Ο βασιλιάς πρόσταξε:
-Σε καταδικάζω να πεθάνεις, αλλά να πεθάνεις ως Ξίος και όχι ως Εσύ!
Ο Ξίος, οδηγήθηκε σε μια χώρα εντελώς διαφορετική.Το όνομά του αλλαγμένο, τα χαρακτηριστικά του παραμορφωμένα αριστοτεχνικά.
Κι οι ντόπιοι να του φτιάχνουνε το παρελθόν, μια οικογένεια, χαρίσματα ολωσδιόλου διαφορετικά από τα δικά του. Έτσι κι αναθυμόταν κάτι από την περασμένη του ζωή, τον αντικρούανε, τον έλεγαν τρελό, κτλ...Του είχαν ετοιμάσει μια οικογένεια, γυναίκα και παιδιά,που λογιάζονταν δικά του.
Εν τέλει, όλα του 'λεγαν πως ήταν αυτός που δεν ήταν.
(Paul Valery,Histoires Brisees(1950) στο βιβλίο των Χ.Λ.Μπόρχες και Α.Μ.Κασάρες "Σύντομες και παράξενες ιστορίες")
30 σχόλια:
τι περίεργο... μου θύμισε πολύ... τον εαυτό μου... γιατί άραγε... καλημέρα φίλε μου...
...κι Εσύ φίλε μου Νimertis;
κι ο dimitrisp το ίδιο...όλο λέει ότι είναι αυτό που δεν είναι...αλλά δεν το λέμε σε κανέναν...ποιός μπορεί να τα βάλει με τους λογικούς;
καλό μήνα φίλε αληθινέ!
Τώρα να ομολογήσω ότι δεν καάλαβα γρι βαφτησημιέ μου;Αλήθεια θα είναι!Η θέληση υπάρχει,μέλλον έχω μπροσ΄τα μου οπότε που θα πάει!Θα έρθει και ηεπίγνωση της γνώσης!
Πάντως είχες δίκιο χθες!την επόμενη φορα,που θα τα πούμε από κοντά θα περάσω από τα JUMBO!Είμαι αδικαιολόγητος!Και θέλω να λέγομαι και Νονός.Φτου μου!Το Fractal μου έβαλε τα γυαλιά!
Καλό Μήνα σε εσένα και στην υπέροχη οικγένειά σου!ΑΦ!
Για να πάρεις μία ιδέα!δεν είναιπολλύ ενεργό ακόμα...Αλλά που θα πάει.Θα γεμίσει Π.Τ. σιγα-σιγά.
http://www.youtube.com/user/pashalisterzis
Ιωάννη ,μια χαρά σε βρίσκω στο ytube!
βλέπω μαθαίνεις γρήγορα και δικτυώνεσαι...μπράβο! αν χρειαστείς βοήθεια έχεις και τη Νατάσα μας!
άντε καληνύχτα φίλε και θα τα πούμε, χάρηκα που σε γνώρισα κι από κοντά!
Μια καλησπέρα μόνο.
Τα ψάχνω αργότερα, δεν είμαι σε θέση τώρα.
Χαιρετώ σε.
Όταν πήγα για πρώτη φορά στην Κωσταντινούπολη, μου φαίνονταν τα πάντα γνωστά.
Ο ξεναγός (που ήταν ένας λογικός άνθρωπος) δεν πίστευε πως δεν είμουν από την Πόλη, και πολλές φορές μου έδεινε το λόγο για να κάνω ιστορικές αναδρομές.
Είμαι σίγουρη, πως κάποτε είχα ζήσει εκεί...και μπορώ να φωτίσω μέσα μου και τον τρόπο ύπαρξής μου εκεί..
Όταν με σκέπτομαι έτσι, με βρίσκω πολύ φιλική με τον εαυτό μου.
Απλά ΆΥΤΟ ΕΙΜΑΙ
Οι φωτογραφίες ΣΩΣΤΕΣ
Ευχαριστώ..
Φιλιά στην ομήγυρη
καλησπέρα Θαλασσένια,
μην ψάχνεις τίποτε...άμα βλέπεις τις τσιντόνιες και τη θάλασσα τα έχεις όλα!μπήκα στο μπλογκ σου και μέθυσα με χρώματα!
καλό απόγευμα και καλό μήνα να έχουμε!
