μοναχικός Άνθρωπος ο ίδιος, είναι επιλογή.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Η έρημος ολοένα μεγαλώνει… Αλίμονο τους, σε εκείνους που κουβαλάνε ερημιές…

Ο τελευταίος μαθητής του φιλοσόφου Διονύσου, ο δάσκαλος της αιώνιας επιστροφής...
http://inreparabile.blogspot.com/

26 σχόλια:

Νimertis είπε...

από τις συγκλονιστικότερες αναρτήσεις στο Διαδίκτυο φίλε Δημήτρη... σε συγχαίρω που την αναδημοσιεύεις κι εσύ... να σαι καλά φίλε μου!

νατασσΆκι είπε...

Πραγματικά εξαιρετικό

Να είσαι καλά, Δημήτρη!
Καλημέρα!
:)

dimitrisp(σε χρονο ενεστωτα) είπε...

Aντώνη σ'ευχαριστώ αλλά εγώ έκανα μια αντιγραφή...το κείμενο όμως του Δ έχει μεγάλη αξία και είναι ανάγκη να ακούγονται δυνατά τέτοιες φωνές.
Καλή εβδομάδα φίλε μου.

dimitrisp(σε χρονο ενεστωτα) είπε...

Ήξερα ότι θα σου άρεσε Νατάσα :)
και ιστοσελίδες σαν αυτή του Δ αξίζει να γίνονται γνωστές σε όλους...υπάρχει λόγος...
Καλημέρα και καλή εβδομάδα Νατάσα.

Παπαστρατής Το "Θηρίο" Ιωάννης είπε...

Εγώ το μόνο που θα πώ,άξιε βαφτησημιέ μου για το τέλειο clopy-paste σου,είναι ότι εγώ τα συνδυάζω και τα δύο.

Είμαι κα κοινωνικός και μοναχικός.Ανάλογα με την διάθεσή μου.

Να είσσαι πάντα καλά!!!

!!ΑΦ!!

jokar είπε...

Πολύ ενδιαφέρον το blog του Δ.

Και όπως έλεγε κι ο Μ.Πλωρίτης:
"Συνηθίζουμε να λέμε πως η Μοναξιά είναι η αρρώστια της εποχής μας. Πως το αίσθημα της μοναξιάς είναι καρπός μιας εποχής, όπου ή κοινωνία ογκώθηκε κι απλώθηκε τόσο πολύ, ώστε οι άνθρωποι έχασαν την έπαφή αναμεταξύ τους και, οδηγημένοι από έναν απάνθρωπο αγώνα αυτοσυντήρησης, περιχαρακώθηκαν στο άτομό τους και κηρύχθηκαν σε κατάσταση «ψυχρού πολέμου» μʼ όλους τους γύρω τους.
Αλλά ή Μοναξιά δεν είναι εφεύρημα του καιρού μας. Από πάντα — και, θαρρώ, για Πάντα — συντροφεύει τον άνθρωπο. Τον άνθρωπο της ζωής καί, φυσικά, τα πρόσωπα του θεάτρου. Μόνο που κάθε εποχή της δίνει το δικό της νόημα : Στις μεγάλες ώρες της ανθρώπινης πορείας, η Μοναξιά αγγίζει το μεγαλείο. Στις μικρές, φτάνει ως την αθλιότητα."


Διαβάστε περισσότερα εδώ:
http://remaliaclub.gr/forum/showthread.php?t=5602

http://www.youtube.com/watch?v=3Dsz4dB6DuM

Καλησπέρα από κάποιον κατ'επιλογή μοναχικό...

dimitrisp(σε χρονο ενεστωτα) είπε...

ναι μεν Ιωάννη αλλά...
πέρα από τις διαθέσεις μας υπάρχει και ο τρόπος ο οποίος κοιτάζουμε τα πράγματα και εκεί ακριβώς ο μοναχικός αρχίζει να αντιλαμβάνεται πόσο μονάχος είναι και ας έχει δίπλα του κόσμο... και έρχεται η ώρα της επιλογής...το βίντεο με τον Διαμαντόπουλο και τον Μιχαλακόπουλο από την παλιά τηλεοπτική σειρά "εκείνος κι εκείνος" έχει άμεση σχέση με το θέμα μας και μας βοηθάει να καταλάβουμε.
καλο μεσημέρι Ιωάννη.

Άιναφετς είπε...

Τον τελευταίο καιρό όταν βλέπω μεγάλες αναρτήσεις...το βάζω στα πόδια. Αυτή την φορά κάθισα και διάβασα όλο το κείμενο και είδα όλο το video...φυσικά πάνω κάτω είναι πράγματα που ήξερα, αυτό που διαπίστωσα είναι ότι η ανθρώπινη αθλιότητα δεν έχει όρια. Ο Χίτλερ είναι Ο άθλιος, αλλά αυτός ο Μπερνέζ έχει κάνει ψυχολογική ζημιά σε βάθος στην ανθρωπότητα, όπως και κατά την γνώμη μου και ο Φρόιντ!
Το μόνο που μου κολλάει σε όλο αυτό είναι:
"Ευτυχισμένος ο άνθρωπος που δεν είναι τίποτα"...Πάλι του Τζ. Κρισναμούρτι!

dimitrisp(σε χρονο ενεστωτα) είπε...

