Ο θάνατος είναι ο μόνιμος σύντροφός μας.Βρίσκεται πάντοτε στα αριστερά μας και πίσω μας, σε απόσταση τόση όση ενός τεντωμένου χεριού, και είναι ο μόνος σοφός σύμβουλος του πολεμιστή.Όποτε αισθάνεται ότι όλα πάνε στραβά και πρόκειται να εκμηδενιστεί, μπορεί να στραφεί προς το θάνατό του και να τον ρωτήσει αν τα πράγματα έχουν έτσι στ' αλήθεια.Ο θάνατός του θα του πει ότι κάνει λάθος, τίποτα δεν έχει πραγματική σημασία εκτός από το άγγιγμά του.Ο θάνατός του θα του πει:"Δε σε έχω αγγίξει ακόμα".
C.Castaneda "Ταξίδι στο Ιξτλάν"
29 σχόλια:
Εξαιτίας του Θανάτου ζούμε φίλτατε βαφτησημιέ μου.
Γιατί,στην ιδέα του και μόνο,γραπωνόμαστε από τη ζωή με νύχια και με δόντια.
Καλό σου ξημέρωμα αγαπητέ
Ωραία τα λέει ο Καστανέντα..
άλλωστε δέν είναι ψέμματα..
ο θάνατος είναι δίπλα μας κι όλο του ξεφεύγουμε μέχρι να μας κερδίσει..
καλησπέρα :)
Μα τι σημαίνει θάνατος, όταν ακόμα δεν έχουμε αποσαφηνίσει τι σημαίνει "ζωή" στ'αλήθεια;
Καλό σου βράδυ ΑΦΔημήτρη!
Πήγαινέ με ένα βήμα πιο πέρα στη μετάφραση...
και τι σημαινει αυτό?...
"Δε σε έχω αγγίξει ακομη!"
Δηλαδή το ότι ζει ακομη σημαινει ότι ΔΕΝ πανε όλα στραβα?....
Εξήγησέ μου την ερμηνεία της φράσης...
Πήγαινέ με ένα βήμα ποιο πέρα από την λιτότητα του θανατου!....
Προσπαθω να συνδεσω το κείμενο, τη φραση του θανατου με τον τιτλο της αναρτησης..
Το μόνο που μου έρχεται στο νου είναι η φραση:
"Υπαρχουν και χειρότερα.."
Και πίστεψέ με εμένα δεν με καλύπτει αυτή η συνειδητοποίηση ΟΤΑΝ νιωθω ότι όλα πανε στραβά στη ζωή μου....
μα... πάνε στραβα ακριβως ΓΙΑΤΙ είμαι ακομη ζωντανη..
Δεν με παρηγορεί η υπενθύμιση της απειλής του θανατου...
Γιάννη έτσι συμβαίνει όπως λες αλλά τι άραγε μας φοβίζει τόσο πολύ,ο θάνατος ή η ιδέα του θανάτου και γιατί; και το να ψάχνουμε ολοένα από πού θα γραπωθούμε με νύχια και με δόντια λέγεται ζωή;και μιλώ για την ψυχολογική ασφάλεια που αναζητούμε και όχι την πρακτική.
Πολλά τα ερωτηματικά φίλε μου αλλά και μυστήριο που συναρπάζει αυτή η αναζήτηση...
Καλό ξημέρωμα θα ευχηθώ.
Καλησπέρα Ευρύνοε,
η αλήθεια είναι ότι ο Καστανέντα υπήρξε για πολλούς ανθρώπους αφορμή για έρευνα.
Τον είχα προσπεράσει λίγο βιαστικά άλλα έχω έναν κοντινό μου συγγενή που δεν με αφήνει να τον ξεχάσω. Και μια και αυτές τις μέρες τον θυμήθηκα πάλι, να μια ανάρτηση μπροστά μας που μας προσκαλεί για κουβεντούλα όπως παλιά που η μαγεία των σαμάνων μας γοήτευε και πιθανον να μας γοητεύει ακόμη.
Καλό ξημέρωμα Ευρύνοε να είσαι καλά.