κάτι μου λέει Φράκταλ ότι ήμασταν φίλοι από παλιά στην Πόλη...μάλιστα η Άιναφετς μου είπε ότι μπορεί και να είχαμε σχέση με φούρνο :)
Καλό απόγευμα, καλό μήνα και πολλά φιλιά Φράκταλ, ταξιδιάρα ψύχη!
Αγαπητέ φιλέ, μου αρέσει στους περιπάτους μου να ακούω παραμύθια. Ειδικά όταν το σκηνικό είναι ένα τέτοιο άλσος σαν το δικό σου. Καταπληκτική ιστορία. Υπενθύμιση για το ότι πρέπει να προσπαθούμε να διαφυλάσσουμε τον εαυτό μας, το κέντρο μας, καθάριο και αδιαίρετο.
Λοιποοοοοοοοοοοοόν, έχουμε και λέμε:
Μη τολμήσει να μου πει κανείς ότι δεν τρέχει "κάτι" με τον Βόσπορο- Πόλη! καλά εμείς ζήσαμε εκεί!
Τώρα...εσύ πώς αισθάνθηκες και πως με το fractal κάτι τρέχει;
Δεν είναι σύμπτωση, δεν θα σχολιάσω το τραγούδι που...τι να πω, πως κάθε φορά που το ακούω κάτι παθαίνω!
Χμ...θα επανέλθω...σύντομα, αφού ανασυγκροτηθώ!
Σιγά μην δεν ερχόμουν να το ψάξω.
Το παραμύθι που αν θέλει κανείς το βλέπει στον εαυτό του;
Τις εικόνες σου που αγαλιάζουν;
Ή το κομμάτι που απογειώνει!!!
Απολαυστική ανάρτηση.
Καλό βράδυ.
Mε φούρνο...Μπα δε μου θυμίζει τίποτα..
Μόνο συγκίνηση από φρεσκοψημμένο ψωμί..
Α....
Κάποτε κάτι είχες πει για κάτι εκπληκτικές παγγέτες...
Ε.. αρχίζω να νοιώθω πως κάποια σχέση είχα με φούρνο..
Α, για να σας πω...Τον φούρνο τον "διαισθάνθηκε" ο οικοδεσπότης του Άλσους, εγώ απλά για ψωμάκι και Βόσπορο μιλούσα, τον 4 αιώνα πχ!
Μπορεί να ερχόταν το fractal στον φούρνο του 4 αιώνα ΠΧ, με την άμαξα της, ντυμένη με παγιέττες; Μάλλον απίθανο, συνήθως οι Κυρίες δεν αγόραζαν οι ίδιες ψωμί, στέλνανε άλλους! Για ξεκαθάρισε τα πράγματα ΝDimitri, γιατί έχω μπερδευτεί!
Αχ...αυτό το τραγούδι!
κι εμένα μ΄αρέσουν τα παραμύθια Σκοτεινή Ροή!
και να σου πω και κάτι για εμένα:
είχα παρακολουθήσει για 8 μήνες σεμινάριο για την τέχνη του αφηγητή-ιστορητή απο τον Στέλιο Πελασγό!
εξαιρετικός άνθρωπος και μας έμαθε πάρα πολλά! πολλοί "συμμαθητές" μου αφηγούνται παραμύθια σε δημόσιες εμφανίσεις! εγώ δεν ήμουν τόσο καλός...και το ακροατήριο αποτελείται αναγκαστικά από τους γιους μου :)
καλό βράδυ Dark Flow, να είσαι καλά!
καλή μου Θαλασσένια να είσαι καλά! νιώθω τη θαλασσινή σου αύρα στο άλσος!
σ΄ευχαριστώ!
Γλυκιά μας Αιναφετς και αγαπημένο Φράκταλ,
το πιο πιθανό σενάριο για την προηγούμενη ζωή μας σην Κων/πολη είναι το εξής:
το Φράκταλ ήταν διάσημος-η μηχανικός αρχιτέκτονας που ο αυτοκράτορας συμβουλεύονταν αλλά και ανέθετε σε αυτό μεγάλα έργα.
Η Άιναφετς ήταν ζωγράφος-αγιογράφος ,γλύπτης διακοσμήτρια και τα σχετικά και συνεργάζονταν στενά με το Φράκταλ.
