Κυριακή 6 Μαΐου 2012

Ήταν πατριώτη ένας λαός...


Ήταν πατριώτη ένας λαός
ένας μεγάλος τοπικός εχθρός.

Θέλανε νά 'χουν όλοι το σπιτάκι τους
καθημερινά το μεροκαματάκι τους
νά 'χουν ακόμα κι άμα θα κακογεράσουν
μια συνταξούλα για να μην πεινάσουν.

Νιώθεις πατριώτη τι εχθρός
ήταν τούτος ο παλιολαός...

Θέλανε να μην περπατούν στα τέσσερα
να σκέφτονται και να μιλούν ελεύθερα
να κυβερνάει αυτός που θά 'χουνε διαλέξει
κανένας πια να μην τους κοροϊδέψει.

Νιώθεις πατριώτη τι εχθρός
ήτανε τούτος ο παλιολαός...

Θέλαν το νόμο φίλο κι όχι φύλακα
να μη φοβούνται πια τον χωροφύλακα
την περηφάνια τους κανείς να μην πληγώνει
ούτε την πόρτα τους να ξεκλειδώνει.

Νιώθεις πατριώτη τι εχθρός
ήτανε τούτος ο παλιολαός...

Όνειρα χίλια μέσα στο κεφάλι τους
τ' αποθηκεύανε στο προσκεφάλι τους.
Χρόνια καλύτερα ελπίζανε να 'ρθούνε
το σήμερα οι ληστές δεν εκτιμούνε.

Νιώθεις πατριώτη τι εχθρός
ήταν τούτος ο παλιολαός...
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Στίχοι: Ιάκωβος Καμπανέλλης

ΥΓ ΟΛΟΙ ξέρουμε πατριώτη τί ΔΕΝ πρέπει να ψηφίσουμε...ΟΛΟΙ ξέρουμε ότι ΠΡΕΠΕΙ να ψηφίσουμε για το σήμερα και το αύριο...
Καλό βόλι!

2 σχόλια:

Ο Αλχημιστης είπε...

Μα τι στιχος, τοσο επικαιρος. Τα ονειρα πρεπει να καταλαβουμε δεν μπορουν να περιμενουν αλλο. Το να μεταθετεις τις ελπιδες σου για το αυριο ειναι εγκλημα, θελουμε το εδω και τωρα. Καμια ελπιδα πια, ειναι καλο οταν η ελπιδα χανεται καποιες φορες. Τοτε βλεπουμε τα πραγματα οπως πραγματικα εχουν φιλε μου.

Δεν βαρεθηκαμε αυτη την αθλια ζωη? Να ζουμε με ενα μεροκαματο και να μην απολαμβανουμε τιποτα στην ζωη, να μην νιωθουμε απο χαρα και ευτυχια?

Ποσο θα συνεχιστει αυτο? Για ποσο θα ειμαστε δουλοι και θα συμπεριφερομαστε σαν τετοιοι. Μονο στην κορυφη των βουνων αναπνεεις καθαρο αερα και στην ακρη της θαλασσας. Ευχομαι μεσα απο την καρδια μου σημερα να δωθει ενα μηνυμα οτι ο κοσμος εχει βαρεθει. Αν οχι τοτε ειμαστε αξιοι της μοιρας και της τυχης μας.

Την καλημερα μου φιλε μου απο την ομορφη Γαλλια και καλο βολι και απο εσενα!

dimitrisp(σε χρονο ενεστωτα) είπε...

Dεν έχω απαντήσεις στα ερωτήματά σου φίλε μου Αλχημιστή.Μόνο να αναρωτηθώ μαζί με εσένα μπορώ...να μείνω με το ερώτημα βαθιά μέχρι το τέλος... και σα να το βουνό έχει χαθεί από τα μάτια μας και έχει μείνει ένα βουητό από λέξεις ανώφελες και καμμένες...τα μηνύματα είναι για να τα ερμηνεύει ο καθένας και να τα φέρνει στα μέτρα του...πώς να χορτάσουν οι πεινασμένοι και πώς να ξαναβρουν το δρόμο οι απελπισμένοι...σκέψεις και λόγια σκόρπια που ευτυχώς φυσάει πότε-πότε ένα αεράκι και μας καθαρίζει...
Συγνώμη για τις ασυναρτησίες μου...έτσι μου βγήκαν...
Να είσαι καλά και να περνάς όμορφα στη Γαλλία.
Καλή δύναμη σε όλους μας!

Αρχειοθήκη ιστολογίου