Ο Αρχιτραγουδιστής της Ζωής

Στις όχθες ενός ποταμού που κυλούσε ήσυχα

ήταν ένα χωριό γεμάτο από ανθρώπους,

αλλά άδειο από ζωή.

Α, τι θλίψη που είχε!



Πολλοί ήταν οι ναοί με τις ζωγραφιστές εικόνες,

Θεοί πλασμένοι από την ανθρώπινη σκέψη,

περήφανοι ιερείς, με απαλή φωνή, που έψελναν δυνατά.

Σοβαροί ομιλητές μιλούσαν για φιλοσοφία κάτω από

δροσερά δέντρα.

Κλάμα από πολλά βάρη, ο φόβος της θλίψης,

περίπλοκοι θρησκευτικοί νόμοι,

ηθική φτιαγμένη για άλλους,

ο δυνατός να τρέφεται απ’ τον αδύνατο.

Ο κουρελής και ο ντυμένος

να περπατάνε στο ίδιο το στενό δρομάκι,

όλοι σε μια σύγκρουση αναμεταξύ τους,

οι Θεοί τους, οι νόμοι τους, οι αγάπες τους.



Το χωριό το λέγανε: ο κόσμος.



Μια όμορφη μέρα, σ’ ένα σταυροδρόμι,

κάποιος φώναξε:

“Ακούστε , άνθρωποι.

Υπάρχει διαφθορά και σύγκρουση,

το τραγούδι της ζωής σας είν’ ακάθαρτο.

Ο Αρχιτραγουδιστής της Ζωής

θα επισκεφθεί αυτό το αρχαίο χωριό.

Αφουγκραστείτε την αρμονία του τραγουδιού του”.



Το γιασεμί ανοίγει την καρδιά του στη σκοτεινή νύχτα.



“Είμαι ο Αρχιτραγουδιστής της Ζωής,

υπέφερα για πολύ και ξέρω.

Κρατήστε αγνό το τραγούδι στην καρδιά σας,

ο τρόπος είναι απλός.

Αποτινάξτε τις περιπλοκότητες των Θεών,

των θρησκειών και των πιστεύω που υπάρχουν μέσα σας.

Μη δένετε τη ζωή σας με ιεροτελεστίες, με επιθυμία για

παρηγοριά.

Γίνετε οι ίδιοι φως για τον εαυτό σας.Τότε δε θα περιμένετε τίποτε από τους άλλους.

Τη ζωή δεν την κρατάνε τα δεσμά του φόβου.

Ελευθερωθείτε και τότε θα υπάρξει το θαύμα της τάξης.

Αγαπάτε τη Ζωή και τότε δε θα υπάρχει μοναξιά.

Αχ, ακούστε τη φωνή που βγαίνει

μέσα από την αγάπη μου,

υπέφερα για πολύ και ξέρω.

Είμ’ ελεύθερος, αιώνια ευτυχισμένος.

Είμαι ο Αρχιτραγουδιστής της Ζωής.”



Απαλή πέφτει βροχή στη φλογισμένη γη.



Οι λίγοι που άκουσαν αναγάλλιασαν πολύ.

Παραμερίζοντας τα πάντα

ελευθέρωσαν τη ζωή τους από κάθε σκλαβιά.

“Μάλιστα”, φώναξαν οι άλλοι , οι πολλοί, “αλλά

πώς θα συμφιλιώσουμε την ομορφιά των Θεών μας με το

τραγούδι σου;

Με ποιον τρόπο θα ταιριάξουμε τα λόγια σου

μέσα στους ναούς που εμείς δημιουργήσαμε;

Μας φέρνεις τη σύγχυση.

Δε θα δεχτούμε τίποτ’ από σένα.

Είπες πράγματα που δεν τα ξέρουμε,

όσα είπες είναι λόγια του Διαβόλου,

φύγε από δω, φύγε από δω.”



Ο Αρχιτραγουδιστής της Ζωής συνέχισε το δρόμο του

και οι άνθρωποι πάλευαν με το πρόβλημα της συμφιλίωσης.


Tζίντου Κρισναμούρτι (12/5/1895-17/2/1986)