Εγώ ήμουν τεμπέλης αλλά ερωτεύτηκα και παντρεύτηκα κόρη φούρναρη και ο πεθερός μου με έστελνε με τα κοφίνια να πουλάω ψωμί έξω από τα σπίτια σας εκεί γνωριστήκαμε και επειδή διακρίνατε την εξυπνάδα μου και το ταλέντο μου ...με διορίσατε υπεύθυνο επίβλεψης των έργων που αναλαμβάνατε και ζούσατε εσείς καλά κι εγώ καλύτερα :))
αν θέλετε να το επιβεβαιώσουμε δε μένει παρά να κάνουμε μια αναδρομή...:))
καλή σας νύχτα!
Α...τέλιο...!
Μόνο αυτό με τα καφάσια, κάτι μου κάνει...θα πρότεινα κάτι πιο ρομαντικό: Ότι είχες ταλέντο "αφηγητή" και σε ανακάλυψε το fractal καθώς πουλούσες καρβέλια. Έστι εγκαταλείψαμε τα "έργα" και αποφασίσαμε να γίνουμε πλανόδιοι "αρτίστες". Το Fractal, έγραφε αλληγορικές ιστορίες, εγώ έφτιαχνα σκηνικά και εσύ τις ζωντάνευες!
Τι λες;
Αχ...αυτή η μουσική!
με την κρίση που υπάρχει...ξεκινάμε αύριο κιόλας καλή μας Άιναφετς :)
και τώρα που το λες ...αν είχα το κεφάλαιο να ξεκινήσω ,θα έφτιαχνα ένα έντεχνο παρείστικο στέκι για καφέ, ζεστές σοκολάτες και ποτά τα βράδυα, όπου διάφορα τέτοια όμορφα γεγονότα θα συμβαίναν πολύ τακτικά!
Πολλά φιλιά και καληνυχτούδια!
Μπα...τι γίνεται εδώ?..... Λογαριάζατε χωρίς τον ξενοδόχο.
Εγώ αγαπητή ζωγράφε και αγαπητέ φουρναρη είμουν η μετρέσσα του Ανδρόνικου Κομνηνού..
Πολλές φορές με είχε πάρει και στις εξτρατείες του..
Αν μας έβλεπες πως τρέχαμε πάνω στο άλλογο...
Μπορούσαμε να ιππεύουμε έξι μερόνυχτα συνεχώς..
Τα άλογα έσκαζαν, εμείς συνεχίζαμε αλλάζοντας άλλογο..
Τις περισσότερες φορές όμως με άφηνε στην Πόλη να τον περιμένω να γυρίσει..
Το σπίτι μου ήταν κοντά στις Βλαχέρνες στην Παραλία του Κεράτιου..
Κάναμε συχνά βαρκάδες μέσα στον Κεράτιο, όταν γύριζε από τις εκστραρείες και μου διηγόταν ιστορίες από τις πόλεις που πολιορκούσε....Ήταν πολύ εφευρετικός στο στήσημο πολιορκητικών μηχανών..
Μια φορά σε κάποια πόλη της Μικρασίας, ο χρυσός μου, εξφενδόνισε με μια πετροβόλα μηχανή την μάνα του αρχηγού των πολιορκημένω, για να του σπάσει το ηθικό...
Αλεύρι έγινε η γυναίκα.
Με είχε γνωρίσει σε ένα χαμαιτυπείο της Πόλης όπου τραγουδούσα στους μεθυσμένους Βαράγγους της Φρουράς του Αυτικράτωρα ....
Όταν ο λαός της Κωσταντινούπολης τον λιθοβόλησε του στάθηκα πιστή.
Είμουν μαζί του μέχρι τις τελευταίες του στιγμές...
Στάθηκα αυτόπτης μάρτυς του μαρτυρίου του τελευταίου Αυτοκράτωρα της ένδοξης και όμορφης,αλλά άτυχης Δυναστείας των Κομνηνών..
Και ο Ανδρόνικος......Θέέ μου τι άνδρας...
Του άρεσε πολύ να τρώει φρεσκοψημένο ψωμί, που μας έφερνε ένα μελαχροινό παιδί που τον έλεγαν Δημήτριο..