Πολύ ωραίο και ταιριαστό με το θέμα το τραγούδι των πάντα αγαπημένων Σκαθαριών...το κείμενο από το Φόρουμ το αφήνω για να το διαβάσω με την πρώτη ευκαιρία...με ησυχία...και ο Πλωρίτης σωστά τα λέει,η τελευταία του πρόταση με προβλημάτισε λίγο αλλά νομίζω κατάλαβα τι εννοεί.
Καλό μεσημέρι μοναχικέ μου φίλε Γιάννη.

dimitrisp(σε χρονο ενεστωτα) είπε...

"...μπορούμε να ζήσουμε με αυτό που πραγματικά είμαστε, γνωρίζοντας ότι ο εαυτός μας είναι βαρετός, φθονερός, φοβισμένος, να ζήσουμε μ' εμάς που πιστεύουμε ότι έχουμε τόση πολύ στοργή όταν δεν έχουμε, που πληγωνόμαστε τόσο εύκολα,μπορούμε να ζήσουμε μ' όλα αυτά, χωρίς ούτε να τα αποδεχτούμε ούτε να τα απαρνηθούμε, αλλά απλά με το να τα παρακολουθούμε χωρίς να πέφτουμε σε μαύρες μελαγχολίες ή να συναρπαζόμαστε από χαρά..."
Σκόπευα να το αναρτήσω αυτό το απόσπασμα του Κ αλλά είναι πολύ όμορφη προέκταση του σχολίου σου.
Για τον Φρόυντ δεν ξέρω αν προς το τέλος της ζωής του κατάλαβε κάτι...αλλά σίγουρα η ζημιά είχε είδη γίνει.
Στα μεγάλα κείμενα του διαδυκτίου...κι εγώ κόβω λάσπη...εκτός αν Κάτι :)...
Καλό απόγευμα αγαπημένη μας Άιναφετς.

fractal είπε...

Δημήτρη
Είναι από τις ελάχιστες φορές που διάβασα μεγάλη ανάρτιση.
Από τότε που ξεκίνησα το blogging δεν ξεπερνούν τις δέκα.
Και φυσικά δεν θα μπω στη διαδικασία να κρίνω ένα κείμενο που λέει τόσο μεγάλες αλήθειες με τόσο κατανοητό τρόπο, και άρτια δομημένο.
Θα μπω μόνο στη διαδικασία να σου πω για την ψυχική εφορία που μας συμβαίνει όταν μπορούμε να κατανοήσουμε ιδιαιτερότητες στις συμπεριφορές των ανθρώπων γύρω μας, και άρα να κάνουμε πιό ειρηνικό και φιλικό τον κόσμο μας.
Αυτό το κείμενο , για εμένα προσωπικά είναι μια πολύ σοβαρή συμβολή σε αυτή την κατεύθυνση.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ λοιπόν.

Το vindeo είναι αρκετές μέρες που το έχω δει και αυτό με τη δεύτερη
προσπάθεια.
Τελικά, από ότι φαίνεται, ο μεγαλύτερος, ο πιό ύπουλος και άρα ο πιό τρομαχτικός εχθρός του ανθρώπου σαν κοινωνικό όν (όχι σαν κτήνος) είνα η συστηματικη αλλοτρίωση της ανθρώπινης συνείδησης και στη συνέχεια η παρεμβολή "τσιπς" για την ολοκληρωτική χειραγώγησή της.
Ποιός θα τους σταματήσει?
Σταλήθεια τρομάζω..
Είχα ξεκινήσει κάποτε να γράφω ένα διήγημα άς πουμε "επιστημονικής φαντασίας" με ένα τέτοιο εφιαλτικό σενάριο. Το έγραφα και τρόμαζα και εγώ η ίδια με την εξέλιξη των γεγονότων.
Πάνε χρόνια. Δεν ξέρω τι έγιναν τα χειρόγραφα. Κάποτε κουβεντιάζοντας με ένα φίλο το ξαναθυμήθηκα..
Δεν ξέρω αν θα καταφέρω να το ξανασυνναρμολογήσω στο μυαλό μου.
Είδες..
Αργώ να ξεμυτίσω από το σπίτι μου, αλλά όταν βγω... δεινοπαθούν τα αυτιά σας.
Σου στέλνω την αγάπη μου.

dimitrisp(σε χρονο ενεστωτα) είπε...