Αλήθεια Γιάννη,πιστεύεις ότι υπάρχει περίπτωση να αποσαφηνίσουμε τί είναι ζωή και τί θάνατος; ίσως σε κάποιο μεμονωμένο επίπεδο να μπορούμε να το κάνουμε πχ στο βιολογικό επίπεδο,αλλά στο σύνολο λέω πως όχι...ούτε μπορούμε να δούμε τη ζωή χώρια από το θάνατο αφού παρατηρούμε ότι είναι μια κίνηση και σαν ένα πράγμα πρέπει να τα εξετάζουμε.Ζωή και θάνατος είναι ένα ποτάμι που μας οδηγεί στον άγνωστο ωκεανό και εμείς από φόβο βγαίνουμε από το ποτάμι και είμαστε νεκρωμένοι την ίδια στιγμή αλλά δεν το καταλαβαίνουμε...εκεί αρχίζουν όλα να πηγαίνουν στραβά και χρειάζεται μεγάλη προσοχή και νοημοσύνη για να αντιληφθούμε την κατάστασή μας και να συνδεθούμε πάλι με το ποτάμι πριν προλάβει να μας αγγίξει...
Καλό ξημέρωμα AΦJK.
Κάκια καλημέρα,
αν όλα πάνε στραβά φταίει για εσένα η ζωή ή δεν έχω καταλάβει σωστά;
είναι λοιπον η ζωή το πρόβλημα;Και ποιος είναι αυτός που λέει ότι όλα πάνε στραβά και αντιδρά κατ' αυτόν τον τρόπο στην πρόκληση της ζωής και του θανάτου; Αν είναι η σκέψη που έχει φτιάξει την εικόνα της Κάκιας του Δημήτρη κτλ και όλο αυτό το περίτεχνο δίχτυ εικόνων, ιδεών, πίστεων, τότε πρέπει να σβήσει, να πεθάνει μια για πάντα από φυσικό θάνατο γιατί αυτή είναι η αιτία του προβλήματος.Και τότε θα μιλάμε όχι για το άτομο Κάκια ή Δημήτρη που αντιδράει στην πρόκληση αλλά για το ανθρώπινο ον που δρά όπως δρα αυτός που πάει να πιει νερό για να ξεδιψάσει χωρίς να σκέφτεται ότι όλα του πάνε στραβά τώρα που δίψασε και να περιμένει να βρέξει.
Λέω λοιπόν να μην κοιτάξεις το θάνατο ως παρηγοριά ή ως απειλή αλλά σαν το ξυπνητήρι που σου φωνάζει"ώρα να κάνεις κάτι ,φίλε αν θέλεις αληθινά να ζεις..τέρμα τα λόγια"
Σ' ευχαριστώ Κάκια που μαζί με τα άλλα παιδιά μοιραστήκαμε τους προβληματισμούς μας.
Καλό ξημέρωμα.
ε! αυτό πια και αν είναι σύμπτωση...
στην παρακάτω ιστοσελίδα όσοι γνωρίζουν αγγλικά μπορούν να διαβάσουν και το σχόλιο του Κρισναμούρτι(ήθελε φαίνεται να μπει κι αυτός στη συζήτησή μας :) )
έχει τίτλο "coming into contact with Death"
http://www.jkrishnamurti.org/krishnamurti-teachings/view-daily-quote/20100919.php
Kαλημέρα.
Δεν υπονόησα ότι το πρόβλημα είναι η Ζωή..
Είπα ότι έχουμε προβλήματα ακριβώς επειδή ΟΙ ΖΩΝΤΑΝΟΙ εχουν προβληματα...
Αβίαστος συνειρμός είναι να έχουν προβληματα όσοι είναι εν ζωή..
Οι" άλλοι" που έτυχε και τους άγγιξε ο θάνατος δεν αντιδρούν, δε συναισθάνονται, δεν προβληματίζονται...
Κενό... ανυπαρξια πλέον..
Ενω εμεις!.... είτε μας χτυπήσει το καμπανάκι ο Θανατος είτε όχι, είμαστε μέσα στον Κυκλώνα της Ζωής...
Μία νιώθουμε ότι όλα πανε στραβά και μία ότι όλα είναι αγγελικά πλασμένα...
Σενάριο κυκλικής διαδοχής...
Λιακάδες και βαρυχειμωνιές..
και οι δύο απαραίτητες για να μπορείς να ΕΚΤΙΜΗΣΕΙΣ τη Ζωή στο Σύνολό της..
και δε φοβάμαι τον άνθρωπο...
Όσο είναι εν ζωή μπορεί να κάνει θαύματα..
Θα έλεγα ότι πιο επικίνδυνος μπορεί να αποδειχθεί ένας μανιοκαταθλιπτικός που ακομη κι αν ακούσει τη φραση του Θανατου
"Δε σε αγγιξα ακομη"
θα γυρίσει και θα αγγίξει εκείνος το Θανατο..