και έκανε παρέα με μιά όμορφη ζωγράφο με υπέροχα πράσινα μάτια..που μεταξύ μας, τη ζήλευα λιγάκι.. Την έλεγαν Στεφανία, αν θυμάμαι καλά, και μου είχε εμπιστευτεί πως όταν θα μεγάλωνε λιγάκι ακόμα θα γινόταν μάγισσα..
Όλα τα όμορφα τα ζηλεύω εγώ..
Ένας μακρυνός μου πρόγονος ήταν Πειρατής από το Τούνεζι και δυστυχώς για μένα κληρονόμησα τα πάθη του..
Μια φρεσκοψημμένη παγγετούλα πάντως πολύ ευχαρίστως την έτρωγα...
΄Τα μάθατε? ΠΟΛΕΜΟΣ, προφυλαχθείτε..
Κάνετε μια βόλτα μέχρι το μπλόγγ της ΒΡΟΧΟΥΛΑΣ Το λινγγ από το δικό μου μπλόγγ
Φράκταλ αγαπημένο...απίστευτο! αυτό το σχόλιο πρέπει να είναι μια από τις επόμενες αναρτήσεις σου... μα τη πίστη μου σα να σε ακούω να τραγουδάς...συντρόφισα ψυχούλα σίγουρα έχουμε συναντηθεί εκεί ψηλά στις πολεμίστρες...
Φράκταλ μου αγαπημένω είδα την άλωση του κάστρου σου με τα μάτια μου και τη χάρηκα! αυτά παθαίνει μάτια μου όποιος πολυαγαπάει και τρέχει στη Βασιλεύουσα να συναντήσει τον Ανδρόνικο!
...σου το είπα ότι ο έρωτας με τον αυτοκράτορα θα σε καταστρέψει...έλα τώρα...προλαβαίνεις να έρθεις μαζί με εμένα και την Άιναφετς....ξεκινάμε το γύρω του κόσμου ως πλανόδιοι αρτίστες...
Χα, χα , χα έχω πεθάνει στα γέλια...ετοιμάζω...ανακεφαλαίωση της ιστορίας...προσεχώς!
ΑΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦ!
Na ξεκαθαρίσω πρώτα τους λογαριασμούς μου, εδώ..
Και μαζεύτηκαν ένα σωρό.
Ο Πόλεμος με τη βροχούλα, μαίνεται.
Το ξωτικό ,το έχω κλεισμένο στην κατάψυξη στους -10ο γιατί φοβάμει δολιοφθορά.
Το φτερό δεν μπορώ να το τσακώσω, πετάει μια εδώ και μια εκεί..και προσεύχομαι για ανεμία, μήπως και πέσει στα χέρια μου.
Η logia αρνείται να πάρει τη θέση της μπροστά στη μάχη και να παιανίζει, ο κούκος περιμένει πολεμικά ανακοινωθέντα και η βροχούλα μάλλον έχει χε.... από το φόβο της και δεν λέει να εμφανιστεί..
Αφού ταχτοποιήσω όλλα αυτά ΘΑ έρθω να σας συναντήσω με ένα χελάνδιο του Αυτοκρατωρικού πλώϊμου που θα στείλει ο Ανδρόνικος να με πάρει.
Εκείνος τώρα είναι απασχολημένος στην προσπάθεια να καταρτήσει τον νόμο που θα προστατεέυει τα ναυάγια των πλοίων που εξωκύλουν σε ιδιωτικά εδάφη...Αυτή η αδικία της ιδιοποίησης των ναυαγίων από τους ιδιοκτήτες των παράκτιων περιοχών πρέπει να σταματησει, γιατί έχει ανεβάσει στα ύψη τις τιμές των άγονων αυτών περιοχών και γιατί οι ιδιοκτήτες τους βάζουν παραπλανητικά φαναρια όταν έχει τρικυμία στα βράχια, δήθεν για να διευκολύνουν τα περαστκά πλοία να μπουν στο λιμάνι. Έτσι αυτά καθώς προσπαθούν να μπούν στο δήθεν λιμάνι ναυαγουν πάνω στα βράχια της ιδιοκτησίας τους, και γίνονται ιδιοκτήτες των ναυαγίων.
Ε..λοιπόν ο Ανδρόνικός μου είπε:
'οσο υπάρχω εγώ κάτω από τον ήλιο του Θεού, θα πέφτει βαρύ το ξίφος μου πάνω στους άδικους.
