Πειραματίσου λοπόν...

Είναι καλό να πειραματίζεσαι με την ταύτιση.Και πώς πειραματιζόμαστε με οτιδήποτε; Από το πιο απλό μέχρι το πιο πολύπλοκο; Λέμε "Αυτό είναι δικό μου": " τα παπούτσια μου", "το σπίτι μου", "η δουλειά μου", "η θρησκεία μου". Με την ταύτιση έρχεται ο αγώνας για να τα κρατήσουμε. Το να κάνουμε δικό μας οτιδήποτε γίνεται συνήθεια. Κάθε αναστάτωση που θα μπορούσε να κόψει αυτή τη συνήθεια φέρνει πόνο κι ύστερα αγωνιζόμαστε για να ξεπεράσουμε τον πόνο. Αλλά η ταύτιση, το αίσθημα της ιδιοκτησίας, ανήκει σε κάτι που συνεχίζεται. Αν πειραματιστείς στ' αλήθεια μ' αυτό, απλώς έχοντας επίγνωση, χωρίς καμιά επιθυμία ν' αλλάξεις ή να διαλέξεις, τότε θ' ανακαλύψεις πάρα πολλά εκπληκτικά πράγματα στον εαυτό σου. Ο νους είναι το παρελθόν, η παράδοση, οι αναμνήσεις, που είναι η πηγή της ταύτισης. Μπορεί ο νους έτσι όπως τον ξέρουμε, να λειτουργήσει χωρίς τη διαδικασία της ταύτισης; Βρες το. Παίξε μαζί του. Έχε επίγνωση των κινήσεων της ταύτισης με τα κοινά καθημερινά πράγματα και με τα πιο αφηρημένα. Βρίσκει κανείς παράξενα πράγματα: πώς σβήνει σιγά σιγά η σκέψη, πώς παίζει παιχνίδια στον ίδιο της τον εαυτό.
Άσε την επίγνωση να κυνηγάει τη σκέψη στους διαδρόμους του νου, ξεσκεπάζωντας, χωρίς να διαλέγει, να κυνηγάει ασταμάτητα.
Είναι ιδιαίτερα δύσκολο -έτσι όπως είναι φτιαγμένος κανείς - να μην επιθυμεί, να μη λαχταρά κάποια πράγματα και γεγονότα, να μη συγκρίνει. Ότι κι αν συμβαίνει, η επιθυμία, η λαχτάρα και η σύγκριση συνεχίζουν. Πάντοτε λαχταρούμε να 'χουμε κάτι περισσότερο ή λιγότερο, λαχταρούμε για τη συνέχιση κάποιας ευχαρίστησης ή την αποφυγή ενός πόνου. Εκείνο που είναι πραγματικά ενδιαφέρον είναι τούτο: γιατί ο νους δημιουργεί ένα κέντρο μέσα του, γύρω από το οποίο κινείτε και στήνει όλη του την ύπαρξη; Η ζωή είναι χίλιες δυο επιρροές, αμέτρητες πιέσεις, συνειδητές και ασυνείδητες. Ανάμεσα απ' αυτές τις πιέσεις και τις επιρροές διαλέγουμε κάποιες, παραμερίζουμε άλλες κι έτσι σταδιακά χτίζουμε το κέντρο. Δεν τις αφήνουμε όλες αυτές τις πιέσεις και τις επιρροές να περνάνε , να προσπερνάνε χωρίς να επιδρούν επάνω μας. Κάθε επιρροή, κάθε πίεση επιδρά πάνω μας. Οι επιδράσεις χωρίζονται σε καλές ή κακές και δε μοιάζουμε ικανοί να παρακολουθούμε, να έχουμε επίγνωση των πιέσεων, χωρίς να συμμετέχουμε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, είτε με το ν΄αντιστεκόμαστε σ' αυτές είτε με το να τις καλωσορίζουμε. Η αντίσταση ή το καλωσόρισμα φτιάχνουν το κέντρο απ' όπου δρούμε. Μπορεί ο νους να μη δημιουργεί αυτό το κέντρο; Η απάντηση μπορεί να βρεθεί μόνο μέσα από τον πειραματισμό κι όχι μέσα από κάποιο είδος αποδοχής ή άρνησης. Πειραματίσου λοιπόν και βρες. Με το τελείωμα αυτού του κέντρου υπάρχει αληθινή ελευθερία.

Κρισναμούρτι Τζίντου "Γράμματα σε μια νεαρή φίλη" εκδ.καστανιώτη