Τετάρτη 16 Φεβρουαρίου 2011

Ο Αρχιτραγουδιστής της Ζωής




Στις όχθες ενός ποταμού που κυλούσε ήσυχα

ήταν ένα χωριό γεμάτο από ανθρώπους,

αλλά άδειο από ζωή.

Α, τι θλίψη που είχε!



Πολλοί ήταν οι ναοί με τις ζωγραφιστές εικόνες,

Θεοί πλασμένοι από την ανθρώπινη σκέψη,

περήφανοι ιερείς, με απαλή φωνή, που έψελναν δυνατά.

Σοβαροί ομιλητές μιλούσαν για φιλοσοφία κάτω από

δροσερά δέντρα.

Κλάμα από πολλά βάρη, ο φόβος της θλίψης,

περίπλοκοι θρησκευτικοί νόμοι,

ηθική φτιαγμένη για άλλους,

ο δυνατός να τρέφεται απ’ τον αδύνατο.

Ο κουρελής και ο ντυμένος

να περπατάνε στο ίδιο το στενό δρομάκι,

όλοι σε μια σύγκρουση αναμεταξύ τους,

οι Θεοί τους, οι νόμοι τους, οι αγάπες τους.



Το χωριό το λέγανε: ο κόσμος.



Μια όμορφη μέρα, σ’ ένα σταυροδρόμι,

κάποιος φώναξε:

“Ακούστε , άνθρωποι.

Υπάρχει διαφθορά και σύγκρουση,

το τραγούδι της ζωής σας είν’ ακάθαρτο.

Ο Αρχιτραγουδιστής της Ζωής

θα επισκεφθεί αυτό το αρχαίο χωριό.

Αφουγκραστείτε την αρμονία του τραγουδιού του”.



Το γιασεμί ανοίγει την καρδιά του στη σκοτεινή νύχτα.



“Είμαι ο Αρχιτραγουδιστής της Ζωής,

υπέφερα για πολύ και ξέρω.

Κρατήστε αγνό το τραγούδι στην καρδιά σας,

ο τρόπος είναι απλός.

Αποτινάξτε τις περιπλοκότητες των Θεών,

των θρησκειών και των πιστεύω που υπάρχουν μέσα σας.

Μη δένετε τη ζωή σας με ιεροτελεστίες, με επιθυμία για

παρηγοριά.

Γίνετε οι ίδιοι φως για τον εαυτό σας.Τότε δε θα περιμένετε τίποτε από τους άλλους.

Τη ζωή δεν την κρατάνε τα δεσμά του φόβου.

Ελευθερωθείτε και τότε θα υπάρξει το θαύμα της τάξης.

Αγαπάτε τη Ζωή και τότε δε θα υπάρχει μοναξιά.

Αχ, ακούστε τη φωνή που βγαίνει

μέσα από την αγάπη μου,

υπέφερα για πολύ και ξέρω.

Είμ’ ελεύθερος, αιώνια ευτυχισμένος.

Είμαι ο Αρχιτραγουδιστής της Ζωής.”



Απαλή πέφτει βροχή στη φλογισμένη γη.



Οι λίγοι που άκουσαν αναγάλλιασαν πολύ.

Παραμερίζοντας τα πάντα

ελευθέρωσαν τη ζωή τους από κάθε σκλαβιά.

“Μάλιστα”, φώναξαν οι άλλοι , οι πολλοί, “αλλά

πώς θα συμφιλιώσουμε την ομορφιά των Θεών μας με το

τραγούδι σου;

Με ποιον τρόπο θα ταιριάξουμε τα λόγια σου

μέσα στους ναούς που εμείς δημιουργήσαμε;

Μας φέρνεις τη σύγχυση.

Δε θα δεχτούμε τίποτ’ από σένα.

Είπες πράγματα που δεν τα ξέρουμε,

όσα είπες είναι λόγια του Διαβόλου,

φύγε από δω, φύγε από δω.”



Ο Αρχιτραγουδιστής της Ζωής συνέχισε το δρόμο του

και οι άνθρωποι πάλευαν με το πρόβλημα της συμφιλίωσης.


Tζίντου Κρισναμούρτι (12/5/1895-17/2/1986)

17 σχόλια:

Νimertis είπε...

Καλησπέρα φίλε μου Δημήτρη... υπέροχο... να σαι καλά!

~reflection~ είπε...

Τη γνησιότητα της Αρχικής Μελέτης του Κόσμου και την Αγνότητα των Αρχικών Προθέσεων ΟΛΟΙ μας την κουβαλάμε στο Κύτταρό μας..

Τις νυχτες στο πιο βαθύ όνειρο
που το Υποσυνείδητο δεν υποτασσεται στο Συνειδητό
και ξεφεύγει από την Τσιμεντένια Γη
προς την Πράσινη Γη της Αυθεντικής Αναγκης
ΕΚΕΙ
τραγουδά με ψιθυρίσματα το Αρχεγονο Τραγούδι της Αληθειας....