Το είπε και το εφαρμόζει!
Συγνώμη Φρακταλία, αυτό το όνομα ταιριάζει καλύτερα σε μια μετρέσα τραγουδίστρια χαμαιτυπείων που μηχανουργούσε καλπάζοντας με τον Ανδρόνικο...αλλά κάτι λείπει, εσύ δεν είπες ότι τον λιθοβόλησαν; Ή αυτό είναι το τέλος μιας ακόμα άτυχης ερωτικής ιστορίας του Βυζαντίου;
δλδ: Τώρα που δεν ζει ο Ανδρόνικος θα πέσει βαρύ το ξίφος πάνω στους άδικους; Ωχ, αμάν αμάν...
Και να σου πω, ποιος είναι ο εχθρός, η σταγονίτσα "ένα Χιώτικο δωράκι πήγε να κάνει και έκλ...μαλλί! μπα θα εμφανιστεί...ανασυγκροτείται! Τα καρβέλια και η ρευστή σοκολάτα δεν είναι για τον εχθρό, καλέ!
...έχω περιέργεια να δω που θα μας βγάλει αυτή η περιπέτεια...μήπως σε ένα νέο βιβλίο γραμμένο από Άιναφετς και Φράκταλ;...και αν δεν προκύψει βιβλίο ο cpil θα έχει υπόψη ένα ακόμη σενάριο για μια τρομερή ταινία :))
φάτε και πιείτε ...ο πόλεμος συνεχίζεται ,πολλά φιλιά!
Άιναφετς
Καλή μου μάγισσα...
Αυτό που έπεθα πριν λίγο δεν το είχα ξαναπάθει.. Εκτόσ και αν έβαλες κάτι από τα μαγικά σου... Είχα γράψει ένα πολύ μεγάλο κείμενο για να σου εξηγήσω πως και θανατώθηκε ο καλός μου Ανδρόνικος και πως πέρασε η Αυτοκτατωρία στα χέρια του Ισαάκιου του δειλού και βλάκα πρώτου αυτοκράτορα της ελεεινής Δυναστείας των Αγγέλων (αυτών που παρέδοσαν ουσιαστικά την Κωνσταντινούπολη στους τυχοδιώκτες της 4ης Σταυροφορίας Απρίλιος 1204) που με το ζόρι τον έστεψαν,,
δεν αντέχω να τα ξαναγτάψω.. ¨ηταν πολλά και ίσως να μην ήθελες να τα διαβάσεις,
Δεν ξέρω για πιό λόγο το κείμενο δεν το δέχθηκε ο μπλόγγερ και χάθηκε....Κρίμα
Να σου πω μόνο για τη σταγονα πως το δώρο της ήταν κάτι ανάλογο με τον Δούρειο Ίππο. Κατάφερε να μπεί μέσα μου (με τις φωτογραφίες που γιαυτό το λόγο έβγαλε στο χωριό μουτοης) και να χτυπήσει από μέσα τις αντιστάσεις που με κόπο είχα παρατάξει απέναντι στην επιθυμία μου να γυρίσω στο χωριό μου , μια και αυτό τον καιρό δεν μπορώ..
Όμως έχει πολύ οργανομένη προπαγάνδα και κατάφερε να σας πάρει όλους με το μέρος της και εγώ σαν τον Ανδρόνικο να βλέπω παντού εχθρούς!!!!
Την περιμένω να γυρίσει..
Γειά σου Δημήτρη!!!
Ένα μικρό τραυμα μάχης στον αριστερό οφθαλμό που γρήγορα θα γίνει καλά προς το παρόν με κρατάει μακρυά από την εμπόλεμη περιοχή. Εξ άλλου και η Σταγόνα τόσκασε..
Θα την περιμένω.
Προς το παρόν ανακοχή!!!!
ελπίζω καλό μας Φράκταλ να μην είναι τίποτα σοβαρό...εύχομαι ταχεία ανάρωση και σου στέλνω χαιρετίσματα μαζί με ένα τραγούδι να σε συντροφεύει:
http://www.youtube.com/watch?v=XUJUTPi701o
πολλά φιλιά και όταν μπορείς ξαναγράψε το σχόλιο που κατάπιε ο μπλόγκερ...έχεις μοναδικό τρόπο να γράφεις ιστορία!
Δημοσίευση σχολίου