Φράκταλ καλό κι αγαπημένο,
όπως όλοι οι φίλοι σου λένε έτσι κι εγώ θα σου πω μη σταματάς να γράφεις είτε εδώ είτε οπουδήποτε...όλοι εσείς που κατέχετε την τέχνη του λόγου βγείτε ένα βήμα μπροστά από μας και φωνάξτε... στην όχθη του ποταμού που περπατάμε δεν υπάρχει ζωή...μόνο συγκρούσεις,δυστυχία,πόνος...είναι ανάγκη να περάσουμε απέναντι...δεν υπάρχει ζωή σ' αυτήν την όχθη...μόνον ένα πελώριο "ΕΓΩ"...Ας κοιτάξουμε ξανά βαθιά μέσα μας ,ας θυμηθούμε αρχαίες τέχνες ξεχασμένες,ας γίνουμε εμείς το φως του εαυτού που ζει στο αιώνιο σκοτάδι ...όμως φτάνει πια...ας δούμε πως η διαίρεση είναι ψευδαίσθηση και όλα ουρλιάζουν μες' τη σιωπή τους για το ΕΝΑ...και δεν είναι όλα αυτά το παραλήρημα ενός ρομαντικού...ακόμη και η ίδια η επιστήμη με αληθινή λογική μας οδηγεί στην Ενότητα...

Τώρα ταλαιπώρήθηκαν τα δικά σου αυτιά αφού πήγαινες γυρεύοντας :)

Η ανάρτηση που είχες πριν λίγους μήνες με την μυθοπλασία γύρω από τους Αζτέκους μου επιβεβαίωσε την αίσθηση που είχα ότι το αλληγορικό μυθιστόρημα σου ταιριάζει.
Εύχομαι με όλη μου την καρδιά να είσαι καλά και γρήγορα να μας πεις τα ευχάριστα νέα για το επόμενό σου βιβλίο.
Φιλιά πολλά.

Παπαστρατής Το "Θηρίο" Ιωάννης είπε...

Συγγνώμη για στο σκυλόσπιτο,στην σελίδα μου,βγάζει ότι έχεις καινούρια ανάρτηση ενώ δεν έχεις??

!!ΑΦ!! και Κ.Σ/Κ να έχεις

dimitrisp(σε χρονο ενεστωτα) είπε...

Γράψε λάθος, φίλε.
καλό Σ/Κ.

Παπαστρατής Το "Θηρίο" Ιωάννης είπε...

Την έκανες και την ακύρωσες?

dimitrisp(σε χρονο ενεστωτα) είπε...

Ήθελα να κάνω αντιγραφή από εδώ
http://karavaki69.blogspot.com/
αλλά δεν ήξερα πως να βάλω κάποια ενεργά λινκ και το μετάνιωσα...

Παπαστρατής Το "Θηρίο" Ιωάννης είπε...

AAA...

Ευχαριστώ...

Παπαστρατής Το "Θηρίο" Ιωάννης είπε...

Βαφτησημίε μου αγαπημένε καλό μήνα με πολλά !!ΑΦ!!

dimitrisp(σε χρονο ενεστωτα) είπε...

καλό μήνα και σε εσένα Ιωάννη.
καλό σου βράδυ.

Ανώνυμος είπε...

Φίλε Δημήτρη σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
Άργησα να πάρω είδηση την ανάρτηση σου.
Ευελπιστώ να ήταν αφορμή για γόνιμες σκέψεις και να συνεισέφερε έστω κατ' ελάχιστο σε όσους διάβασαν το κείμενο.
Και πάλι σε ευχαριστώ.
Να σαι καλά.

dimitrisp(σε χρονο ενεστωτα) είπε...

Φίλε Δ.
καλωσόρισες στο μπλογκάκι μου, εύχομαι να είσαι καλά ...και να γράφεις...εμείς ακούμε... αυτά που χρειάζεται ν΄ακούει κανείς...
Να έχεις ένα όμορφο Σαββατοκύριακο.

Παπαστρατής Το "Θηρίο" Ιωάννης είπε...

Πάλι έκανες ανάρτηση και την κατέβασες?

Θα σε μαλώσω!!! :-)

Φιλιά

Άιναφετς είπε...

Ήρθα για μια καλή μέρα και για μια καλή βδομάδα...και να ρωτήσω μήπως πήρε το μάτι σου τον Νεράιδο μου;;;;;

ΑΦιλιά και κουράγιο πλησιάζει το καλοκαιράκι!!!

dimitrisp(σε χρονο ενεστωτα) είπε...

Ιωάννη, κάνε μου παρατηρήσεις...διορθώνομαι :))
Καλή εβδομάδα.

dimitrisp(σε χρονο ενεστωτα) είπε...

Καλημέρα και καλή εβδομάδα γλυκιά μας μάγισσα...μου έχετε λείψει αλλά τί να κάνω...κάτι ξωτικά μου έχουν κλέψει τη φωνή και μόλις πάω κάτι να πω στη μπλογκοσφαιρα εμφανίζονται όλα μαζί από το πουθενά και κάνουν τόση φασαρία που το βάζω στα πόδια...έχω ταμπουρωθεί εδώ στο άλσος και απλώς κοιτάω και περιμένω να δω τι θα γίνει...
Ναι κάνω κουράγιο...έρχεται καλοκαιράκι
ΑΦ και καλή εβδομάδα.

Άιναφετς είπε...

Χμ...!
"Η Αίσθηση Της Ευτυχίας" σελ. 51
Καλή σου νύχτα με ΑΦιλιά!

Αρχειοθήκη ιστολογίου