εξω από διαφθορα
βιτρίνες
και επιδημίες......

σε φιλώ.....αυθεντικά...

dimitrisp(σε χρονο ενεστωτα) είπε...

Σ' ευχαριστώ πολύ Νημερτή,
Σήμερα συμπληρώθηκαν 25 χρόνια από το θάνατό του.
Καλό βράδυ καλέ μου φίλε.

dimitrisp(σε χρονο ενεστωτα) είπε...

Καλησπέρα Κάκια μου.
Τώρα, είναι η ώρα να ακουστεί το Αρχέγονο Τραγούδι της Αλήθειας...και στον ξύπνιο μας (σε χρόνο ενεστώτα :) )
Φιλί

Άιναφετς είπε...

Σήμερα στον κήπο μας έπεσε απαλή βροχή...

Έτσι και σ' αυτό το χωριό απαλή έπεφτε η βροχή στην φλογισμένη γη...λίγοι άκουσαν και αγαλλίασαν...Οι πιο πολλοί: "Είπες πράγματα που δεν τα ξέρουμε...είναι λόγια του διαβόλου, φύγε από εδώ"...και ο Αρχιτραγουδιστής της Ζωής συνέχισε τον δρόμο του.
Όμορφο ποίημα που μας γεμίζει θλίψη...

goofyMAGOUFH είπε...

Σκέφτομαι κάποιες φορές, dimitrisp(σε χρονο ενεστώτα),
πόσο ποιοτική είναι η ζωή που γεννά η σύγκρουση.
Πάρε για παράδειγμα τη βροχή που πέφτει στο χώμα,
το φιλί στο μάγουλο...
Γιατί στα γράφω αυτά θα μου πεις...
Να, χθες μετά τη βροχή, ζέστανα κάτι παιδικά παγωμένα μάγουλα
με απανωτά και δυνατά φιλήματα
τα οποία φαίνονταν με σφοδρές συγκρούσεις.
Δεν ήταν όμως.
Δεν ήταν μόνο αυτό.
Έτσι συμβαίνει, νομίζω, και με τον κόσμο.
Δεν έχει μόνο το πρώτο επίπεδο,
δεν αρκεί το πρώτο κοίταγμα...
...ποιος θα ασχοληθεί με το δεύτερο
είναι, βέβαια, ένα εύστοχο ερώτημα...

dimitrisp(σε χρονο ενεστωτα) είπε...

Καλησπέρα Άιναφετς,
ναι! δεν έχεις άδικο...όμως όταν ακούς με προσοχή τον Αρχιτραγουδιστή δεν μπορείς παρά να αρχίσεις και εσύ να σιγοτραγουδάς...
Καλή εβδομάδα θα ευχηθώ και ένα γλυκό ΑΦ για να πάρει κάτι από τη θλίψη σου.

dimitrisp(σε χρονο ενεστωτα) είπε...

Με έβαλες σε σκέψεις Γκούφη με το σχόλιό σου...
Εικάζω ότι ποιοτική ζωή γεννά η σύγκρουση όταν ακολουθεί σύλληψη και κυοφορία...
Την ψυχολογική όμως σύγκρουση που λαμβάνει χώρα στο μυαλό και στην καρδιά των ανθρώπων δεν ακολουθεί η σύλληψη αλλά ο φόβος, η θλίψη, η μοναξιά.
Σε όποιο επίπεδο και να κοιτάξω την εσωτερική μου σύγκρουση εκεί που το ιδανικό ως ιδέα ως έννοια πολεμάει "αυτό που είναι" ο εαυτός μου δε μπορώ να το συγκρίνω με τη σύγκρουση της ερωτικής πράξης, τη σύγκρουση των κυμμάτων της θάλασσας πάνω στα βράχια,τη σύγκρουση δυο σύννεφων που έχει ως αποτέλεσμα έναν κεραυνό...
Καλή εβδομάδα Γκούφη, και να έχεις όσο πιο συχνά γίνεται την ευκαιρία να ζεσταίνεις με φιλιά μεγάλους και παιδιά.

goofyMAGOUFH είπε...