Αρα, φίλε μου Δημήτρη, η κάθε ιστορία έχει πεδίο εφαρμογής συγκεκριμένο..
Εχει συγκεκριμένους πρωταγωνιστες..
Η ζωή είναι γλυκιά παρόλ' αυτα ακόμη και όταν νιωθεις ότι όλα πανε στραβα..
Πάντα ένα χαρούμενο παιδικό προσωπάκι θα σου θυμίσει αυτο που είπα:
"Χαμογελασε.. Είμαστε τυχεροί που ζούμε και μπορούμε να προβληματιστούμε ... Αν μας είχε αγγίξει ο θανατος δε θα είχαμε αυτη την επιλογή!... Χαμογελασε λοιπόν!!!.."
φιλι...
Η απορία, Κάκια μου,που έχω, είναι αν βρισκόμενοι μέσα στο σενάριο αυτό της κυκλικής διαδοχής μπορούμε να ΕΚ-ΤΙΜΗΣΟΥΜΕ τη Ζωή στο σύνολο ή για να γίνει αυτό πρέπει να βρούμε τη "ρωγμή του χρόνου" και από εκεί να κοιτάξουμε.
Βέβαια όλα αυτά είναι θεωρητικές-λεκτικές διατυπώσεις και εδώ ταιριάζει αυτό που είπε ο Γκουρτζίεφ ότι"οι λέξεις είναι καλές μόνο για να ζητήσουμε ένα ποτήρι νερό". Αλλά με διάθεση ερευνητική και πνεύμα αλληλοκατανόησης μπορεί να γίνει η υπέρβαση και να βαδίζουμε όλοι μαζί....όπως είπες ο Ανθρωπος μπορεί να κάνει θαύματα
ΘΑ κλείσω το σχόλιο μένοντας σ' αυτό το παιδικό χαμόγελο
που όπως γράφεις έχει τόσα πολλά να μας πει...
Σου χαμογελώ και σε φιλώ ευγενική μου κοπέλα,καλό απόγευμα.
Όταν τίποτε δεν πάει καλά...που προσωπικά δεν μου έχει συμβεί ποτέ...γιατί πάντα κάτι πάει καλά... έτσι μπορούμε και ζητάμε και ένα ποτήρι νερό...σ΄αυτές τις περιπτώσεις τέλος πάντων...ποτέ μα ποτέ δεν θα διάβαζα Καστανέντα!!!
ΑΦ αγαπητέ Συμ-Πολίτη μου!
Θα συμφωνήσω μαζί σου βαφτησημιέ μου.
Προσπαθούμε να γραπωθούμε από κάτι που ΛΕΓΕΤΑΙ "ζωή".
"Ζούμε" περιμένοντας να ΖΗΣΟΥΜΕ
!!ΑΦ!!
Κανείς νομίζω,Άιναφετς ΚΜΝΒ,δεν έχει διάθεση να διαβάσει όταν είναι σε μια πολύ δύσκολη φάση στη ζωή του.Τότε χρειάζεται να δράσεις και κανείς δε μπορεί να σου πει πως και τι παρά μονάχα εσύ ο ίδιος,ο εαυτός σου,το πρόβλημα και η λύση.
Και όπως λέει και ένας κοινός γνωστός μας ;) "όσα μας συμβαίνουν τα έχουμε προκαλέσει ή στην καλύτερη περίπτωση έχουμε επιτρέψει να συμβούν".
χα!Βλέπεις, όταν είσαι σε μια δύσκολη στιγμή(και όχι μόνο) θυμάσαι και σκέφτεσαι διάφορα(χάνοντας έτσι και την ουσία), μεγαλώνοντας έτσι την σύγχιση και τη αταξία.
Ναι!όσο ζούμε ,θα μπορούμε να ζητάμε ένα ποτήρι νερό να ξεδιψάσουμε...ας μην τα ισοπεδώνουμε όλα λοιπόν :)
Τα φιλιά μου καλή μάγισσα,μια ζεστή καλημέρα και να έχουμε πολύ όμορφη εβδομάδα.
Ας μην περιμένουμε άλλο λοιπόν...ας Ζήσουμε ΤΩΡΑ(σε χρόνο ενεστώτα :))
ΑΦ και καλή σου εβδομάδα φίλε και "νονέ" Ιωάννη.
Και η ζωή ( εκείνο το παιδικό χαμογελαστό προσωπάκι που ανέφερε η Κάκια ) αλλά και ο Θάνατος , σου λένε το ίδιο πράγμα ... " Ζήσε " , για όσο σου αναλογεί .... προβλήματα πάντα θα υπάρχουν , αυτό που αλλάζει αυτή η οπτική είναι την στάση μας απέναντι τους και τις προτεραιότητες μας .
Δεν μου αρέσουν οι "δάσκαλοι" που το παίζουν δάσκαλοι για να χρησιμοποιούν συνανθρώπους τους ... ο Καστανέντα έπαιξε το παιχνίδι της δύναμης και το κέρδισε σε προσωπικό επίπεδο αλλά ποτέ δεν έβαλε σ αυτό το παιχνίδι Αρχές και Αξίες .... η οργάνωση του λειτουργούσε ως μαγνήτης για μαθητές-θύματα-πρόβατα που στο πλαίσιο της απαραίτητας "μάχης με τον εγωισμό τους" , δίνονταν χωρίς βούληση στη θέληση του επικεφαλής .
Ο ίδιος πέθανε από καρκίνο και Εϊτζ ταυτόχρονα ... και για τις δυο ασθένειες έλεγε όλα τα πρηγούμενα χρόνια ότι είναι μόνο για αδύναμους ανθρώπους κι ότι τον ίδιο δεν θα μπορούσαν ποτέ να τον αγγίξουν .
Μια όμορφη μέρα θα σου ευχηθώ Δημήτρη μου !!!
Ηλία καλησπέρα,
μακριά από μας οι "δάσκαλοι" και πάσης φύσεως γκουρού και λοιποί μαφιόζοι.
Να σου πω ότι δε γνώριζα όλα αυτά τα στοιχεία που μας αναφέρεις και πραγματικά μου κάνει εντύπωση...αλλά βλέπεις είναι πολύ ευαίσθητες οι ισορροπίες όταν περπατάει κανείς τον εσωτερικό δρόμο.
Σ' ευχαριστώ πολύ Ηλία μου για το σχόλιό σου ...θεωρώ πολύ σημαντική την επισήμανσή σου, καλό βράδυ θα σου ευχηθώ με τη σειρά μου Φίλε μου καλέ.
Τίποτα;
Κι όμως είσαι εδώ και κάνεις το κέφι σου, γράφεις τους προβληματισμούς σου, συζητάς για κάτι που δεν σε έχει αγγίξει.
Δεν είναι τίποτα αυτό, είναι κάτι, είναι σπουδαίο, είσαι εδώ και παλεύεις.
Καλό βράδυ.
Ναι θαλασσένια έτσι είναι.Αυτό που τελικά έχει σημασία είναι ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί...με όλα όσα μας κάνουν να νιώθουμε πότε έτσι και πότε αλλιώς.Και όταν έρχονται οι φίλοι σου κτυπάνε την πλάτη και μοιράζονται το "φορτίο" τότε αισθάνεσαι τη ζωή να σου χαμογελάει :)
Φιλιά
Σαν παραμύθι...
Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένα ζευγάρι. Η Ζωή και ο Θάνατος. Αχώριστο ζευγάρι που ζούσε σε ένα σπίτι. Το ονόμασαν "Ψυχή". Όπως όλα τα ζευγάρια, έτσι και αυτό για να ναι καλά μαζί, εναρμονισμένοι, χώρισαν τους ρόλους τους. Για το σπίτι ήταν υπεύθυνη η Ζωή. Έπρεπε να φροντίζει να είναι "καθαρό" απαλλαγμένο από "σκουπίδια", "οργανωμένο" να μην του λείπει τίποτα. Και ο Θάνατος έπρεπε να γυρνάει γύρω γύρω από το σπίτι και κάθε φορά που θα έβλεπε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά να χτυπούσε την καμπάνα του σπιτιού....
Κάπως έτσι είναι η εικόνα που έχω στο μυαλό μου για τη Ζωή και τον Θάνατο. Εάν η Ζωή δεν φροντίσει για το σπίτι τους, τότε ο Θάνατος θα χτυπήσει την καμπάνα και θα συνεχίσει το έργο της Ζωής χωρίς εκείνη. Και εδώ σίγουρα δεν μιλώ για τον βιολογικό Θάνατο.
Την καλησπέρα μου Δημήτρη.