Θωπεύοντας την ψυχή τι γεννιέται, Δημήτρη;
Το αντίπαλο δέος του φόβου, της θλίψης ή της μοναξιάς;
Προσωπικά, δεν ξέρω γι αυτό και αμφιβάλλω.
Κάτι μέσα μου αντιστέκεται και με διαβεβαιώνει
πως η ψυχή μου ζητά και ταρακούνημα, αναμόχλευση και γιατί όχι και σύγκρουση.
Άλλωστε, η ποιότητα, τελικά καλλιεργείται, δεν γεννιέται, έτσι δεν είναι;
Κάτι ακόμα θέλω να ρωτήσω που μου διαφεύγει μάλλον.
Γιατί πρέπει να συμβαδίζει ο εκάστοτε εαυτός μου με τον ιδανικό;
Το ότι θέτω ερωτήματα, βέβαια, Δημήτρη, δεν σημαίνει πως σε υποχρεώνω να απαντήσεις.
Μάλλον σκέφτομαι 'φωναχτά' για άλλη μια φορά.
Η, δε, ευχή σου τόσο ευγενική και ανθρώπινη...
Σ' ευχαριστώ...
μα αναρωτιέμαι όταν θα θέλουν δροσιά αντί για ζεστασιά...

dimitrisp(σε χρονο ενεστωτα) είπε...

Ας μείνουμε έτσι σιωπηλοί για λίγο στα σημαντικά ερωτήματα που θέτεις Γκούφη.Ας μη προσπαθήσουμε να εκβιάσουμε την απάντηση...ίσως έρθει από μόνη της στην επιφάνεια αφού οι σωστές ερωτήσεις είναι αιχμηρές και σκάβουν βαθιά από μόνες.Ρωτάω όμως με τη σειρά μου μήπως αυτό το ταρακούνημα που ζητάει η ψυχή δεν είναι η εσωτερική σύγκρουση αλλά η εγκατάλειψη κάθε προσπάθειας να νιώσω ευχαρίστηση,ασφάλεια,μονιμότητα και να παραδοθώ χωρίς ελπίδα στο άγνωστο;...
Τώρα για το ερώτημα που σχετίζεται με την καλλιέργεια της ποιότητας έχω κάποιες ενστάσεις και αμφιβολίες αλλά πρέπει πρώτα να ξεκαθαρίσουμε τί εννοούμε όταν λέμε ποιότητα και πώς αυτή μπορεί να καλλιεργηθεί, πράγμα που σημαίνει ότι χρειάζεται τρόπο-σκέψη-χρόνο...μια τέτοια ποιότητα γέννημα της σκέψης και του χρόνου δε θα είναι πάντα ελλειπής,περιορισμένη;χρειάζομαι χρόνο να το ξεκαθαρίσω και να σκεφτώ...
Σ' ευχαριστώ που σκέφτεσαι φωναχτά και μοιράζεσαι τους προβληματισμούς σου...
Οι άνθρωποι χρειάζονται ζεστασιά, "θερμό ρεύμα στην κρύα θάλασσα του κόσμου"...αν βρουν ζεστασιά θα μάθουν μετά μόνοι τους να δροσίζονται :)
Καλό βράδυ Γκούφη, να είσαι καλά.

goofyMAGOUFH είπε...

Ωραία η ανατροπή που προκάλεσε η 'τρίπλα' σου, dimtrisp(σε χρονο ενεστωτα)...
Σ' Ευχαριστώ.

dimitrisp(σε χρονο ενεστωτα) είπε...

ε!λοιπόν, είναι μαγικό...να πέφτεις στην μεγάλη περιοχή του "αντίπαλου" :)))...
Κι εγώ σ'ευχαριστώ Γκούφη!
Καλό Σαββατοκύριακο να έχουμε.

goofyMAGOUFH είπε...

Η αξία του ηττημένου δίνει δόξα στο νικητή,
'αντίπαλε' dimitrisp(σε χρονο ενεστωτα), έτσι δεν είναι;
Καλημέρα σου...

dimitrisp(σε χρονο ενεστωτα) είπε...

συγνώμη Γκούφη, η σωστή λέξη είναι "άλλος" και όχι "αντίπαλος".Είναι "κλεμμένο" από ποίημα μιας φίλης :)

goofyMAGOUFH είπε...

Ωραία Θεώρηση!!!
Επαίνεσε, λοιπόν, τη φίλη σου για λογαριασμό μου, Δημήτρη!
. . .
Γιατί ακόμα και τότε που μας λείπει το θάρρος
έχουμε τη γενναιοδωρία. . .

dimitrisp(σε χρονο ενεστωτα) είπε...

Λοιπόν, για να μην αδικήσω και τις δυο σας που σας θεωρώ φίλες καλές και επειδή το λάθος είναι δικό μου αντιγράφω:

στρογγυλή θεά

στο ποδόσφαιρο
είναι ωραίο να πέφτεις
αρκεί
να είσαι στη μεγάλη περιοχή του άλλου


(*
*)
(*


*)...(*
Σωστό μου ακούγεται.
Την εκτίμησή μου... και στις δυο φίλες!

goofyMAGOUFH είπε...

Σωστό σου ακούγεται...
Φαντάσου τις διαστάσεις του
όταν θα το βιώνεις...
Και... σ΄ ανώτερα, λοιπόν.

Υ.Γ.:
κάτι μου λέει πως στο πρόσωπο αυτό
αρέσει να μοιράζεται.

Αρχειοθήκη ιστολογίου