Swan καλώς όρισες,
ναι!αυτή την καμπάνα που λες ακούω καμιά φορά και λέω πως κάποια "σκουπίδια" μάζεψα πάλι σπίτι μου ή κάποια άλλα δε φρόντισα να τα πετάξω...και ξέρεις πρέπει να έχει κανείς αυτό το άγρυπνο,διαπεραστικό,ουδέτερο και ψυχρό βλέμα του θανάτου για να δει τα σκουπίδια αυτά.
Ευχαριστώ για το παραμύθι(να ξέρεις τα αγαπάω πολύ τα παραμύθια).Ευχαριστώ και για το πέρασμα και την γνωριμία.
Καλό βράδυ Swan.
καθώς έκανα κι από εδώ τον περίπατό μου, η διάθεσή μου άλλαξε... και έμεινα να παρατηρώ... απλώς...
μου ήρθε στο μυαλό μια φράση...
"If the doors of perception were cleansed, everything would appear to man as it is, infinite."
από εδώ...
http://www.youtube.com/watch?v=p77GWW1GVho
καλό ξημέρωμα...
Έχω ακούσει για τον Μπλέηκ αλλά δεν τον έχω διαβάσει... και επειδή ο Ντεπ είναι Ο αγαπημένος μου θα πρέπει οποσδήποτε να δω την ταινία που από καθαρή αμέλεια ακόμη να δω.
Τώρα ο ποιητής κάτι θα έχει δει για να μιλάει...το να δεις "αυτό που είναι" as it is θέλει κουράγιο και νοημοσύνη.
Ζαχαρούλα να είσαι καλά και να περνάς όμορφα,εκεί στο αγαπημένο μου νησί,καλό βράδυ.
Ακόμα κι όταν τίποτα δεν πάει καλά,
όλα είναι στο 'σωστό' δρόμο,
επειδή όλα είναι το ίδιο ασήμαντα.
Έτσι δεν έλεγε ο Castaneda, dimitrip(σε χρονο ενεστωτα);
δεν ξέρω αν το έλεγε ο Καστανέντα ,Γκούφη, αλλά τώρα που το διαβάζω το βρίσκω σωστό.Άλλωστε εμείς οι μη-άνθρωποι (που λέει κι ο φίλος μας Δ) δύσκολα μπορούμε να διακρίνουμε τί είναι αληθινά καλό για ένα ανθρώπινο ον και τι δεν είναι...
Να είσαι καλά Γκούφη καλό ξημέρωμα.
"Δε σ' έχω αγγίξει ακόμα".Ανατριχιαστικά αληθινό και εκπληκτικό.Ξυπνάει από πιθανό λήθαργο.
Η Ζωη και ο θανατος ειναι εκ διαμετρου τοσο αντιθετες αλλα και τοσο συνυφασμενες στον κοσμο που ζουμε.Και εγω περναω μια τετοια φαση φετος και πιστεψε με δεν ειναι η ιδανικη.Τιποτα δεν παει καλα με τις σχεσεις μου.Τιποτα με τη δουλεια μου.Τιποτα με εμενα και τον εαυτο μου.Αλλα προσπαθω να κανω την καθε μερα καλη και ηρεμη.Παντως ο Κυριος μας δινει πολες μερες ακομα για να τις ζησουμε οσο καλυτερα μπορουμε
Aνώνυμε καλημέρα,
λίγο πολύ είμαστε όλοι στην ίδια κατάσταση...διαβάζοντας την ανάρτηση ξανά σου λέω ότι θυμάμαι πως την έγραψα με αφορμή μια πολύ άσχημη κατάσταση που περνούσα την οποία τώρα ποια δε θυμάμαι...αντίθετα τώρα έχω την αίσθηση ότι βρίσκομαι στην πιο δύσκολη ξαι κρίσιμη στιγμή της ζωής μου για τους ίδιους λόγους με εσένα.
χα!πως ξεχνάμαι εμείς οι άνθρωποι και ποσο πολύ μεγενθύνουμε το παραμικρό εμπόδιο που υπάρχει μπροστά μας ονομάζοντάς το "πρόβλημα" ...
Το πρωί μου "κόλλησε" ένα τραγούδι του Μητσιά και ήταν αρκετό για να μου φτιάξει τη διάθεση:
"θέλει θάρρος να αγαπάς
θάρρος θέλει στ' άγνωστο να πας
μέλι και κρασί πίστη θέλει
σαν τον Μωυσή κι εσύ"
Να είσαι καλά ανώνυμε φίλε,καλή δύναμη να έχουμε!
Δημοσίευση σχολίου